Meet you in Carthagebalo • คาร์เทจบาโลที่รัก

Mister Bernard

                       Chapter two

       I can't remember what it was like
      Before you, and I don't even know
                 How we got here but maybe
               That's exactly what I needed.
                                           - R.M. Drake

"...ขอประทานโทษนะครับ ครอบครัวพีเดอร์ซันกลับมาจากเอเชียเนียนแล้วหรือ?"

เมื่อได้ยินเสียงโพล่งขึ้นมา เฌอเบลล์ก็ขมวดคิ้วอย่างงุนงงแล้วจึงหันหลังกลับไปมองเจ้าของคำถาม

แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าราวกับเขาเป็นมนุษย์ประหลาด การแต่งกายของชายหนุ่มดูแปลกตาสำหรับเธออย่างมาก อันที่จริงถ้านี่มันคือยุคกลางมันคงเป็นเรื่องปรกติที่จะแต่งตัวแบบนี้ แต่ตอนนี้มัน 2015 นอกจากในหนังละครแล้ว ไม่มีใครบ้าพอที่จะใส่ชุดอย่างนี้ออกมาเดินนอกบ้านอย่างแน่นอน

เพราะหญิงสาวเอาแต่จ้องมองไม่วางตาตั้งแต่หัวจรดเท้า จนชายหนุ่มรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองพลางคิดไปว่า วันนี้เขาแต่งตัวไม่เรียบร้อยหรือ ว่าแล้วก็ก้มมองดูชุดของตัวเองที่ก็เรียบร้อยดีเหมือนเดิม ไม่ได้ยับหรือเปื้อนแม้แต่น้อย

"ขอประทานโทษนะครับ คุณเอ่อ...?" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งเพื่อดึงความสนใจจากหญิงสาวที่กำลังสำรวจตัวเขาอยู่

"คะ... " เฌอเบลล์ขานรับ ก่อนจะรู้สึกว่าตัวเองนั้นเสียมารยาทอย่างมาก จึงรีบกล่าวขอโทษเขาในทันที "ขอโทษนะคะที่เสียมารยาท" หญิงสาวพูดอย่างสำนึกผิด

"ครับ? อ่อ... ไม่เป็นอะไรครับ" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้หญิงสาวที่ตอนนี้เลิกสำรวจตัวเขาแล้วเปลี่ยนมาจ้องหน้าแทน

"อะแฮ่ม" ชายหนุ่มกระแอมเพื่อพูดอีกครั้ง "เอ่อ... ผมแบร์นาร์ดครับ วินเซนต์ แบร์นาร์ด แล้วคุณคือ?"

หญิงสาวจ้องดวงตาของชายหนุ่มเขม็ง ตระกูลแบร์นาร์ดยังคงแต่งตัวแบบนี่อยู่จริงๆนะหรอ ฉับพลันหญิงสาวก็นึกถึงเรื่องที่คุณยายเคยเล่าให้ฟังว่า  ตระกูลแบร์นาร์ดนั้นเป็นตระกูลเก่าแก่พอๆกับตระกูลพีเดอร์ซันของเธอ แต่ต่างกันที่พีเดอร์ซันเป็นเพียงตระกูลเศรษฐีที่รวยจากการค้าผ้า ส่วนแบร์นาร์ดนั่นเป็นตระกูลขุนนางเก่าที่เคยรับใช้ราชวงศ์ในอดีตก่อนจะถอนตัวออกมา แต่พวกเขายังคงปฏิบัติตามธรรมเนียมแบบในอดีตเช่นเดิม และอาจจะยังชอบสวมใส่เสื้อผ้าแบบโบราณนี้อีกด้วย หญิงสาวคิดต่อ