Εχθρός ή Έρωτας

Κεφάλαιο 1

Κοιτάζω γύρω μου τους τέσσερις τοίχους του δωματίου μου και αναρωτιέμαι τι κάνω εδώ, πως θα ζήσω μακριά απο ότι αγαπώ; Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή κοιτάζω τις φωτογραφίες στο κινητό μου και αναπωλώ εκείνες τις υπέροχες στιγμέςπου έζησα στο παρελθόν . Όλα μου λείπουν ακόμα και η Francesca που πάντα μου προξενούσε προβλήματα και μου έβαζε εμπόδια σε όλα ακόμα και με τον Jamie τον μόνο άνθρωπο που πάντα ήταν δίπλα μου με στήριζε και με αγαπούσε και τώρα πρέπει απλά να ζω με τις αναμνήσεις και να συνηθίσω στην ιδέα ότι δεν θα τον βλέπω κάθε μέρα.

Flashback 2 μήνες πρίν

"Lousiana κατέβα λίγο στο σαλόνι εγώ και ο μπαμπάς σου έχουμε κάτι να σου πούμε"

"Αγάπη μου σου μιλάω..." Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του δωματίου μου και η μαμά μου μπαίνει μέσα " μα καλά δεν με άκουγες που σε φώναζα;"

"όχι άκουγα μουσική τι συμβαίνει;"

"έλα κάτω είναι σοβαρό." , λέει η μαμά μου και φεύγει απο το δωμάτιο. Αφήνω κάτω τα ακουστικά μου κλείνω την μουσική και κατεβαίνω τα σκαλία και βλέπω τουςγονείς μου να κάθονται στον καναπέ και να με περιμένουν.

"Λοιπόν αγάπη μου", ξεκινάει ο πατέρας μου με ένα πολύ σοβάρο ύφος, " οι δουλιές ανοίξανε και σε λίγο καιρό θα ανοίξουμε καινούριο κατάστημα και για αυτό θα πρέπει να μετακομίσουμε.

"Εντάξει μπαμπά θα μου λείψει το σπίτι μου αλλα οκαι αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο μόνο αν γίνεται εδώ κοντά για να μην χρειάζομαι πολύ ώρα κάθε πρωί για να πηγαίνω σχολείο"

" Όχι αγάπη μου δεν κατάλαβες καλά πρέπει να φύγουμε απο το Λας Βέγκας μετακομίζουμε στο Λος Άντζελες"

" Εγώ δεν πάω πουθενά δεν μπορείτε να μου το κάνετε αυτό έχω μια ζωή εδώ δεν θα σας αφήσω να με πάρετε απο εδώ."

Ήταν τα μοναδικά λόγια που μπόρεσα να πω και με δάκρυα στα μάτια πέρνω τα κλειδία μου και βγάινω απο το σπίτι βροντώντας την πόρτα πίσω μου.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να πάω στο σπίτι του Jamie,ήταν ο μοναδικός που ήθελα αυτήν την στιγμή να δώ ένιωθα ότι θα με παρηγορούσε αλλά παράλληλα δεν ήξερα με ποιον τρόπο να του πώ αυτό που έμαθα. Δεν άντεχα να δώ την αντίδραση του, αυτό το μελαγχολικό βλέμα θα με σκότωνε. Έβγαλα το κινητό μου απο την τσέπη και πληκτρολόγισα τον αριθμό του αδερφού μου. Ποτέ δεν ήμασταν ιδιαίτερα κοντά και δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις αλλά αυτο το λούκι θα το περνούσαμε μαζί. Ο ίδιος βέβαια είναι 19 τον έχουν πιο ελεύθερο απο εμένα αλλά και πάλι θα τον επηρέαζε η όλη κατάσταση.

"Pablo που είσαι θέλω να μιλήσουμε."

"Lou είναι επείγον δεν μπορούμε να μιλήσουμε το βράδυ;"

" Όχι είναι πολυ σημαντικό πες μου που είσαι και θα έρθω εγώ εκεί."

"Οκαι έλα στο HarleyDavirson είμαι με τα παιδιά να ξέρεις ."

Μετά απο δέκα λεπτά ήμουν έξω απο την καφετέρια και πήγαινα να συναντήσω τον αδερφό μου. Μπαίνοντας μέσα στο βάθος είδα τους δύο κολλητούς του τον Elliot και τον Travis και δίπλα τους ήταν ο αδερφός μου. Πάντα απορούσα πως αυτοί οι τρείς έκαναν παρέα ήταν εντελώς διαφορετικοί τύποι. ΟElliot ήταν το κλασσικό παράδειγμα του γυναικά που κάθε βράδυ ήταν με άλλη και που άλλαζε τις κοπέλες σαν τα πουκάμισα, ο Travis ήταν ο ρομαντικός της παρέας που μπορεί να ήταν υπερβολικά γοητευτικός άλλα ήταν ώριμος και δεν άφηνε την εμφάνιση του να τον επηρεάσει και ο Pablo ήταν αυτό που λέμε χύμα. Ο αδερφός μου πάντα ήθελε να περνάει καλά και να μην έχει προβλήματα να κάνει την ζωή του αλλά ταυτόχρονα να κάνει και καρριέρα. Πλησιάζοντας στο τραπέζι τους ο Elliot με κοίταξε όπως πάντα με ειρωνία και λέει"Ωπ! Για κοιτάξτε ποία ήρθε. Τι λέει όμορφη πότε θα πάμε για κανένα ποτάκι σπίτι μου;" Καραγκίοζη, το μόνο που σκέφτηκα,αν ήταν εδώ ο Jamie θα είχαν πιαστεί στα χέρια το μόνο σίγουρο."Elliot σκάσε μιλάς στην αδερφή μου.Έλα μικρή πάμε έξω. Παιδιά επιστρέφω σε λίγο."

Παιδία αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίαςμου. Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο και γενικά όλη η ιστορία μου. Είναι η πρώτη φορά που γράφω για αυτό να δείξετε επιείκεια. Σας ευχαριστώ πολύ. Κωνσταντίνα<3