Εχθρός ή Έρωτας

Κεφάλαιο 6

Μια μικρή ηλιαχτίδα ήλιου ξεπρόβαλλε μέσα από τα στόρια του δωματίου μου και με έκανε σιγά σιγά να ανοίξω τα μάτια μου. Κοίταξα το ξυπνητήρι και είχε πάει 7. Αν δεν ήθελα να τρέχω πάλι για το σχολείο έπρεπε να σηκωθώ πριν με πλακώσει το πάπλωμα και πάω πρώτη μέρα καθυστερημένη. Σηκώθηκα,πήγα στο μπάνιο πλύθηκα, γύρισα στο δωμάτιο, άνοιξα την ντουλάπα μου και διάλεξα ένα κολλητό τζίν με ένα άσπρο τοπάκι, μια μαύρη μακρία ζακέτα και τα μαύρα μου vans,ύστερα βάφτηκα ελαφρά, χτενίστηκα και κατέβηκα στην κουζίνα. Οι γονείς μου και ο αδερφός μου είχαν ήδη καθίσει και απολάμβαναν το πρωινό τους. Τους καλημέρισα και έτσι καθώς πινούσα σαν λύκος έπεσα με φόρα στις τηγανίτες και όλα τα καλούδια που είχε ετοιμάσει η μαμά μου. Η ώρα ήταν 7;40 και έπρεπε να φύγω. Πρώτη μέρα δεν ήθελαν να πάω μόνη μου και προκειμένου να γλυτώσω την γκρίνια τους δέχτηκα να με πάει ο αδερφός μου. Πέντε λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι φτάσαμε έξω απο ένα μεγάλο κτήριο που απο εδώ και πέρα θα ήταν το σχολείο μου.

" Καλή αρχή Lou , θα τα πούμε το μεσημέρι."

" Ευχαριστώ μπρό θα τα πούμε στο σπίτι."

Πήρα την τσάντα μου και κατευθύνθηκα στους μεγάλους διαδρόμους του σχολείου.Παιδιά, γέλια και παρεές ήταν αυτό που συναντούσα σε κάθε βήμα μου. Πρέπει να είναι σχετικά καινούριο το κτήριο και εκ πρώτης όψεως φαίνεται σύγχρονο. Είχα ενημερωθεί απο την διευθύντρια ότι η τάξη μου είναι στον πρώτο όροφο και πως κάθε μαθητής έχει και το δικό του ντουλάπι για να τοποθετεί τα πράγματα του. Βρήκα την τάξη μου, πήρα μια βαθεία ανάσα και μπήκα μέσα. Ανοίγοντας την πόρτα είδα πολλά παιδιά που καθόντουσαν σε παρεούλες,να γελάνε και να κουβεντίαζουν. Ωστόσο μπαίνοντας μέσα όλοι πήραν ένα σοβαρό ύφος και με κοιτούσαν. Απο την αμήχανη αυτή στιγμή με έβγαλε ο καθηγητής που μόλις μπήκε.

" Εσύ πρέπει να είσαι η καινούρια έτσι;"

" Ναι με λένε Lousiana Castillo"

" Εγώ είμαι ο καθηγητής..."

Δεν πρόλαβε να μου πεί το όνομα του ακούγεται ένα παιδί "Χάλιας", και όλοι ξεσπούν στα γέλια.

" Ησυχία.",χτυπαέι ο καθηγητής το χέρι του στην έδρα.

" Είμαι ο καθηγητής Collinson και μαζί θα κάνουμε κοινωνιολογία. Κάθησε εκεί στο πρωτελευταίο θρανίο στην μέση."

Κάθομαι στην θέση μου και βλέπω πως απο πίσω μου κάθετε η Έμιλυ με ένα άλλο κορίτσι. Μια μικρή ανακούφιση τουλάχιστον. Ο καθηγητής έχει ήδη αρχίσει την παράδοση όταν χτυπάει η πόρτα.