Εχθρός ή Έρωτας

Κεφάλαιο 5

Καθώς γυρνάω απο το τρέξιμο βλέπω έναν νεαρό να στέκεται έξω απο το σπίτι μου.

"Συγγνώμη μπορώ να σας βοηθήσω;"

Το παιδί με κοιτάει λες δεν έχει ξαναδεί κοπέλα"Εμμ.. γεια ψάχνω κάποια Lousiana Castillo"

"Εγώ είμαι αυτή πως μπορώ να βοηθήσω;"

"Νομίζω ότι αυτή η κούτα σου ανήκει"

Είναι η χαμένη κούτα μου, η κούτα που μέσα έχω φυλάξει τόσες αναμνήσεις."Ναι δικιά μου είναι σε ευχαριστώ"

Παίρνω την κούτα απο το αγόρι και ανεβαίνω χαρούμενη στο δωμάτιο μου. Είμαι μόνη στο σπίτι,οι γονείς μου πήγαν με τον αδερφό μου στην εταιρία να του δείξουν το καινούριο του γραφείο. Τα έπιπλα μας είχαν φτάσει και ο χώρος είχε διαμορφωθεί όπως τον ήθελα. Αφού ήμουν μόνη μου αποφάσισα να καλέσω στο Skype τον Jamie είχα κάμποσο καιρό να τον δω.Μιλούσαμε για το κάθε τι, λέγαμε τα νέα μας (βασικά αυτός έλεγε εγώ δεν είχα και πολλά) και φυσικά το πόσο πολύ λείπει ο ένας στον άλλον. Μετά απο κάμποση ώρα κλείσαμε γιατί είχε προπόνηση και έτσι αποφάσισα να κάνω μια μικρή βόλτα στον κήπο μας. Ήταν πολύ άδειος δεν υπήρχαν φυτά παρά μόνο μια κούνια και κάποιες καρέκλες γύρω απο ένα τραπεζάκι. Δεν μου πήγαινε η καρδία να τον αφήσω έτσι έπρεπε κάπως να τον διακοσμήσω να βάλω φυτά ίσως να φτιάξω ένα θερμοκήπιο ή απλά να φυτέψω κάποια λουλούδια..κάτι έπρεπε να γίνει φαινόταν μαραμένο. Το πολυκατάστημα ήταν μακρία και χρειαζόμουν μεταφορικό μέσο, το οποίο προς το παρόν δεν είχα. Τηλεφώνησα στον αδερφό μου και ήμουν τυχερή γιατί σε μια ώρα θα σχολούσε οπότε μετά θα πηγαίναμε μαζί να αγοράσουμε πράγματα για τον κήπο μας. Έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο, ίσιωσα τα μαλλιά μου, φόρεσα ένα σταχτί κολάν και ένα λευκό φούτερ, βάφτικα και περίμενα τον αδερφό μου.

Μετά απο δύο ώρες βρισκόμασταν στο πολυκατάστημα και κοιτούσαμε εξερευνητικά τους διαδρόμους για αντικείμενα που θα ταίριαζαν στον κήπο. Πήραμε διάφορουςσπόρους τουλίπας, νάρκισου,ανεμώνης,χρυσάνθεμα και άλλων λουλουδίων που έβλεπα για πρώτη φορά. Ο αδερφός μου ήθελε να πάρουμε και πολύχρωμες λάμπες εδάφους για όταν θα καθόμαστε έξω, να έχουμε μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα. Ρωτήσαμε έναν υπάλληλο που βρίσκονται και κατευθυνθήκαμε στο διάδρομο με τα φωτάκια. Ήταν μεγάλος και χωριστήκαμε για πιο γρήγορα εγώ πήρα το καρότσι και ο αδερφός μου είχε για οδηγό τα χέρια του. Κοιτούσα δεξία και αριστερά για τα κατάλληλα διακοσμητικά ώσπου ακούστηκε ένα ντουκ και είδα ότι το καρότσι μου συγκρούστηκε με το καρότσι ενός άλλου αγοριού. Ήταν γαλανομάτης, ψηλός με καστανόξανθο μαλλί και ένα ταττοό στο μπράτσο.