Εχθρός ή Έρωτας

Κεφάλαιο 4

Ο καιρός περνάει γρήγορα και τα πράγματα μπήκαν στην τελική ευθεία. Με τους γονείς μου συμφιλιωθήκαμε και αυτοί αναγκάστηκαν να πάρουν αυτή την απόφαση δεν νομίζω να έκαναν κάτι που θα με στεναχωρούσε αν δεν υπήρχε λόγος. Έφτασε η τελευταία εβδομάδα..η εβδομάδα που αποχωρίζομαι τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα,τον τόπο που έζησα 17 ολόκληρα χρόνια..χρόνια γεμάτο ευτυχία, αγάπη και φιλία. Όλον αυτόν τον καιρό τον πέρασα με τον Jamie και την παρέα μας, βγαίναμε συχνά έξω, μαζευόμασταν σε κάποιο σπίτι, κάναμε βόλτες και περνούσαμε όσο πιο καλά μπορούσαμε.

Βρίσκομαι στο δωμάτιο μου και κλείνω και τις τελευταιές κούτες. Ο χώρος όταν τον ανακαινήσαμε ήταν φωτεινός καθώς είχαμε βάψει τους τοίχους και τον είχαμε διακοσμήσει με διάφορα καινούρια νεανικά έπιπλα. Τώρα το μόνο που έχει μείνει είναι οι κούτες και οι κουβάδες με το άσπρο χρώμα. Ποτέ δεν είχα παρατηρήσει πόσο μεγάλο είναι το σπίτι μας τα έπιπλα έκλειναν τον χώρο ενώ τώρα φαίνεται ευρύχωρος και γιγαντιαίος.

Τις μελοδραματικές σκέψεις μου διακόπτει το τηλέφωνο. Είναι η κολλητή μου "Έλα Lou μπορείς να έρθεις λίγο σπίτι μου;"

"Δεν θές να τα πούμε κατευθείαν στο κλάμπ σε 3 ώρες;"

"Όχι είναι σοβαρό δεν θα σε καθυστερίσω."

Ενημερώνω τους γονείς μου πέρνω την τσάντα μου και φεύγω.Μετά από λίγο φτάνω στο σπίτι της φίλης μου.Παραδόξως η πόρτα είναι μισάνοιχτη και μέσα φαίνεται σκοτάδι.Τρομάζω λίγο πέρνω ανάσα και μπαίνω μέσα "είναι κανείς εδώ", ρωτάω.Ανοίγουν τα φώτα και όλοι μαζί φωνάζουν ΕΚΠΛΗΞΗ. Με πλησιάζουν οι φίλοι μου και ο φίλος μου και μου λένε "έπρεπε να σε αποχαιρετήσουμε όπως σου αξίζει". Η κολλητή μου με πλησιάζει και μου λέει να ανέβω να αλλάξω με περιμένει ένα ωραίο φόρεμα και τα κατάλληλα παπούτσια.

Πηγαίνω στο δωμάτιο της και σκέφτομαι ευτυχώς που δεν ήρθα εντελώς όπως νάνε. Ανοίγω το κουτί και βλέπω ένα ωραίο κοντό φούξια φόρεμα με δανδέλα και ψηλές καφέ γόβες.Πηγαίνω γρήγορα αλλάζω και μπορώ να πώ ότι δείχνω αρκετά όμορφη. Κατευθύνομαι στο μπάνιο βάφομαι με τα καλλυντικά που βρίσκω... και το πάρτυ μπορεί να ξεκινήσει.Κάτω γίνεται χαμός έχει έρθει αρκετός κόσμος, μερικούς τους γνωρίζω μόνο φατσικά αλλά δεν πειράζει. Πλησιάζω την παρέα μου και όλοι μου λένε ότι δείχνω εκθαμβωτική. Αρχίζουμε να χορεύουμε και γενικά περνάμε καλά. Κάποιος είχε την ιδέα να φέρει μικρόφωνα για μια βραδιά καραόκε. Όσο στήνουν τα μικρόφωνα εγώ βγαίνω έξω στην βεράντα και αγναντεύω την υπέροχη θέα. Το Λας Βέγκας είναι μια υπέροχη φωτεινή πόλη δεν φημίζεται μόνογια τα ξακουστά καζίνο του αλλά και για την μόδα, την ομορφιά και την ξέφρενη ζωή. Νιώθω από πίσω μου δύο χέρια να μεσφίγγουν, γυρνάω και βλέπω το αγόρι μου.Με πέρνει αγκαλία και για χιλιοστή φορά μου λέει να μην στεναχωριέμαι και ότι δεν θα αλλάξει τίποτα μεταξύ μας απλά δεν θα βλεπόμαστε κάθε μέρα. Βάζει το χέρι στο παντελόνι του και βγάζει ένα μικρό κουτάκι.Είναι ένα βραχίολι που πάνω έχει τα αρχικά μας ένα Lκαι ένα J,ενδιάμεσα υπάρχει μια καρδία. "Θέλω να το φοράς και να με σκέφτεσαι", μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και με τραβάει προς τα μέσα. Μπαίνουμε μέσα και έχουν ξεκινήσει το καραόκε. Μετα από λίγο έρχεται και η δική μας σειρά ανεβαίνουμε και οι δύο πάνω και τα παιδιά διαλέξαν μια μπαλάντα για εμάς. Τι πιο ρομαντικό απο το να τραγουδάς ένα τέτοιο τραγούδι με το αγόρι σου. Το υπόλοιπο βράδυ χορεύαμε,γελούσαμε και μετά από κάμποσες ώρεςέφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Μου ήταν δύσκολο αλλά έπρεπε να γίνει. Ένας ένας από τους δικούς μου έπεφτε στην αγκαλία μου με δάκρυα με αποχαιρετούσε και στο τέλος η κολλητή μου εκτός από μια σφιχτή αγκαλιά μου έδωσε μια κορνίζα ήταν δίπλα δίπλα δυο φωτογραφίες της παρέας μας μια πρίν απο κάτι χρόνια και μία εντελώς πρόσφατη. Πίσω έλεγε "Μην μας ξεχάσεις. Σε αγαπάμε πολύ"και ένα ένα τα ονόματα των παιδίων τους ξανά αγκαλίαζω όλους και βγαίνω απο το σπίτι με τον Jamie.

Οταν μπαίνουμε στο αμάξι δεν αντέχω άλλο και με πιάνουν τα κλάματα. Για άλλη μια φόρα με αγκαλίαζει με φιλάει και βάζει μπρος την μηχανή για το σπίτι του. Την επόμενη μέρα ξαναμπαίνω σε αυτό το αυτοκίνητο που ποιος ξέρει πότε θα ξαναμπώ και πάμε σπίτι μου. Οι μεταφορείς βάζουν και τις τελευταιές κούτες στο φορτηγό οι γονείς μου κλειδώνουν το σπίτι και δίνουν τα κλειδία στον μεσίτη. Όλη τη ώρα ο Jamie με έχει αγκαλία, με αφήνει για να αποχαιρετήσει τους γονείς και τον αδερφό μου και τέλος εμένα. Δύσκολη και αμήχανη στιγμή.΄Οσο σκέφτομαι εκείνο το λεπτό..

ΤέλοςFlashback

"Lou έλα να βοηθήσεις με τις κούτες",φωνάζει η μαμά μου. Πηγαίνω πέρνω τις κούτες αλλά παρατηρώ ότι λείπει μία.

"Μαμάααααααααα"

"Τι έπαθες γιατί φωνάζεις έτσι;"

"Χάθηκε μια κούτα μου, εκείνη με τις φωτογραφίες και τα βιβλία."

"Θα πάρω τηλέφωνο στην μεταφορική και βλέπουμε"

"Καλά πάω για τρέξιμο."

Φοράω αθλητικά μια φόρμα και φεύγω. Πάντα το τρέξιμο με ηρεμούσε εκτός από καλή άσκηση ήταν και ένας εποικοδομητικός τρόπος να καθαρίζω το μυαλό μου. Φοράω ακουστικά βάζω μουσική στο τέρμα και ξεκινάω..Μετά απο κάμποση ώρα και αφού είμαι λαχανιασμένη σταματάω να τρέχω και αποφασίζω να περπατήσω σε ένα ωραίο πάρκο που βλέπω μπροστά μου. Είμαι κολλημένη στο κινήτο μου καθώς στέλνω μηνύματα με τον Jamie όταν σκοντάφτω και αστραπιαία βρίσκομαι στο έδαφος.

"Είσαι καλά;",ακούω μια γυναικεία φωνή να λέει.

"Εμ...ναι ευχαριστώ"

"Με λένε Έμιλυ εσένα;"

"Lou"

"Μένεις εδώ κοντά δεν σε έχω ξαναδεί"

"Τώρα μετακόμισα εδώ, έμενα στο Λας Βέγκας"

"Α οκαί θές να πάμε για καφέ να γνωριστούμε κίολας"

"Ναι γιατί όχι"

Μετά απο λίγη ώρα μπαίνουμε στα Starbucks και παραγγέλνουμε δύο Java ChipFrappucino. Αρχίζουμε και λέμε για το κάθε τι, της λέω πως ζούσα στο Βέγκας ,για τον Jamie και ύστερα μου λέει και αυτή την δική της ιστορία και ανακαλύψαμε ότι θα πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο. Τουλάχιστον κάτι θετικό.Θα ξέρω έστω και ένα άτομο και δεν θα μου είναι όλοι και όλα άγνωστα. Μετά απο δύο ώρες γυρίζω σπίτι τηλεφωνώ στην κολλητή μου και της λέω για την Έμιλυ. Αργότερα κατεβαίνω στο σαλόνι βοηθώ λίγο τους γονείς μου και το βράδυ αποφασίζουμε οικογενειακά να βγούμε έξω για φαγητό μιας και το σπίτι είναι άδειο χωρίς έπιπλα μόνο με δύο στρώματα. Άυριο όλοι μαζί θα βγαίναμε στη αγορά σε κάποια καταστήματα να δούμε για έπιπλα. Οι γονείς μου αποφάσισαν πως δεν θα πάρουμε τίποτα απο το παλίο σπίτι και όλα θα είναι καινούρια.

Μια καινούρια αρχή συνοδεύεται και απο καινούρια αντικείμενα!!!