Sen Bana Haramsın

-6-

Yaren kendisini işe veremiyordu bir türlü.
İş yerinden izin alıp, erkenden çıktı.
Ne taksi ne araba, yürümeyi tercih etti.
Sahil yolundan gidiyordu
Mis gibi deniz havası.. Yaren'in en sevdiği şey
O manzara, denizin huzurlu mavisi.
Birden ailesi aklına gelmişti, çok saçmaydı bu;
Bunca zaman ailesi onu, o da ailesini bulamamıştı. Kardeşini merak ediyordu. "Şimdi büyümüş genç kız olmuştur." diye geçirdi içinden, tebessüm ederek.

Eve gelmişti, fakat Kerem'le konuşacakları hakkında hiçbir fikri yoktu. Düşünmeye başlamıştı...

Ne diyeceğini biliyor, nasıl diyeceğini bilemiyordu. Bu kararı verdiğinden dolayı kendini çok kötü hissediyordu..
En sonunda karar verip Kerem'e mesaj attı.
"İşten erken çıktım, gelebilirsen gel."

Kerem ise korkuyordu. "Allah'ım aklıma gelen başıma gelmesin ne olur" diye tekrar edip durdu yol boyu.
Adımlarını bile korka korka atıyordu.
Bir erkeğin acizliği...
Çok seviyordu Yaren'i. Takıntılıydı, gözü karaydı...

Sonunda eve varmıştı, nasıl geldiğini bile anlamamıştı.

Kararsız bir şekilde kapıyı çaldı.
Yaden kapıyı açtığında, Yaren'i inceledi.
Suratı gayet ciddiydi o neşeli, güler yüzlü halleriyle açmamıştı kapıyı.
"Yaren.. Ne bu önemli olan konu."

"Geç içeri konuşalım."

Yaren, Kerem'i karşısına almıştı. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.

"Kerem, ben bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama.."

"Benden ayrılmak istiyosun."

"Ama sen.. Nasıl ?"

"Sana daha önce de demiştim Yaren.
Sen bişey söylemeden, ne söyleceğini hissediyorum."

"Ben.. Ben çok üzgünüm"

"Tek bişey sorucam Yaren..
Neden ?"

Yaren düşünmeye başladı.
Neden...

"Kerem bana hep yardımcı oldun.
Bunun için sana minnettarım galiba bu yüzden
Bana ettiğin yardımlar için kendimi sana borçlu hissettim. Bu minnetkârlık.."

"Ben seni hiç böyle sevmemiştim Yaren..
Yani gideceksin diye korkarak.
Kararına saygı duyarım, ama seni sevmekten vazgeçmem Yaren."

"Kerem bak ikimizin içinde en iyisi bu.."

"Başkası mı var ?"

"Ne !?"

"Yaren daha dün aramız çok iyiydi.
Bugün gelmiş ayrılmaktan bahsediyosun.
Başka biri mi var o yüzden mi ?
Bırak bunu bileyim. Çok görme bana."

"Başka biri yok Kerem.
Ben sana hissettiklerimin aşk olmadığını anladım.."

Kerem, Yaren'i kollarından tutup kendine doğru çekti. Son kez öpmek, sarılmak istemişti Yaren'e...
Yaren ise geri çekti kendini

"Yapma Kerem.. Lütfen
Daha da zora sokma herşeyi."

"Peki.. Sen zaten bitirmişsin Yaren."

Dedi ve kapıyı sertçe vurarak çıktı Kerem.

Karlos'a gelince.. O da Hande'yle konuşaktı. Fakat Hande gelmedi..

"Nerdesin Hande ya !?
Açsana şu telefonu.."

Karlos eve gelmiş. Hande'ye üst üste mesaj atıp sürekli arıyordu.
Evine de bakmıştı Hande orada da yoktu.

Yaren sahilde inmiş deniz karşısında oturuyordu.
Gözlerini kapatıp denizin dalgasını dinlemeye başladı. Bir taraftan ise sürekli ağlıyordu.

Yaren'in yanındaki adam ise Yaren'e bakarak telefonla konuşuyordu.

"Efendim.. Yaren hiç iyi gözükmüyo.
Şuan ağlıyor."

Karşıdaki ses ise "Tamam eve gidene kadar takip et. Peşinden ayrılma." demişti.

Peki ama kimdi bu ?
Hande neden gelmedi ?
Kerem ne yapacaktı..?

(Evet arkadaşlar hepsini ilerleyen bölümlerde göreceğiz :)
Bölüm 2 gün geciktiği için özür dilerim.
Bunu şimdiden söyleyeyim, bi süre böyle gidebilir haftanın 5 günü bölüm atıp 2 gün atamayabilirim. Şimdiden haberiniz olsun
Hepinize iyi okumalar :)
Bu arada ilerleyen bölümlerle ilgili fikirleriniz varsa mesaj atın kurguya koyalım ^^ )