Sen Bana Haramsın

-10-

(Arkadaşlar bölüm gecikti kusura bakmayın. Wattpad hesabıyla ilgili sorunlar oluştu.
Finale son 10-15 bölüm kala sizlerleyim
Bir duyurum daha var İmkansızlık adlı kurgumun hâlâ okunuyor olmasından dolayı çok mutluyum
Ve Özel bölüm atmaya karar verdim
Hatta bunu diğer günlerde de yapabilirim (mesela karakterlerin doğum günleri, bayramlar vb. ☺) )

Hepinize iyi okumalar..

"Bu ne ya! Alacaklı gibi kapı mı çalınır"

Diye söylendi Hande. Kapı açtığında karşısında sinirden deliye dönmüş bi Karlos vardı.

"Ne oluyor bu saatte? "

"Ne olduğunu sen söyleceksin!"

"Karlos ne saçmalıyosun ?"

"Soru sormayı bırak Hande.
Yaren'in kapısında ne işin vardı ?"

"Demek Yaren'in hemen koşup sana yetiştirmiş öyle mi?"

"Soruma soruyla cevap verme!"

"Ay evet gittim. Gittim çünkü elin or-"

Karlos, Hande'nin lafını tamamlamasına izin vermeden
Sertçe bir tokat attı.
Ve Hande'nin de bu ani tokatla yere yıkılması bir oldu.

"Hande. Yaren'den uzak dur.
Sende karnındaki piçin de umrumda değilsiniz!"

Hande yere yıkılmıştı.

"Nasıl.. nasıl böyle düşünür, inanmadı bana."

Hande karnını sıkarak acı acı gülümsedi.
Eline telefonunu aldı ve Karlos'a şu mesajı attı.

"Madem bana inanmıyosun,
Madem yalan söylediğimi düşünüyosun.
O zaman bu bebeği aldırırım.
Karar senin..."

Hande telefonu çantaya atıp hastaneye doğru yola koyuldu.

Karlos ise mesajı okudu, inanmadı bunun bir blöf olduğunu düşündü..
Fakat daha doğmayan bir bebeğin ölümüne sebep olabileceğini düşününce Hande'yi aramaya karar verdi.

" Alo Hande."

"Bitecek Karlos.. kurtuluyosun bizden."

Arkadan duyulan sesle yıkıldı Karlos.

"Hande hanım, buyrun sıra sizin. "

* * *

6 AY SONRA;

"Karlos. Aç şu kapıyı!"

"Git buradan Yaren! Giit!"

6 aydır sokağa bile çıkmamıştı Karlos.
Telefonlarını kapattı, kapıya gelenlere ise kapıyı açmadı.

"Karlos yapma artık nolursun.."

" Git..."

"Karlos!"

"Yareen! Git."

"Benim yüzünden öldüler Yaren.
Ben sebep oldum! "

"Senin suçun değil..."

"Yalan söyleme!
Benim yüzümden.!"

* * *

"Öldü sanıyor değil mi bizi? "

"Evet efendim
Eve kapattı kendisini,
Kaç aydır yüzünü görebilen olmamış."

"Az bile.
Bak o benim olmadı,
Ama Yaren'inde değil."

"Hande hanım,
Karışmak gibi olmasın ama
Zaten yeterince acı çektiler.."

"Bekir!
Kapa çeneni,
Git ve tamamla şu işi.
Bak sonra evde bekleyen bir ailen olmaz."

"Ta-tamam.
Gidiyorum."

(Arkadaşlar çok özür dilerim.
Araya bu kadar zaman girsin istemezdim..
Umarım hikaye yine eskisi gibi ilgi görür (: )