He's Your Son (Z.M )

23-Sonunda

Lütfen multimediadaki şarkıyı dinleyerek okuyun. (Selena Gomez-good for you)

Hayat isteklerimizi çoğu zaman geri teper. Ağlarız, üzülürüz ve acı çekeriz ama zamanla unuturuz dimi? Bu öyle bir şey değildi işte bunun geçmek bilmeyen lanet olası bir yükü vardı. Bazen sevdiklerimiz için bütün yükü biz sırtlansakta o yük yavaş yavaş yavaş dahada ağırlaşmaya başlar ve artık taşıyamaz hale gelirsin ama yinede direnirsin çökersin dizlerinin üzerine sonra bir güçle kalkmaya çalışırsın ama gücün kalmamıştır. Dayanamazsın ve yıkılırsın hayat öyleydi benim için...

Zayn
"HAYIRRR!!" öylece hareketsiz bedenine bakıp elimden birşey gelmeden duramam onu kaybedemem. Harry mattie'yi kucağımdan alırken camı yumruklamaya başladığımda herkesin acı dolu seslerini duyuyordum . Hayır kaybedemezdim seni Lea. Bu sefer olmaz.

Hızlıca terste kalan yoğun bakım kapısınıa doğru koşmaya başladım. Kapıyı kırarcasına açtığımda içerideki doktorlar ve hemşireler bana döndüz. Hiç birine aldırmadan Lea'nin kaldığı yere doğru koşmaya başladım. Leanin odasındaki kapıyı açtığımda hızlıca ona gidecekken doktor ve hemşireler önüme geçmişti. "HAYIRRR, Bırakın beni. LEA UYAN. BURDAYIM BEN" kollarımı sıkıca tuttam doktorların dediklerini duymuyordum. "BURDAYIM" sesimi o kadar yükseltmiştim ki boğazımın sanki yırtıldığını hissettim. Doktolar sonunda sakince bıraktı. Anıda lea'nin cansızca yatan bedenine baktım. "Uyan lea . Lütfen burayım bak oğlumuz bu camın arkasında sensiz olmaz yapamayız. KAHRETSİN ÖLEMEZSİN"

Kafamı göğsüne yaslayarak ağlamaya başladım. "Bırakma beni lütfen" buz gibiydi. Üşüyor muydu? Çabuk üşürdü o üşüyünce hemen burnu kızarıverirdi , sonra hemen bana sarılırdı artık üşümediğini söylerdi. Bana sarıldıktan sonra daha çok burnu kızarırdı sigara kokardım çünkü alerjisi vardı ama umursamazdı.

Sanki hala kalp seslerini o iğrenç makinadan duyar gibiydim. Bir anda çekildiğimde doktorlar üşüşmüştü. Ne oluyor? Kafamın içinde değildi o sesler gerçekten varmıydı? Bırakmamışmıydı beni, bizi , oğlunu bırakmamıştı.

*****

3 gün bekliyorduk, herkes gidip geliyor ama tek yaptıkları üzgünüm demek oluyordu. Bunada şükrediyordum, yaşıyordu bizi bırakmamıştı o gece ölüp ölüp dirilmiştim. O gece onun yeride ben olayım ben öleyim diye düşündüm ama bırakmamıştı işte bizimleydi yakında uyanacak ve beni gördüğüne şaşıracaktı ve onu şaşkınlığından öpecektim. Mattie eve gitmem istememişti çok ağlamıştı beni hala tam kabüllenememişti ama bunları lea uyandıktan sonra konuşacaktık mattie'yi jack ile eve göndermiştim diğerlerinide zorla göndermiştim. Onun dışında medyadan öğrenen bir kaç kişi durumu öğrenmeye gelip üzgün olduklarını bellirtmişti.

Medya neden benim burda olduğumu araştırıyodu hastaneye alınmıyorlardı. Bende burdan 1 dakika bile ayrılmıyordum ayrılırsam heran sanki kötü birşeyler olacaktı. Lea'nin ailesi perişan olmuştu gelmişlerdi jack ile evdeydiler annesi fenalaşınca göndermiştim yine geleceklerdi. Annem sesiz kalmamış hemen gelmişlerdi babam benim gibi üzülmüş ve bana uzun bir konuşma çekmişti.

"Seviyorsun dimi?" Kafamı sallamakla yetindim. "Diren onun için dimdik ayakta dur uyandığında ilk seni görsün ama çökmüş gibi değil parlayan gülümsemeni görsün evlat" Babam haklıydı beni buniğrenç halde görürse onu tanıyordum kendinş daha çok üzecekti. " baba ona birşey olmasına katlanamam oğluma ve ona yeni kavuştum" Evet şu konuya gelirsek bizimkilere açıklamak sandığımdan daha kolay olmuştu annem çığlıklar atarak sevinç nidalarıyla bütün hastanede torunum var diye gezinmiş sonra bütün herşeyi baştan anlattırmıştı. O gece onu bıraktığım için kızmıştı haklıydı da ama babam o kadar olgundu ki o benim ilk kahramanımdı hep onun gibi olamk istemiştim. "Oğlum güçlü dur. Artık bir babasın belki kaçırdığın çok şey oldu. İlk kelimesi ilk yürümesi ama yanında olacağın daha çok ilki olacak oğlunu sahiplen lea sen ve o güzel bir aile olacaksınız. O senin varlığından güç alıp direniyor bunu ona hissetiriyorsun burdayım diyorsun şimdi sadece dua et "