He's Your Son (Z.M )

20-Herşeyin biteceğini düşünmemiştim!

HEYY HOO! Ben döndüm
HERKES ÖNCE BUNU OKUYABİLİR Mİ? Pilissss ???

Öncelikle bu kısa bir bölüm olacak ama bir hafta içinde uzun bir bölüm yükleyeceğim cidden hani zamanım olmuyor hikayeyi yazacak. Hatırlarsanız hani ilk bölümlerin başında kendi müzik grubum olduğunu söylemiştim. Bir kaç yerle anlaşma yaptık. O yüzden çok yoğunum ama telafi edicem sizi seviyorum :*
MULTİMEDİA DAKİ ŞARKIYLA DİNLERKEN OKURSANIZ
SEVİNİRİM.

Bazı anlar vardır. Sadece o anın yaşanmaması için elinizden gelen herşeyi vermeye razı olursunuz ya işte öyle bir an...

Hayatınızda bir dönüm noktanız oluyor, artık insanlara olan inancınızı kaybediyor, kimseye güvenemiyor ve yanlız kalıyorsunuz. Yanlızlık iyi bir şey değildi belki de ama benim için en kötü yanlızlıktı , çünkü oğlum da giderse yanlız kalacaktım. Ondan başka hiçkimsem yoktu şu dünya...

hani sesiz bir gecede bir banka oturursun eniz dalgalarının sesini dinlersin , Yanlızlık da iyidir bazen kafa dinlersin ama hep bir yanın eksiktir ya ne kadar çabalasanda eskisi gibi olmaz işte öyle hissediyordum şuan hep bir yanım eksikti benim...

Bazen bir his çöker insana , ben ne yapıyorum şimdi dersin, hayat neden bu kadar zor diye düşünürsün. Sonra toparlanamzsın işte ayağa kalkmaya çalışırsın yapamazsın düşersin . İşte yine aklına gelir neydi buna sebeb olan kimdi hepsini hatırlarsın o an ki his var ya işte o his ne kötüdür bilir misiniz?

Bunların bütün suçlusu aslında bendim ve debelini çekmem gerekiyordu. Bedeli neyse ödemeye de razıydım. Umarım...

"Burda neler oluyor"

Zayn sinirlenmişti haklıydı da zaten sinirlenince yumruklarını sıkar ve boynundaki damar belirginleşirdi. İşte o zaman kimse o onun önünde duramazdı çünkü yıkar geçerdi. "Zayn dostum otur, konuşmamız gereken şeyler var." Liamın sesi sandığımdan daha sakin ve güçlü çıkmıştı.

Ben konuşabileceğimi dahi sanmazsek bayılacak gibi hissediyordum. Midem sanki dans ediyordu , bütün organlarım sanki yer değiştiriyor ve beynim kendince sesizlik yemini etmişti sanki...

"Bana biri açıklama yapacak mı ? Ne demek Mattie senin oğlun ... LEAA" Sonunda adımı bağırdığında korkmuş ve zorla hareket edip bir adım geriye gitmeyi başarmıştım. Dilim bana ihanet ediyordu sanki kelimeler bir türlü çıkmıyordu. Ne demem gerekiyordu ki böyle bir durumda, ne desem boşa değil miydi?

Zayn'nin bağırmasıyla herkes bahçeye çıkmıştı. Mattienin gelmesiyle gözler ona döndü. Annemin bana olan bakışlarından herşeyi anladığını çözebiliyordum. Sorun şuydu şuan ne yapacaktım. "Sorun ne çocuklar" Louis in sesiyle sesizlik kalktı. "Bir şey yok sadece zayn gelince sevindik dimi dostum." Harry sahtede olsa gülümseyerek ortamı yumuşatıyordu.

"Büyükanne benim uykum geldi." İlk defa bir şey doğru zamanda oluyordu. "Tamam herkese iyi geceler de ve birlikte yatmaya çıkalım ne dersin" Annem mattieyi yavaşça kucağına aldı. "İyi geceler ... seni seviyorum anne "

Sesimi kendim bile duyamammıştım ama sonunda konuşmayı başardığıma inanamıyorum "Bende seni tatlım" Boğazım kupkuruydu, terlemiştim.

"Biri derhal bana bir açıklama yapsın " Tam sırasıydı şimdi tam sırasıydı. "Çocuklar bize zaynle biraz izin verebilir misiniz?" Tek başıma olma fikri beni korkutuyordu ama yanlız olmalıydım. "Bundan emin misin ?" Harry temkinli bir şekilde yavaşça sormuştu.

"Evet evet eminim" çocukların gittiklerini belirten bahçe kapısı kapandı. Zayn öfkeli miydi ? Hayır. Öfkeli gibi gözüküyor ama değildi. Onu tanıyordum şuan şaşkınlık içerisindeydi belki biraz korku başka birşeyi yoktu. "Dinle Zayn, sana bunu çok ama çok uzun zamandır söylemeye çalışıyordum" fazla sakindim bubhaşime en bile inanamazken bu kadar sakin oluşum sanırım Zayn'i sinir etmekten başka bir şey yapmıyordu. "Anlat" kendini sıkıyordu. Dişlerinin arasından tıslarcasına konuştu bu hali beni ürkütmüyor dersem yalan söylemiş olurdum.

"Zayn ben ... Corryle birlikte hiç olmadım. Yani görüştüm ama hiç bir yakınlaşma olmadı. Mattie senin oğlun" bu anı belki binlerce kez kafamda canlandırmıştım ama hiç böyle bir cümle kurmamıştım kafamın içinde "mattie 5 yaşında biz seninle ayrılal-" sustu anlıyordu yumruklarını sıktı. Az önceki şaşkınlığının öfkeye dönüştüğünü anlamamak için aptal olmak yeterdi. "BANA SÖYLEMEDİN" kükrercesine bağırdı. Bir adım geri gittim, beni korkutuyordu. "BİZ BİRLİKTEYKEN ÖĞRENDİM DİMİ?" Yavaş yavaş çözüyordu, belkide şu andan itibaren tamamen bitecekti. "LEA, KONUŞSANA !!! "

Bağırışından sonra bütün tuttuğum duygularım yeryüzüne çıkmıştı sanki gözlerim dolmaya başladı. "Söylemeye çalışmıştım. Bir aylık olmuştu. Gizleyemeyecek duruma gelmiştim, beni bırakmandan öylesine korkmuştum ki" sesim çatallaşmıştı, göz yaşlarım yanaklarımdan süzülüyor bedenim resmen sarsılıyordu. "YAPMAZDIM. Şimdi daha mı iyi oldu ha söylesene Lea. CEVAP VER" ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. "Hayır." Konuşamayacak duruma gelmiştim.

Ellerini sinirle saçlarına geçirip geriye attırdı. Gece karası saçlarına dokunmaya kıyamazken şimdi ki halimize bakar mısınız? Aptaldım. APTAL
"Anlat." Küfredercesine çıkan sesi daha çok ağlamama neden oluyordu. "O akşam , 5 yıl önce o akşam kapına gelmiştim. Söylemek zorundaydım. Kapıyı açtın ve bitti dedin öylece kalmıştım." Ağzımdan bir hıçkırık daha koptuğunda ağlamam dahada şiddetlenmişti. O akşam değil ilk öğrendiğimde söylemeliydim ona bunları yaşamazdık.

Tek kelime etmedi kendi kafasında saaaş veriyordu. " Evdekiler öğrendiğinde beni istemediler , babam sanki bir çöp çarçasıymış gibi sokağa atmıştı.Gidecek hiç bir yerim yoktu Zayn. Londraya geldim ne kalacak bir yerim , ne de cebimde param vardı Effie bir süre yanımdaydı kalacak yer ayarladı kısa süre sonra sancılandım . Mattie doğdu ilk bahardı" devam edemedim. Hıçkırıklarım yüzünden nefes alamaz hale gelmiştim. Ayakta bile duramazken bu kadar yük taşımak fazla ağır değil miydi? Neden bir şey söylemiyordu peki?

"Ben seni bulmayı , sana ulaşmayı milyonlarca kez denedim Zayn. Yemin ederim. Televizyonda ve intenetten bakmak dışında hiç bir şey yapamadım. Sonra bir gün bir şekilde buldum. Mattie daha 1 yaşında vardı ya da yoktu. Kapının önünde durdum saatlerce ağladım. Harryle orda tanıştık. Herşeyi anlattım."
Zayn'in kaşları çattı. "Kimler biliyordu ? " sakin konuşmaya çalışmıştı ama sesindeki sinir anlaşılıyordu. "Harry biliyordu sadece sonra liam öğrenmiş ama nasıl olduğunu bilmiyoruz sonra benim arkadaşlarım effie jessica, morgan , annem" nefesimi tutmuş diceklerini bekliyordum.

Birden kahkaha atmaya başladı. Bu kahkaha sevinç veya mutluluk kahkahası değildi. İnsan sinirleri bozulduğunda gülmeye başlar ya onun gibi bir şeydi bu da  "Lanet olsun. LANET OLSUN" bağırmıştı. Öfkesini kusuyordu. Susmasından daha iyiydi " Ben dışında herkes biliyormuş baksana peki o uydurduğun yalanlar ha ? Onlara ne demeli! NİYE? "
Hayatım yalandan oluşuyordu şu 5 sene içinde resmen ama başka çarem yoktu. "MECBURDUM ANLASANA" sonuda sesimi yükselte bilmiştim. Ağlamaktan konuşamayacağımı sanıyordum oysa ki. " DEĞİLDİN. BANA SÖYLEMELİYDİN NE OLURSA OLSUN" haklı mıydı ? Evet " Sen Perrieyle mutluydun zayn! Karşına çıkıp bir anda zayn ben lea liseden hani bir oğlumuz var hadi mutlu yaşayalım diyemedim anlıyor musun? Yapamadım."
Bahçe koltuklarından birine oturdum. Ayakta durmaya halim kalmamıştı. Sanırım en boktan hayat yarışmasını ben kazanmıştım.
"Ne olacak? Zayn, çekip gidecek misin ? Beni bir daha görmek istemezsen anlarım. Özür dilerim hatalıydım." Niye konuşmuyordu . Lanet olası bir kaç krlime bu kadar zor muydu ? "Zayn ! Bir şey söyle. Lütfen! "

Mattie'ye ne diyecektim peki? Zayn senin baban mı ? Bunu ona açıklamak daha zor olacaktı. Peki şimdi ne olacak. Zayn oğlumu istiyorum diyip almaya kalkarsa eğer dayanamazdım. Hayır buna asla ama asla izin veremezdim. Oğlum olmadan yaşayamazdım.

Zayn derin bir nefes aldı. "Ben buraya bu akşam sana evlenme teklifi etmek için gelmiştim ama herşeyin biteceğini düşünmemiştim."