He's Your Son (Z.M )

17-Aile Toplantısı !

İçeriye girmemiştim çünkü Tricia'nın yüzüne bakamazdım kıpkırmızı olmuştum asla bir süre yüz yüze gelmeyi planlamıyordum. Zaynden beni eve bırakmasını rica etmiştim yol boyu sadece kapıda yakalanma konusunu konuşmuş ve kahkahalarla gülmüştük.

Kapıda küçük bir öpüşmenin ardından sonunda içerdeydim. "Sen . AMAN TANRIM !! az önce zaynle öpüştün mü bana herşeyi anlatıyorsun!!" Jess!in sesi yüksek çıkmıştı.

"Sesiz ol jess" Ceketimi ve ayakabılarımı çıkarttıktan sonra rahatladığımı hissettim. "Biz ... şey işte zaynle düşündükte belki baştan alabiliriz" Gülmeye başlamıştım "Herşeyi anlat nasıl oldu çabuk bütün ayrıntıları bilmek istiyorum"

"Tricia!ya rezil olduk aslında , Tanrım! Düşünmek dahi istemiyorum yarın konuşuruz gidip bir düş alacağım ve rahat bir uyku çekeceğim"

"Hadi ama Lea yapma merakta ölürüm ben " Sinsice gülümseyerek üst kata çıktım. Fazla hareketli bir gün değil miydi ?

                                                        *-*-*-*-*-*-*-*-*

"Büyükannem burda mı ?" Eski evimin önüne park etmiştim. 5 yıl önce olanlar aklıma gelincce tüylerim diken diken olmuştu "Evet bitanem" Arttı büyükbabanda burda derin bir nefes alıp arabadan inip mattie'nin koltuğuna gidip arabadan indirdim. Jess'in arabasını sevmiştim. Bütün gün burda oturabilirdim ama şimdi yüzleşme vaktiydi dimi ?

Telefonum çalmaya başlayınca mattieyi kucağımdan indirdim. Zayn arıyordu telefonu açıp kulağıma götürdüm. "Günaydın" Sesi mutlu geliyordu.

"Günaydın" arabadan çantamı alıp kapıyı kapattım "Bir sorun mu var?" Bir çok sorun vardı hangiini soruyordu acaba ? "Sadece strestliyim annemlere girmek üzereyim " Bir kırılma sesi duydum "Sen iyi misin ?"

"Aaa evet uzun zamandır mutfağa girmemiştim ve annem beni mutfağa attı denebilir aslında seninle gelecektim" Şuan tricia ya teşekkür ediyorum Zayn gelseydi işler biraz daha kızışırdı. "Hayır , sorun değil sana kolay gelsin . Öğlen görüşücez zaten şuan kapatmam gerek"

Mattie beni çekiştirmeye başlamıştı bile "Pekala. görüşürüz" Bir şey demeden telefonu kapattım bir şey demem gerekiyor muydu . Hoşçakal , seni seviyorum gibi ... AHHH eskiden zayne nasıl davrandığımı bile unutmuşum.

"Pekala aşkım sakin ol gidiyoruz !!" Verandaya çıktık. Vayy canına salıncak hala duruyordu buna inanamıyorum. Cesaret evet tek gerekn buydu. Yavaşça zili çaldım. Bir kaç saniye sonra 'Geliyorum' sesini duydum.

Gözlerim dolmaya başlamıştı bile annemin sesini duymayı özlemiştim. Onu özlemiştim. Kapı açıldığında 5 saniye boş boş bana baktığında bir anda sarsıldı tanımıştı. "Lea ?"

"Anne" Sanki dünyalar durmuştu. Ne demem gerekiyordu şuanda nasıl hareket etmem gerekti. Hareket edemeden annemin şefkatli kollarını hissettim yavaşça ağzımdan bir hıçkırık kaçtı , o ana kadar ağladığımın farkında bile değildim. Uzun zamandır omzumdaki bütün yükler şuan kalkmış gibiydi huzur bulmuş gibiydim...

Yavaşça ayrıldık annemin bakışları yanımda duran bize derince bakan mattie'ye kaydı. "Anne, bu Matt. Oğlum." annem şaşırmamıştı yavaşça mattieye eğildi "merhaba" gözleri dolmuştu. Annem hayatımda gördüğüm en güçlü kadındı benim için "sen benim büyükannem misin ?" Annem kafasını salladı yavaşça sarıldılar "evet , ben senin büyük annenim. hadi içeriye geçelim"

Evim hiç değişmemişti aynı duvarlar aynı kanepeler herşeyin yeri aynıydı bir kaç biblo vardı belki ama aynıydı herşey. Eski kanepeye yavaşça oturdum. Annem ne diyeceğini bilemiyor gibiydi bende öyle ne desem sanki yanlış gelecekmiş gibi hissediyordum . "5 yıl oldu Lea, tam tamına 5 yıl seni ne kadar özlediğimi bilemezsin abim gizli gizli arardı seni iyi olduğunu öğreninc rahatlardım ama hergün düşündüm seni güzel kızım benim" yavaşça anneme kayıp kafamı omzuna koydum. Küçükkende yapardım sonra annem saçlarını okşardı sonra uykuya dalardım huzurlu oluyordum.