İntikam Peşinde

Gizli Araştırma Merkezi

Sabah kalktım .Aşağı indim. Aşağıda kimse yoktu.Ama bahçeden sesler geliyordu.Mutfaktan arka bahçeye çıktım.Bizimkiler kahvaltı sofrasını kurmuştu.Ve yemeğe başlamışlardı:
-Günaydın!
-Günaydın canım ailem!dedim ve masaya oturdum.Belki şu an artık benim intikam almak istemediğimi ve boşuna 4 yıl okuduğumu düşünüyorsunuz.Ama yanılıyorsunuz.İnanın o James Jimmy Jones denen yaratığı parçalamak istiyorum.Hem fiziksel hemde kimyasal yoldan.Ayırdığım parçaları da yakıp bir volkan bacasının tepesinden atmak istiyorum.Ahhh! Gerçekten! Nefret ediyorum!! O Vilgax denen adam kimse onu varya ... O pislikte annemi öldürdü.Guven'i öldürdü.Babamı kaçırdı.Yetmedi bir de beni annesiz bıraktı! Bunu engellemek içinde hemen geniş bir alanda çalışmalara başlamalıydım.
Bir kere gizli olmalıydı.Ama o kadar da gizli değil.Hmm ! Gizli! Gizli! Gizli! Aaa neden evimizin altındaki  gizli araştırma merkezimiz olmasın ki !Babama bunu söylemeliydim.Belki bana kullanmam için  izin verirdi:

-Baba!
-Efendim Mary!
-Şey acaba gizli araştırma merkezini kullanabilir miyim?
-Tabi ama sana yeni geçiş yerini göstermem lazım bir kaç gün önce biraz düzenleme yaptımda.
-Tamam baba.dedim .Kahvaltıdan sonra babam beni takip et dedi.Takip ettim.Odamın bulunduğu kata yani çatı katına çıktık.Odamın karşısında çok küçük bir kapı vardı.Onun içine girdik.Burası hep bizim depomuzdu ve hala da öyleydi.Çok kalabalık bir ortamdı ama seviyordum karanlık olmasını.Dünya dolusu eşya... Hepsi ya anneme ya da babama kısacası aileme aitti.Sağa doğru gittikçe daha da garipleşen bir ortamdı.Önümüzde ise bir ahşap aynasız ama desenli bir dolap vardı.
Babam dolabın kapısını açtı.İçi boştu.

-Baba ?

-Efendim.

-Şey napıyoruz?

-Bekliyoruz.

-Neyi?

-Seni taramasını.

-Nasıl yani burada bir tarayıcı bile yok.

-Var.

-Nerede?

-Şurda .

-Baba iyi de bu düz bir ahşap.

-Sence bu ne olabilir.

-Bence bu bir şaka olabilir.

-Hahahhahaha!! :)  :)  :) :)

-Hahahhahahaha!! :) :) :)

-Hadi sen bul çünkü bunu sadece sana proglamdık yani senden başka kimse açamaz .

-Sadece benim için mi?

-Evet.

-Hmm! Peki dokunabilir miyim?

-Tabi ki.dedi dokundum.Birden ahşap vantablack sert bir şeye dönüştü.Elimin etrafı birden yeşil bir renk ile çevrelendi.Ve ardından jeneratör gibi bir ses.Ve sonra bu uğultulu jeneratör sesi devam ederken "DİNK!!!"diye bir sesten sonra:

-MARY TENNYSON! HOŞGELDİNİZ!
Diye bir bayan sesi geldi ve önümde yuvarlak  bir kapı açıldı.İçi mavi ışıklarla aydınlatılmıştı. Babam:

-Hadi içine bir bu bir asansör korkma.

-Sen de gelir misin baba yani bu bir ilk biraz korkuyorumda.

-Gelemem.

-Neden bir işin mi var?

-Yok sadece o dolaba adımımı atmamla birlikte beni öldürür çünkü