İntikam Peşinde

Büyük Ruh Kitabı

Satürn. Plan ne bilmiyordum.İçeri gizlice gidicek ve savaşacakmıydım.Yoksa teslim mi oluyorum diyecektim.Gizlice Vilgax'a gitmek daha mantıklıydı.Vilgax'ın saflığına gelen tek şey ise sadece kendi binasını korumaktı.O yüzden Satürn'e kolaylıkla October8'i indirebilirdim.
Ve Yavaş sessiz bir biçimds October8'i indirdim:

-April11 kameraları hallet ve güvenlik sistemlerini kapat.Laser silahlara enerji gidişini kes ve bana Vilgax'ın bulunduğu yerin koordinatı ver.Ben silahları alıp geliyorum.dedim.Sırtıma bir lazer silah aldım ne olur ne olmaz.Ama özel güçlerimin bana yeteceğinden de eminim.Tek başıma koca orduyla savaşacaktım acaba geri mi dönseydim.Ama o annemi öldürdü.Aklım ikilemdeydi ve plansızdım.Vilgax'ın koordinatını April11'den aldım.October8'den indim.Ve yürümeye başladım.Durdum.Koordinata baktım.Yavaş yavaş kırmızı nokta bana doğru geliyordu.Vilgax bana doğru geliyordu.Ama bu bir şaka gibiydi .Ama korkutuyordu.Gerçekten stress tüm vücudumu sarmıştı.Arkamı döndüm .Ve October8'e doğru hızlı adımlarla yol aldım.Ve arkamdan o korkutan ses geldi:

-MARY!
Omuzlarımı yukarı kaldırdım.Gözlerimi kapatıp dudağımı ısırdım.Sert olmalıydım.Arkamı döndüm:

-VİLGAX!

-Ordu saldır!!!! Dedi.10-15 uzaylı filan geldi.Ordu dediği buysa .Hahhahahha!

Hepsi bir anda laser fırlatmaya başladı.Alttan üsten yandan .Bu çok eğlenceliydi.Bir yandan su fırlatıyor bir yandan lazerlerden kaçıyordum.Tekinin kafasını kopardım.Ama savunmaları iyiydi.Sonra 5 uzaylı daha geldi.Hızlıca sayıları artıyordu.Ve beni yoruyorlardı.Herhalde bu sefer özel gücüm yetmeyecekti.Silahlarımı çıkarttım .Ve vurmaya başladım.Bu daha etkiliydi fakat o uzaylılar yavaş yavaş etrafımı çevreliyordu ve sayıları artıyordu.Sürekli çatışıyorduk ve savaşacak halim kalmamıştı.Ve sırtıma gelen bir lazer beni bitirmeye yetmişti.En son hatırladığım şey yere yığıldığımdı .

Uyandım.Bu bir kabus gibiydi ama değildi.Kollarımdan ve bacaklarımdan asılmıştım.Yuvarlak bir halkanın ortasında.Kafamı kaldırdım.Etrafta kimse yoktu.Duvarlar siyahtı ve loş bir aydınlatma.Ellerimi o koca demirden çıkartmaya çalıştım.Ama çıkmıyordu.Çıldıracaktım.Ne kadar zorlarsam zorlayım çıkmıyordu.Burada ölecektim.Nefret ediyorum.Salaklık bende boyumdan büyük işlere kalkışmamalıydım.Burda ölmek hiç aklıma gelmezdi.Offf lanet olsun.

Bir süre sonra Vilgax geldi ve korkunç sesiyle:
-Merhaba Mary! HAHAHAHA!

-Ne istiyorsun benden!

-Jimmy'nin nerede olduğunu söyle!

-Jimmy'nin nerede ve ne halde olduğu beni ilgilendirmiyor.
Bilseydim de söylemezdim.

-KİTABI GETİRİN!diye bağırdı.Ve bir uzaylı bir kitap getirdi.Kitabın yüzünü bana çevirdi:

-Bu kitabı hatırlıyor musun Mary!
Dedi kitabın üzerinde "Harebetan Kalbina Howerd" yazıyordu:

-Bu . Bu Jimmy'nin kitabı.

Dedim.Kitabın üzerini yırttı.

-Hayır.Bu annenin kitabı.Hahahaha!

Bu büyük ruh kitabıydı.O kitabı almalıydım.Tabi ölmezsem.

-O kitabın sende ne , ne işi var!

-James Jimmy Jones'in bir hediyesi.
Konunun dışına çıkmadan da Jimmy'nin nerede olduğunu söyle.

-Bak daha önce de söyledim.Bilmiyorum.

-Söylemezsen kitabı sonsuza dek yok ederim.

-Bence buna g*tün yetmez Vilgax.

-Öyle mi diyorsun peki ! Nöbetçiler!! Lazer silahımı getirin!

Dedi.Ve lazer silahı geldi.Silahı kontrol ettikten sonra kitabı havaya fırlattı.Bir buçuk metre kadar yükselmeden lazer silahını kitaba doğrulttu.Ve Güm!! Vilgax kitabı vuramadan duvar Vilgaxın ve kitabın üzerine düşmüştü.Ve etraf görünemeyecek kadar tozlanmıştı. Öksürmekten ciğerlerim sökülecekti.Ne oldu da duvar çöktu anlayamamıştım.Karşıdan siyah bir şey geliyordu.Daha doğrusu bir kaç şey.Bunlar insana benziyordu.Bunlar bizimkilerdi.Arkama baktım.Vilgax'ın ordusu silahlarıyla çatışa çatışa geliyordu. Vilgax ise hala duvarın altındaydı. Ellerimi ve ayaklarımı bulunduğum yerden çıkaramıyordum.Ne kadar zorlasamda.Görünürde babam , Athena ve Susan vardı ve durmadan orduyla savaşıyorlardı.Sonra "MARY!!"diye bir sesle irkildim ve sağa baktım:

-DANİEL!

-SAKİN OL SENİ ÇIKARICAM!

-DANİEL RUH KİTABI ONLARDA!dedim.çatışmanın ortasında durdu bana baktı.O anın stressiyle bağırarak:

-ÇIKARSANAAAA !!

-TAMAM!

dedi ve sağ elimi çözdü.Bileğimden o kadar sıkı bağlamışlar ki uyuşukluğunu anlatamam.Ama bunu aldırmadan sadece sağ elimle de olsa savaştım.Sonra baktım attığım sular artık yetmiyordu.Gözüme Daniel'ın sırtındaki lazer silahı kestirdim ve kestirmemle de kaptım .Daniel:

-HEYYY ONU ÖYLE ALAMAZSIN!!

-KAPA ÇENENİ! SADECE ÖDÜNÇ ALDIM !dedim.İçimdeki çirkinlik artık tepeme çıkmıştı.Sonunda ellerim ve ayaklarımı çözmüştü.Hemen Vilgax'ın yanına ruh kitabını almaya gittim.Duvar parçaları kaldıramayacağım kadar ağırdı.Yavaşta olsa itikleyerek açmaya çalışıyordum.Babam abim ve ikizim kesintisiz savaşıyordu.Sonra Daniel yanıma geldi :

-Sen bu bombayı kur.Bende kitabı çıkartıyım.

-Tamam.dedim ve kurmaya başladım.Daniel duvar parçalarını kaldırmaya çalışıyordu ama anlaşılan gücü yetmiyordu.Bombayı kurduktan sonra Daniel'e yardım ettim. Daniel:

-Sen ailene "Görev Tamam " de .Onlar anlar.dedi gittim.Söyledim.Yavaşça çekilmeliydik.Bomba patlamadan.Hepberaber savaşıyorduk.5 kişiye en az 400 uzaylı.Sayıları az gelmiş olabilir.Ama görseydiniz topuklarınız yere değmeden burdan uçardınız.Ve sadece lazerde kullanmıyorlardı artık.Aşırı kanser ve felç edici hatta kimyasal kurşun bile atmaya başlamışlardı.

Daniel'in dediği gibi aileme söylemem gerekeni söyledim.Sonra Daniel'a yardıma gittim.Beraber parçaları kaldırıyorduk.Artık uzaylılar üzerimize gelmek bilmiyordu.Ve artık Daniel'la beni de rahatsız ediyorlardı.Daniel :

-BULDUMM!!! BULDUMM !

Diye bağırdı.Sevinemedim.Çünkü o sırada ayağımda bir ince sızı hissettim.Ayağıma baktım.Bu bu ... Aman Tanrım!! Sanki tüm hayat bana oynuyordu.Daniel'a döndüm ayağımı gösterdim:

-DANİEL!

dedim.Yere çömeldim.Daniel:

-HAYIR ! HAYIR ! BU OLAMAZ ! SENİ KAYBEDEMEM! diye bağırdı. Gözlerim çoktan kararmıştı.Sadece duyabiliyor ve hissedebiliyordum.Kucağına aldı ve kitabı üzerime koydu.Yanlış hissetmediysem koşmaya başladı.Çünkü duyu organlarımı artık kullanamıyordum.Evet sonum belki de o sebebsiz yere atılan kurşundu.Dayanabilir miydim? Bilmiyorum.Ama bunun kaderim olduğu kesindi...