Sen Üzülme #Wattys2015

Yeni Bölümün Bir Kesiti

Bu hayat bana insanların gülemediği için ağladığını,susamadığı için konuştuğunu ve ölemediği için yaşadığını öğretdi...

"Sen hiç aşık oldun mu? "

"Neden sordun ki yani bilmem. Sanırım olsam bile bana olacak kimseyi bulmam."

"Öyle deme bende öyle diyordum bak şimdi ağabeyin ile evlendim çok ama çok mutluyum ve artık hem ondan hem kendimden bir parçayı burada taşıyorum." Bunu söylerken karnına koruyucu bir iç gücü ile elini koymuştu.

Sözlerine kaldığı yerden derin bir nefes alarak devam etti bu gözümden kaçmamıştı çünkü onu sanki ilk defa görüyormuşum gibi süzmüştüm. "Neden sorduğuma gelirsek bu yazdığın yazılar çok dokunaklı ve gerçekten aşık olmuş gibi."

Derin bir nefes aldım dedikleri doğru değildi gördüklerimden anlayıp yazmaya çalışıyordum gizemli olmak ve geçiştirmek için sadece onun duyabileceği bir ses ile "belki" dedim.

Hastaneden çıkalı üç gün olmuştu ve ben yengemi hiç görmediğim için ilk gün onunla konuşurken rahatsız olsam da şimdi gerçekten bir abla kardeş gibi konuşuyorduk. Evet ben ağabeyimle de rahat rahat konuşmayı severdim ama herhalde yengem ile yaptığımız konuşma ağabeyim ile olsaydı o çoktan kardeş katili olmuştu.

Yengem benim bu üç gün içerisinde ve eskiden yazdığım bir kaç yazıyı okuyup benim aşık olduğum kanısına varmıştı. Fakat bunun doğruluğu tartışılır idi. Kim olduğunu o kadar çok merak ediyordu ki bana iki dakikada bir aramızı yapmak adına ismini soruyordu. Fakat söyleyebileceğim tek bir isim dahi yoktu.

Yeni planım şu idi üstüme" acil sadık ve iyi bir erkek tarafından aşk aranıyor genleri güzel olsa hiç fena olmaz yani"yazmak idi .

..............

"Bu nasıl bir tutulma allahım diyemeyeceğim yenge çünkü çok tipsiz bu ne ya ".

"Kızım sende hiçbirini beğenmiyorsun ne yapayım sana manken mi bulayım yani"

"Bulsan fena olmaz be yenge "dedim her zaman ki gibi yavaş ve ince bir tonda söylemiştim ve kafama şaplağı yemiştim.Tek şaplak yesem o da iyiydi birde bana "şapşal" demişti.

Tam üç saattir bana iyi bir koca adayı arıyorduk ama nerede bende öyle şans .Yengem önüme bir fotoğraf koydu ben ve fotoğraf bakışmaya başladık ve ben o anda tiz bir çığlık attım.

Önüme koyduğu adam babam yaşında saçı desen nerede ise yok denecek kadar az olan bir adamdı o anda yengeme dönüp dedim ki "yenge ben vazgeçtim evde kalıp annemin dizinin dibinde otururum daha iyi bu ne be adamı inek yalamış, horoz tepmiş, sokağın kadınları yüzüne tükürmüş vede en önemlisi bu adama bir domuz poposunu yüzü olsun diye ödünç vermiş "dedim. Ve o anda ikimiz de gülmeye başladık.

Yengem sonun da gülmesi bitince dedi ki "İyi be evde kal .Artık elli yaşına gelince azgın bir teyze olarak göçüp gidersin öbür dünyaya ama bak çocuklarımı senin yanına göndermem .Onları da kendin gibi azgın mazgın yaparsın bir başıma serseri bir çocuk eksikti zaten başım da manyak bir koca varken sapık ve serseri bir çocuğu bünyem kaldırmaz ."