Olmazsa Olmazımsın

~Güven~

Eve yaklaşınca müziği kapatıp arabadan indim. Eve girer girmez ,

"Annee senden bir şey isteyebilir miyim?".

"Neymiş bakalım istediğin şey".

"Sınıf arkadaşımla bu akşam dışarı çıkabilir miyim?".

"Bu konuları babana sorman gerektiğini biliyorsun Yaren'cim".

"Tamam ama yok derse ikna etmeye çalış olur mu?".

"Tamam tamam baban bahçede". Koşarak bahçeye indim.

"Babacıım".

"Söyle prenses".

"Şeyy akşam sınıf arkadaşımla dışarı çıkabilir miyim diye soracaktım da?".

"Kimmiş bu arkadaş".

"Sıra arkadaşım Barış". O sırada annem bana "Bunu bana nasıl anlatmazsın "bakışı atıyordu.

"Demek sıra arkadaşın. Aslı da seninle gelirse olur".

"Teşekkür ederim babacım". Annemin bakışlarından sıyrılarak odaya koştum ve Aslı'ya hemen buraya gelmesi için mesaj attım. 5 dakika geçmedi yanıma geldi.

"Yaren ben gelmek zorunda mıyım cidden?".

"Evet yoksa babam izin vermiyor".

"Tamam ama ben yanınızda ne yapacağım sap gibi".

"Ali'yi çağır gelsin olmaz mı?".

"Aslında iyi fikir tamam ben haber veriyim. Hadi seni hazırlayalım ne giyineceksin".

"Dolapta uygun ne varsa onu".

"Senin dolabında bu akşam için uygun bir parça yoktur eminim".

"Hiçte bile bak bu elbise çok güzel "dedim elimdeki elbiseyi gözüne sokarak.

"Evet evet babaannemin yanına böyle gidebilirsin yani çok ideal".

"Of Aslı ne giyineceğim o zaman ben".

"Kalk kalk çabuk benim odaya, dolabımda buluruz bir şeyler".

Odadan çıkıp koşarak bahçeye çıktık. Aslı ve ben birlikte olunca çocuk gibi oluyorduk. Odasına çıktığımızda dolabını açtı.

"Bunlar ne Aslı, dolabın renk cümbüşü gibi"dedim kahkaha atarak.

"Sen ne anlarsın modadan. Bak bu nasıl?" dedi elindeki kıyafeti yatağa atarak.

"Bu elbise mi şimdi her tarafı açık giymem ben bunu".

"Yaren bide bana baş belası diyorsun. Okulun en zengin çocuğu seni normal bir yere götüreceğini mi sanıyorsun".

"Resmen gömdün beni ya saol yani, bir iddia yüzünden gidiyoruz zaten abartılacak bir şey yok".

"Tabi tabi oyalanma hadi". Gösterdiği kıyafetlerin hepsine suratımı asarak baktım. Hiçbiri bana göre değildi. Yatağın üstü kıyafetlerle dolmuştu. En son mavi bir elbiseyi çıkarıp bana verdi,

"Buna da olmaz dersen kot pantolonunu giydirip gönderirim seni". Aslında kıyafet fena sayılmazdı ne çok abartılı ne de basitti. Omuzları açık diz kapaklarıma kadar uzanan bir elbiseydi.

"Ama ben bunun altına topuklu ayakkabı falan giyinmem".

"Tamam merak etme düz bir ayakkabı bulurum ben sana. Bak bu ayakkabı güzel". Buz rengi uçlarında küçük parlak taşları olan düz bir ayakkabıydı.

"Tamam bu olur"dedim gülerek.

"Ben çıkıyorum sen kıyafetini giy daha saçlarını yapacağız". Kapıyı kapattıktan sonra kendi kıyafetlerimi çıkarıp elbiseyi kafamdan geçirdim. Yeni görüntüm bende şok etkisi yapmıştı.