Olmazsa Olmazımsın

~ ARABA ~

Odaya girer girmez " Yaren sabahtan beri Barış seni sorup durdu. Beni sıkıştırdı seninle ilgili şeyleri öğrenmeye çalıştı. Resmen hesap sordu bana".
"Söylemedin Değil mi? Benim meselem Değil Mert rahatsız olabilir sonuçta".
"Haklısın zaten bir şey demedim merak etme. O Değil de ne olduuu " dedi heyecanla.
"Ne oldu kızım çatlatma Beni "
"Yarın kahvaltı yapalım mı dedi Ali"
"Ee sen ne dedin?"
"Kusura bakma yarın başka randevum var akıllı mı salak mı olduğunu çözemediğim kuzenimle uğraşacam dedim. Kızım ne dicem tabiki de evet dedim ". Ali meselesinden hoşnut değildim ama Aslı'nın mutluluğunu da bozmak istemiyordum. Üstümü değistirip Mert'in yanına gittim Aslı da hastaneden ayrılıp eve gitti. Odaya gittiğim de Mert yatakta uzanmış bir şeyler sayıklıyordu.
"Ben yapmadım.. Bırakın Beni.." Terlemiş ve yüzü kıpkırmızıydı.
"Mert!! Mertt!! Kendine gel iyi misin? "Diyerek onu sarsmaya başladım. Gözlerini yavaşca açtı ve ellerimi sıkıca tuttu. "Beni bırakma lütfen" dedi sesi varla yok arasındaydı. Cevap vermedim aklımda sadece neler olduğu vardı. Onu para yüzünden dövmemişlerdi buna emindim. "Mert? Sana bişey sormam lazım " dedim yüzüne bakarak.
"Sor "
"Seni para yüzünden dövmediler biliyorum. Bana gerçekleri anlatmak ister misin? "
"Anlatamam. Bu konuda ısrar etme bana "
"Peki sen Nasıl istersen. Her zaman dinlerim bunu bil". O anda hemşire elinde tepsiyle odaya girdi. "Yemek saati daha sonra ilaçlarını vericez" dedi ve odadan çıktı. Mert tabağa boş boş bakıyor.
"Yesene ne bakıyorsun? "
"Kolumda alçı var ama sen bilirsin" dedi alay eder gibi.
"Gel tamam yastığı biraz kaldıralım rahat rahat ye"dedim kaşıgı ve çorbayı alıp yedirmeye başladım. Yüzü gerçekten güzeldi ayrıca kusursuzdu. Yemeği bittikten sonra bende odadan ayrılıp kendi odama geçtim ve uyumaya koyuldum.