Bir şehrin en olmadık semtinde, iki yabancıydık sadece..
Ne ara bu kadar sen doldum? "Biz" olmak bu kadar kolayken,"sen " ve " ben" nasıl olduk?
Tam biz olmusken, nasıl bu kadar yabancılaştık?
Aşk iki ayrı şehirmiydi?
Herkes bi yere sahipken içimde, senin Ülken vardı. . Aşk denilen şey imkansızmıydı artık bize !
Aşk sadece öpmek, koklamak, dokunmakmıydı ki?
Varlığını hissetmek için dokunmak şartmıydı gerçek aşkta ?
Oysa ben kokusunu bile unuttuğum bi Adama hala aşıkken. .
Ne ara bu kadar büyüdük biz? Oysa masum çocukluğum o kadar da uzak değildi bana.. acılara ölesiye alışmış ki içim, yangın yeri şimdilerde bedenim..!
Anla ki ; seni özlemiş yüreğim. .
Yokken bile varsın bende;
Ne kadar sevilmezse, o kadar sevmedin beni..
Ve ben;
Sende hikaye oldum.. Sen ise bende ,
Hiç dinmeyecek ŞİİR...
Melike Bodur / şiir gecesi
