I'm a Loner (외톨이야)

Loner -5-

Bölümü @NihalEXOL 'e ithaf edip gidiyorum, bir sonraki bölüm büyük ihtimalle final *-*

*

"Min."

Ders sona erdiğinde, Jongin sırasından kalkmak üzere olan kıza seslendi ve ayaklanarak tam sırasının önünde durdu. "Ne istiyorsun Jongin?" Min, güneş gözlüğünü ittirip destekledikten sonra başını kaldırıp, Jongin'e baktı.

"Kyungsoo'nun numarasını."

"Ne?" Kızın sesi birkaç oktav yüksek çıktığı için bazıları dönüp onları izlemeye başlamıştı.

"En azından bir özür dilemeni veya ne bileyim bir üzgünüm demeni bekliyorum ama sen... beni.. beni resmen delirtiyorsun! Tüm bunları bilerek yapıyorsun öyle değil mi? Üstelik Kyungsoo ile seviştiğin gerçeği-Ahh bak- Buna gerçekten katlanamıyorum." Elleri bir kez daha titredi ve avuç içleri terlerken elinin tersiyle güneş gözlüğünü düzeltti.

"Bak." Jongin ona doğru eğilerek gözlerini kıstı. "Ne sikim işler karıştırdığını bilmediğimi sanma. Bu yüzden ver şu lanet numarayı." Her an kızın çantasını zorla alıp telefonu çıkararak numarayı bulmamak için kendini zor tutuyordu.

Min, geriye doğru yaslandı ve sanki az önce sinir krizi geçirme aşamasında olan o değilmiş gibi kahkaha attı. "Bana numarasını vermedi Jongin. O gerçekten tuhaftı. Ve şimdi fark ediyorum da... Onunla olduğum halde, bana hiç yüz vermedi. Konu açtığımda, geçiştirdi. Sürekli başından savmaya çalıştı ama ne zaman senden bahsetsem, bana kulak verirdi. Anlattığım konuyla ilgilenirdi ama ben bunu, beni kıskanmasına yorumladım. Ne aptalım." Gülümsemesi seyirdiğinde, Jongin bedenindeki bütün kanın çekildiğini hissetti.

Bir ihtimal... Kyungsoo'nun hisleri gerçek olabilir miydi?

"Yani s-sende numarası yo-yok mu?" Nefesinin daraldığını hissediyordu.

"Neden kekeliyorsun Jongin? Yoksa Kyungsoo için endişeli misin?" Güneş gözlüğü burnunun ucuna kadar indiğinde, Jongin onun nefretle bakan, kızarmış ve uykusuz kalmış gözlerine baktı. "O gün Kyungsoo uyurken telefonunu aldım ve numarasını kendime kaydettim ama Jongin, gerçekten buraya numara için geldiğine emin misin?" Kendinden emin bir şekilde sorduğunda, Jongin'in kaşları sorarcasına yukarı kalktı.

"Tatlım.. demek istediğim şu, rehberinde altı-yedi kişi tek vardı ve sen de onların arasındaydın. Yani senin numaran onda varsa, onun numarası da sende olmalı. Buraya aslında benim için geldiğini kabul e-"

"Kyungsoo'da numaram mı var?" Jongin afallayarak sordu.

Kyungsoo ne onu birkez aramış, ne mesaj atıp bir şeyler sormuştu.

Bilirsiniz, sonuçta onlar aynı sınıftaydı ve Kyungsoo derslerden birini öne sürerek Jongin'e soru sorma amaçlı bir mesaj atabilirdi. Ama yoktu. Jongin ondan tek kelimelik bir mesaj bile almamıştı.

"Ne yani, bundan haberin yok mu?" Min, oldukça büyük bir afallama yaşadığını surat ifadesinden belli etmişti. "Gerçekten numara için geldin..." Sesi belirli ölçüde çatladığında, Jongin iç çekti.

"O gece boşalmadı bile. Ben ise... Çok fazla tahrik olduğu için öyle olduğunu sandım... Tanrım.  Hayır. Beni kullandı mı?" Bir şeyler düşünüyor gibiydi. "A-ma..." Doğru düzgün konuşamadı, yavaş yavaş iradesini kaybediyordu. "Bu senle ilişkinse, neden benimle.." Elleriyle yüzünü örttü ve hıçkırmaya başladı. Jongin dönüp bakmadığı halde, etraftaki herkesin onları izlediğine yemin edebilirdi.

"SENİ TERK EDİYORUM, KİM JONGIN. AŞKIN UMURUMDA BİLE DEĞİL!" Birden bire bağırdığında, Jongin dümdüz bir surat ifadesiyle ona bakıyordu.