AŞKIN ÖLÜMÜ (Tamamlandı )

16. Bolum

Herkese merhabalar kusura bakmayin arkadaslar gec oldu ama iyi okumalar :)

Kalbim deli gibi atmaya başlamıştı . Hemen üzerime birşey alıp sessizce çıktım odadan salona indiğimde Ömeri gene kanepede yatarken buldum. Sessizce çıkacakken Ömerin üstünün açık olduğunu gördüm dayanamadim örtüyü yavaşça üzerine atıp saçlarını öptüm

"Çocukluğum , geçmişimin en güzel anı

Anahtarliktan anahtarımı alıp sessizce kapıdan çıktım . Merdivenlerden her indiğimde kalbim dahada atmaya başlamıştı . Sonunda son basamaktan da inip dış kapisina geldim. Derin derin nefes aldim ve çıktım .

Tam karsimda gene son model arabalarindan birini gördüm . Kadinlar ne kadar kiyafet ayakkabi gibi seylere takıntılıysa sanırım erkeklerde arabalara takıntılıydılar . Sürekli farkli ve oldukca pahali arabalarla karşımdaydı . Arabanin ön kısmına oturmuş başı önde duruyordu. Bi an pişman olmustum neden burdaydimki beni aldatan adam bana günlerce bi tek kelime etmeyip gitmeme izin vermisti. Şimdide kapıma gelmiş konusmak istiyordu. Tam arkami dönmüş bi adim atacaktim ki adımı soylemesiyle durdum

"Gizemm ?

Birden ruhum bedenim buz kesmisti. Aylardir her rüyamda adımı onun ağzından duyduğum adam bana seslenmisti. Yavasca arkami döndüm . Ne ara dibime kadar gelmisti farkında bile degildim.

"Ne-e istiyosun Ca-n

"Konusabilir miyiz luften

"Dinliyorum

"Se-y Ömerin evde oldugunu biliyorum gidelimmi daha rahat olacağımız bir yere

"Peki

O arabaya giderken ben dümdüz yürümeye basladim. Bi süre sonra arkama takılmıştı . Yollar bombostu. Ne konusacaktik ki ? Yürüdüm yürüdüm ve sonunda parka ulaştık tamda tahmin ettiğim gibi bostu. Zaten bu saate de kim gelirdiki ? Anca tekin olmayan insanlar.Tam karsi bankta Süleyman amca gene demleniyordu. Çoğu insan ondan korkardi. Ama bi tek fark vardiki o da insanlardan korkuyordu.

Zaman zaman bunaldigimda babami özlediğimde Ömerin yokluğunda hep bu parka gelirdim. Öylece tanışmıştık . İlk yanina geldiginde ben farkettirmesemde korkmustum yalan yok ama nedense öylece durmustum.

Onun da hayati her insan gibi aciliydi. Karısını kaybetmis ve kaldiramamisti. Ve geride kalan 1,5 yasindaki oglu da bi süre sonra havale geçirmiş ellerinde ölmus. Ben bunu aylar sonra her evden kactigimin bir aksaminda anlatmis koca adam karsimda ağlamıştı . Hayat o kadar zordu ki kendi acımı unutmus onunkine ağlamıştım .

Can in bana baktığını hissedebiliyordum. Hic bakmadan Süleyman amcaya dogru yürümeye başladım . Ama Can sanırım ona gidecegimi anlamis kolumdan tutup kendime cevirdi.

"Ne yapiyorsun görmüyor musun adam ayyas !!!

"Düzgün konuş Can sabrımı da zorlama

"Gizemm

"Otur şu banka geliyorum

"Saçmalama !!!

"Oturr geliyorumm !!!

Belki suçluluk duygusu yada kararlılığım siz ne derseniz diyin hic bisey demeyip banka oturdu ve gözünü kirpmadan bana bakmaya basladi. Bende arkami dönüp aylarin özlemiyle Süleyman amcaya yürüdüm . Beni farkedince ayağa kalkıp sarıldı .

"Gizeemm hos geldin kizimm

"Hos bulduk Süleyman amca nasılsın

" Ölümü yarenlik eden adama bu soru sorulurmu