AŞKIN ÖLÜMÜ (Tamamlandı )

20. Bölüm

Merhabalar 20. bölümle karşınızdayım bundan sonrakı bölüm final olacaktır. Aranızda bi kaç kişi şaşırmıştır yanı ümidindeyım :) Daha fazla uzatmak sıkıcı olacaktı hem benim için hem sizin için o yüzden böyle karar verdim. Umarım beğenerek okumuşsunuzdur . Kıymetli vakitlerinizi boşa işgal etmemişimdir :)  İyi okumalar ....

KESİTLERLE 

Ölüm ....

Kaç kişi hayatında ölüm görmuştür?

Kaç kişi sevdiğini kendi elleriyle toprağa vermiştir ?

Yada kaç kişi ölen kişinin en son gördüğü olmuştur ???

Ben işte bunların hepsini görmüş yaşamıştım . Ölüm benden bir parça götürürken geriye sadece  yıkık dökük virane bir beden bırakmıştı ardında .. Herkes bir gün toprak olacaktı ama hep sırası değildi .... İmtıhanım bu kadar acı olmamalıydı ... sadece bu kadar acı ve kuru.... 

''Gizemm 

''Gizemm 

''E-fendim ?

''Şu masada bitsin işimiz bitiyo iyi misin

''Ev-et iyiyim merak etme 

Tek konuştuğum kişiydi Sınem ... gerçi genelde o konuşuyordu ya neyse... Ölüler konuşmaz derler ya hani işte bende tam anlamda öyleydım ... Zamanında konuşmadıklarım şimdi konuşmama engeldiler . Kim bilir belkı benimde acım bugün yarın biterdi ....

Bütün sevdiklerimi kaybettim ve en sevdiğimi.... Hayatın bize getirileri değilde ne götürdüğü daha önemliymiş acım sayesinde  bunu öğrenmiştim . Tecrübe denen şey çektiğimiz acılarmış bunu ögrendım.. Kimseyı çook sevmemeliymişiz bunu öğrendim ..... 

Son masada imalı bakıslar atıp hesaplarını ödeyıp gitmişlerdi . Alışmıstım ... Herseyı oldugu gıbı.... nede olsa tüm Dünya aylarca haberlerimi okumuşlardı . İnsanlar eskıden benim yerimde olmak için can atarken şimdi acıyarak bakıyorlardı. Alışmıstım bunada alışmıstım....

Son kez canım arkadasıma baktım. Hep herseye rağmen çok güzelsin derdı .Keşke şimdi oda benim gözümden kendini görse... Lokantanın temizliğini Sinemle yapıp eve geçmiştik . Evimiz küçüktü ama bıze yetiyordu ısrarına dayanamıyıp bi kac lokma yiyip sofradan kalktım. Duşta saatlerce kalmak ıstesemde aklımdakınden her an vazgeçme isteğiyle hemen çıkıp Ömerın bana aldığı bembeyaz yazlık elbiseyi giydim . Saçlarım sırılsıklamdı ama yüreğimdeki yangına iyi gelmiyordu . Aynada son kez kendime bakıp gülümsedim .

 Insan ölürken nasıl olurdu acaba ?

Aynadakı gıbı guzel olurmuyduk ?

Canımız çok yanarmıydı ?

Hepsini öğrenmeye az kalmıstı ... Odadan çıkınca Sınemı makinadan elbiseleri çıkarırken gördüm . Ne kadarda güzel bır arkadaştı hayattakı belkı Ömer dışında ilk ve tek arkadaşım olmustu galiba buda son olacaktı.

''İyimisin Gızem 

''İyiyim

''Biraz tuhaf gibisin biseymi oldu ?

Hiç bisey demeden koşarak sarıldım.. 

''Aaaa kesin birşey olmuş ne oldu canım 

Gözyaşlarımı silip yüzüne baktım 

''Hiç birşey olmadı . Sağol arkadasım hersey için sana ne kadar teşekkür etsem az 

''Ne teşekkürü yaa iyimisin bak doğruyu söyle