"Joaquin's POV"
Hinahabol ko si Ace papunta sa.... Sa.... Ewan ko kung san sya papunta ng biglang tumunog ang speaker.
"Research students, please proceed to your room", sabi nong speaker. At dahil research na ang subject namin, pumunta na kami sa room Kasama si Camille.
"Wala namang tao e", sabi ni Ace
*swoosh* biglang may isang pirasong salamin ang dumaan malapit sa mukha ko.
" Ugh!", Buti na lang at nailagan ko.
"Hey!", sabi ni Theo Greenland, ang grupo nya ang mortal enemy ng grupo ko. Pero di pa yan nananalo kahit nung nawala sina Kymiel.
"Ano na naman ba?", sabi ko habang naka-poker face pa rin.
"Ala naman, ikaw ba?", sabi ni Cleo, kapatid ni Theo
Bigla naman pumasok sina Gil Astrero at Warren Smith at kinuha si Camille. Tch ito ang hirap pag di kayang lumaban e.
"Hoi tama na!", sigaw ni Ace
Sinipa ko ang isang arm chair kaya nasira ang arm rest nito at sinipa ko ulit papunta sa direksyon nila. At nakailag sila.
" Sablay!", sigaw nila
"Huh! Di pa ko sumasablay", tapos nag-smirk ako
*crack*bogsh*
Biglang nalaglag ang kortina at ang takip ng aircon.
"Aray! Mamatay ka na Glaze!", sigaw ni Cleo.
Sabay sabay silang sumugod kaya iwas lang kami ng iwas. Sumuntok sa mukha ko si Theo pero nakailag ako at tinuhuran sya sa tiyan. Pinatid ko naman si Cleo at siniko ang likod kaya napabagsak.
Noong nakita ng iba pa na naka bagsak na ang magkapatid, tumakbo na sila palabas at iniwan ang dalawa.
"Sa public CR!" Sabi ko kaya dinala na sila ni Ace.
"Kymiel's POV"
Naglalakad kami ni Nathan dito sa Academy, lilipat na ulit kami dito e. Napadaan kami sa isang public CR at nandon ang mga talunan, sila Theo.
"Tsk tsk tsk. Talo na naman", pang iinis ko at naglakad na ulit kami.
Nagkatinginan kami ni Nathan dahil may naramdaman kaming papalapit kaya sabay kaming lumingon at sumuntok.
*bogsh*
Bagsak si Theo.
"Weak", pang iinis ni Nathan at umalis na kami.
------
A/N: sunod sunod na update dahil sa problemang nangyari. Thanks sa support
BINABASA MO ANG
Don't Mess with the Dark Superior
Azione"History has its own way of coming back". Para sa nakararami, di mo matatakasan ang nakaraan. Parte ito ng buhay mo. Ikaw ay ang nakaraan mo. Kailangan mong harapin ang takot na dala ng dati. Ngunit paano kung makaharap mo ito ng literal?
