transformation

Hoofdstuk 10

'doeg, tot morgen. Het was heel gezellig, ik heb weer veel geleerd' Grinnikt Emma. Ze geeft haar vriendin een knuffel en loopt naar haar fiets. 'doei, Em tot morgen'

Emma doet haar oordopjes in en zet de play list aan. Dan fietst ze naar huis. Eenmaal thuis zet ze haar fiets in de garage. Ze loopt naar de achterdeur van het huis en doet die open met haar sluitels. 'hey, ik ben thuihuis' roept Emma. Het blijft stil. 'hallo, ik ben thuis hoor' roept Emma nog een keer. Weer blijft het stil. Het meisje gooit haar tas neer en loopt door de keuken naar de gang. Ook daar is niemand. Ze loopt verder naar de woonkamer. Daar is ook niemand. Dan doorzoekt ze het hele huis: alle slaapkamers, badkamer, wc en de zolder. 'waar is iedereen toch' vraagt Emma zich angstig af. Ze loopt weer naar de woonkamer, dan ziet ze iets wat ze nog niet eerder heeft gezien. Op de eet tafel ligt een klein briefje. Angstvallig pakt Emma het briefje op en leest het, dit staat er:
Liefe Emma,
Ik ben met je vader naar het ziekenhuis. Er is niks aan de hand dus maak je geen zorgen we zijn denk ik om een uur of half zes thuis...
Emma kijkt op haar mobiel Hoe laat het is. Het is 17.19 uur dan leest ze weer verder:
...wil je alvast de pizza's in de oven zetten.
Alex is bij Laura. Wij hebben de tweeling mee.
Kusjes van je moeder

Als ze het briefje gelezen heeft is ze een tijdje stil. 'Martijn is mijn vader niet eens' gromd ze pissig, ze gooit het briefje weer op tafel. Dan denkt ze er weer aan dat haar moeder - Laila - naar het ziekenhuis ging. Snel pakt ze het briefje weer op en leest de eerste paar regels opnieuw:
Liefe Emma,
Ik ben met je vader naar het ziekenhuis. Er is niks aan de hand dus maak je geen zorgen.
'ohnee, ik hoop dat het niet met de baby te maken heeft' roept ze verschrikt. Snel gooit ze het briefje op tafel. Het bange meisje pakt de huis telefoon en belt haar moeders mobiele telefoon. 'neem nou op, neem nou op' maar haar moeder neemt niet op. Dan belt ze Martijn zijn mobiele telefoon. Ook hij neemt niet op.

Verslagen laat ze zich neer zakken op de bank. Even staat ze roerloos voor zich uit. Dan bedekt ze zich en springt weer van de bank af. Ze beent naar de keuken, pakt de pizza's, stelt de oven goed in, waarna ze de pizza's erin schuift. Vervolgens loopt ze weer naar de woonkamer waar ze op de bank gaat zitten. Ze haalt haar mobiel tevoorschijn en klikt wattpad aan (origineel hè ;-). Na een tijdje stopt ze met schrijven en kijkt op de klok. Gelijk schrikt ze. Het is al 18.00 uur geweest. Ze zouden allang thuis moeten zijn. Snel pakt ze de huistelefoon en belt haar moeder opnieuw. Dit keer neemt ze wel op. (E = Emma, L = Laila)
E: 'mam, eindelijk je neemt op. Wat is er aan de hand, waarom moest u naar het ziekenhuis?'
L: 'ehh.. Het is niks Em. Ik zeg het thuis wel okey. Niet hier in de auto.'
E: 'er is niks maar u zegt het thuis. Er is dus wel iets. Heeft het met de baby te maken? Mam, ik Was zo ongerust'
L: 'Em, echt ik zeg het thuis. Ik.. We... We zijn bijna thuis. Ik ga ophangen tot zo'

Voordat Emma het doorheeft hoort ze de bekende piep, piep, piep geluidjes. Haar moeder heeft opgehangen.

Dan hoort ze nog een andere piep, piep, piep. De pizza's, schiet Emma te binnen. Ze snelt weer naar de keuken en haalt ze eruit, en zet ze op het keukenblad. 'eerst de tafel maar eens dekken' mompeld Emma in zichzelf. Als ze klaar is met de tafel dekken zet ze de pizza's op tafel. De meid gaat weer zitten op de bank en gaat verder schrijven op wattpad.

Na een tijdje hoort ze een sleutel in het slot. 'Mam, eindelijk je bent er' zegt Emma zachtjes. Ze staat langzaam op als haar moeder, Martijn en de olijke tweeling binnenkomt. Martijn en haar moeder zien er verdrietig uit. De tweeling daarin tegen is super opgewekt en rent snel naar hun "grote" zus. Emma let niet op ze, enkel en alleen voor haar moeder. 'mam, wat is er?' vraagt ze met een schore stem. Voordat Laila wat zegt kijkt ze eerst naar Martijn en daarna naar haar buik. Verschrikt hapt Emma naar adem, bang voor wat haar moeder gaar zeggen. 'ik... ik... ik heb een m-miskraam gehad. Het wordt laila te veel en ze barst in huilen uit.

____________________________________

Yesss het is me gelukt @Fantasydrops :-D ik heb vandaag weer een hoofdstukje kunnen plaatsen. Sommige snappen dit waarschijnlijk niet dus dan moet je even de comments lezen van hoofdstuk 9. En dan snap je het wel.
Maargoed daarom is dit hoofdstukje toegewijd aan @Fantasydrops.
Bye bye,
Xx eline