Bliep, bliep, bliep.
Het geluid van hart bewaking's apparatuur, en allerlei andere machines. Die de twee personen in leven proberen te houden.
En dat al iets van twee weken. Super veel hoop hebben ze niet meer. Maar toch daar in de verte, in het diepste van hun harten, hebben ze hoop. Hoop dat ze proberen te delen met andere, zodat zij het ook zullen geloven. De hoop dat ze snel weer wakker worden. Dat ze weer kunnen leven zoals eerst. Zonder angst en verdriet dat het nooit meer goed komt.
Hoe lang zal het nog duren, voordat ze wakker worden? Hoe lang zal het nog duren voordat ze nooit meer waker worden? Allemaal vragen waar niemand antwoord op kan geven. Of ze kunnen wel antwoorden geven maar niet, nee zeker niet met zekerheid.
Twee weken. Dat duurt zo lang, vooral als je zo in spanning zit. Of er nog nieuws is. Fijn of verveeld nieuws. Één, of in dit geval twee geliefde, missen. Dat is vreselijk. Niet te beschrijven. Ook al zijn ze er lichaamelijk, geestelijk zijn ze er niet. Dit is zo ingrijpent, voor jonge kinderen, die niet snappen dat hun grote broer en grote zus heel de tijd slapen en niet wakker worden. Zoals ze zeggen. Zij snappen er niks van. Gelukkig. Grote mensen in tegen deel maken alles echt mee. Waardoor ze extra veel pijn hebben.
Nee, mensen waar je van houd moeten missen, is iets onbeschrijfelijks iets ongelovig. Wat je liever niet hoort of weet.
____________________________________
Mooi hoofdstuk of niet? Comment wat je vind. En voor de verandering een kort hoofdstukje.
En sorry als het zo droevig is enzo. Als je iets hebt meegemaakt of iemand heb verloren, en je wilt erover praten, dan kan dat in de comments, maar je kan me ook altijd een privébericht sturen.
Xx eline
JE LEEST
transformation
FantasíaEmma is een 13 jarig meisje. Ze is eigenlijk best een raar meisje; ze heeft blond haar en is een beetje een nerdje. Ook heeft ze iets; een rare gewoonte: ze mixt altijd verschillende soorten drinken, bij wie ze ook is, omdat ze ooit drinken wil ontd...
