transformation

Hoofdstuk 14

Ondertussen komt de sliert langzaam dichter bij Alex. Hij kan geen kant meer op.

'E-Emma, wat is er met je? alsjeblieft doe geen domme dingen.' nog nooit in zijn hele leven is Alex zo bang als nu. Zijn zusje ziet er monsterlijk uit, met die zwarte ogen en haarpuntjes. Om het nog compleet te maken heeft ze ook nog eens krachten, en probeert ze hem nu te vermoorden.

Woest kijkt Emma haar broer aan. Hij heeft haar lievelings beeldje gebroken. Het beeldje was van haar overleden oma geweest, en dat wist hij. Hoe durft Alex. Denkt Emma bij zichzelf. Haar hele leven doet haar broer irritant tegen haar. Hij kan lief zijn, maar duizend keer zo irritant. Ze kent nu geen genade meer.

Emma stuurt de slinger water op hem af. Bang voor wat er gaat komen sluit Lex zijn ogen. Ondertussen is het water bij hem gekomen. De slinger grijpt hem bij zijn voeten en gaat langzaam omhoog. Alex probeerd zich nog los te rukken, maar het is al te laat het water zit al bij zijn keel. Snel neemt hij een grote hap lucht. Dan sluit het water zich boven zijn hoofd. Alex zit gevangen. In een cocon van water. Ik weet niet hoelang ik nog lucht heb. Ik wou dat ik nog kon zeggen tegen Laura, pap en mam, die lieve kleine tweeling, en tegen Steff, hoe veel ik van ze houd. Denkt Lex verschrikt tegen zichzelf. Hij voelt hoe zijn laatste beetje lucht op raakt. Dit is het dan, denkt Alex. Mijn dood, vermoord door mijn eigen zusje. 'i-ik... H-hou... V-va- van... J-jullie' murmeld Lex, met moeite.

Emma kijkt naar de zweefde cocon van water. Ze ziet dat Lex bijna geen lucht meer krijgt. Hij grijpt naar zijn keel en er verschijnen bubbeltjes. 'h-hij zegt nog wat' zegt Emma verbaasd tegen zichzelf. Ze stapt dichter bij de cocon. Nog net kan ze hem heel zachtjes maar toch duidelijk genoeg om het te horen: 'ik houd van jullie' zeggen. Dan sluit hij zijn ogen.

Plots gaat er door heel Emma's lichaam een grote schok. Daardoor wordt ze weer helder. Haar ogen worden weer ijsblauw, en haar zwarte haarpuntjes worden weer rood. Verbaasd kijkt ze om zich heen. Totdat haar blik op de zweefde cocon van water rust. Verschrikt slaat ze haar handen voor haar mond. Haar broer, hij kijkt geen lucht meer. Gelijk als ze haar handen voor haar mond slaat. Spat de cocon uit elkaar. Emma probeerd nog weg te rennen voor de enorme golf water, ook zij is te laat. Het water golft tegen haar aan, en ze smakt met een enorme klap op de grond. Het laatste wat ze ziet is haar broer die met een bleek gezich op de grond ligt. Zijn mond nog net boven het laagje water dat in de kamer ligt.
Emma voelt hoe ze steeds meer moeite moet doen om haar ogen open te houden. Ook krijgt ze steeds minder lucht. Ze vecht voor lucht en om niet flauw te vallen.

Het heeft allemaal geen zin. Steeds meer moeite doet ze om haar ogen open te houden en om nog een klein beetje lucht te krijgen. En dan. Houd ze het niet meer. Vermoeid sluit ze met een diepe zucht haar ogen. Waarna ze steeds langzamer adem haalt.

Hetzelfde geld voor Alex. Hij heeft hetzelfde probleem als Emma. Hij had nog net gezien dat zijn zusje werd overspoeld door het water. Daarna is hij flauwgevallen. Ook hij haalt steeds langzamer, en langzamer, en langzamer, en langzamer adem.

Is dit dan echt het einde?

____________________________________

Neeeeeeeeeeee, Emma wat doe je? Ben je gek in je hoofd ofzo?
Wat erg. Wat zal er gebeuren?

Tamtamtam, cliffhanger (of hoe je dat ook schrijft) vinden jullie het spannend. I hope it so. Nou
goodbay guy's.
P.s. Hoofdstuk 1 is al meer dan 100x gelezen. Yessss. Thans you
Arggggg sorry dat ik zo laat ben met publiceren, maar ik had catechesatie en ik moest folders vouwen. En verzin nog maar meer smoesjes. Nee geintje. Dit is gewoon echt waar. :-D

P.s. Mijn insta account is elientje_love_horse

Xx eline