transformation

Hoofdstuk 18

Ze lopen met z'n drieën naar de auto. Steff gaat in de berijders stoel zitten, Laila ernaast en Evi achterin. Dan geeft Steff gas en rijden ze.

Opweg naar het ziekenhuis.

Eenmaal bij het ziekenhuis, parkeerd Steff in de parkeergarage. Vervolgens lopen ze naar de lift en stappen uit op de begane grond, het trio loopt door een deur, die het ziekenhuis met de parkeergarage verbind. Zelfverzekerd loopt Steff naar de balie.
Steff probeerd goed voor zijn moeder te zorgen. Denkt Evi in zichzelf. Ondertussen loopt Steff weer terug naar Laila en Evi. 'kom, we moeten naar kamer E624. Dat is op de 6e verdieping, en dan kamer 24.
Ze lopen naar de lift en wachten totdat hij komt. Als de lift er is, stappen zemen z'n drieën de ruimte binnen. De deur schuift langzaam weer dicht. Laila drukt op het knopje waar een zes op staat. Na enkele seconden zoeven ze omhoog.

Een paar minuten later, vliegen de deuren open. Opgewonden dat ze weer naar Alex en Emma mogen stappen ze uit de lift.
Met z'n drieën lopen ze zwijgend door de gang. Overal hooren ze bliepjes van apparaten, die mensen in leven houden, mensen die hoesten, huilende kinderen, pratende mensen. Het is vooral wit. Heel erg wit. Alles is gewoon wit. De muren, de deuren, de bedlakens, enzovoort.
Opgewonden tellen ze in hun hoofd dat kamers af. 619....620....621....622....623..... En de volgende kamer 624.
Langzaam wordt de deur geopend en loopt er een persoon uit. Het is nog een jonge meid, een jaar of 20, 21. Een paar sproetjes sieren haar wangen en haar lange bruine haar is in een lange vlecht gevlochten. Die fanatiek heen en weer slingert, als de meid loopt.
Ze kijkt even in haar mapje, noteerd wat, en kijkt weer op. 'hallo, ik ben Mariska. Jullie zijn vast de familie Bongers?' om de beurt geven Laila, Steff en Evi, Mariska een hand.
'jullie zijn met z'n drieën, en je mag naar met z'n tweeën naar binnen omdat het anders te druk wordt zegmaar. Snapje?'

Ze knikken een beetje. 'ik wil wel alleen gaan. Dan kan ik ehh... een beetje praten.' zegt Evi voorzichtig. 'okey is goed, gaat u en uw zoon dan samen?' vraagt Mariska.
Laila en Steff knikken. 'wilt u dan in de wachtkamer wachten? Evi was het toch?' Evi knikt en loopt achter Mariska aan. Als ze een deur opent en de ruimte binnen stapt, stoppen ze met lopen. 'dit is de wachtkamer, ga maar lekker zitten. Als je moeder en broer klaar zijn, is het denk ik handig om je op te halen.' zegt Mariska terwijl ze met haar arm een wijds gebaar maakt om de ruimte te laten zien.

'dat is me broer en moeder niet. Dat is de broer en moeder van mijn beste vriendin. Die nu dus in coma ligt' zegt Evi zachtjes en verdrietig, terwijl ze zenuwachtig op haar lip zuigt.
'ohh, sorry. Dat spijt me.' zegt Mariska medelevend. Er valt een vervelende stilte.
'het is alsnog even erg toch?' vraagt Mariska om de stilte te verbreken. Het trio knikt een beetje beduusd. 'goed, je mag zitten, en lekker lezen. Of iets anders doen. Wat u wilt. Dan loop ik weer mee met u' Mariska kijkt tijdens het praten eerst naar Evi en daarna naar de andere twee.
Met z'n drieën lopen ze weg en laten Evi alleen in de wachtkamer. Ondertussen kijken een aantal mensen naar haar.
Evi kijkt ook om zich heen. Het is er best druk. Ze ziet oude en jonge mensen. Met oud bedoelt ze ook echt oud en met jong bedoelt ze ook echt jong. Maar er zitten ook mensen van haar leeftijd bij. Of van mensen rond de 20/30/40. Langzaam loopt ze door de, ruime wachtkamer. Opzoek naar een plaatsje. Als ze helemaal achter in de kamer is gelopen, ziet ze nog een plekje. Een beetje duizelig van de vele gezichten die naar haar kijken, loopt ze naar het plekje, en gaat voorzichtig zitten. Ze zit op een tweepersoonsbank. Evi kijkt naar links, waar een tafeltje staat, waar wat tijdschriften op liggen.

Pov Evi

Dan kijkt ik naar rechts. Naast me zit een jongen met blond haar waar donkere plukken doorheen zitten. En hij heeft een kuif (zie foto. Het is niet Naill van 1D naar wel z'n kuif en die ogen)
Met zijn fel blauwe ogen kijkt hij, me onderzoekend aan. 'haii, ik heet Dylan. Hoe heet jij?' ondertussen steekt de jongen zijn hand uit. Voorzichtig pakt ik hem aan, en zeg mijn naam. 'that's a nice name' zegt Dylan weer. Ik schud mijn hoofd lichtjes en grinnikt. Typisch jongens. Denkt ik.
De jongen kijkt me weer even onderzoekend aan.
Het begint nu een beetje ongemakkelijk te worden. Denk ik bij mezelf. Ik merk dat ik, ondertussen zenuwachtig heen en weer schuif. Met alle macht probeer ik het te stoppen. Hoe duf ziet dit er wel niet uit?' denkt ik weer.
Dylan kijkt me weer onderzoekend aan. 'waarom ben jij hier?' hoor ik hem opeens zeggen. 'ehhh, mijn beste vriendin en haar broer liggen in coma. Haar moeder en andere broer zijn nu bij hun. Ik mag zo' gelijk wordt mijn zicht veld waziger, maar ik probeerd echt niet te huilen. Met een klein piep stemmetje vraan ik: 'waarom ben jij hier?'
Gelijk wordt zijn gezicht serieus en kijkt hij heel ernstig. 'mijn...mijn tweelingbroer heeft leukemie'
Auwtsss, die zag ik niet aankomen. 'dat is....dat is vreselijk. Hoe oud is hij?' Kut stomme vraag. 'sorry dat is een nogal stomme vraag.' zeg ik zachjes. 'maakt niet uit hoor. Hij is 16.'
'jij dus ook?' hoe dom kan ik zijn. Het is een tweeling. Kut, Kut,Kut, stom zeg.
'ja ik ben ook 16' antwoord hij, met een glimlach.

Eind Pov Evi

Ze zitten nog een hele tijd te praten. Zowiezo wel een halfuur. Of nog langer. Na een tijdje komen Laila en Steff de wachtkamer ingelopen. Ze kijken zoekend rond, om Evi te vinden.
Ook Evi kijkt even de wachtkamer in, en ze ziet Laila en Steff staan. Tegen Dylan zegt ze 'sorry ik moet gaan. Enne sterkte'
Als Evi van plan is om weg te lopen, pakt de jongen snel haar hand vast. 'mag...mag ik je telefoonnummer?' vraagt hij aarzelend. Evi bloost een beetje en zegt haar nummer. 'ik zie je hopelijk nog wel eens'
'ja ik ehhh hoop het ook nou ehh doei' zegt Evi waarna ze wegloopt.

____________________________________

Haii People,
Ikzelf vind dit best een slecht hoofdstuk. Wat vinden jullie. Ik heb het langer gemaakt dan anders omdat ik waarschijnlijk het niet haal om zondag nog een hoofdstuk te publiceren. Normaal heb ik nog een hoofdstukje in voorraad maar nu niet, en waarschijnlijk red ik het niet om er in drie dagen een te maken

Verder nog leuk nieuws.
DIT BOEK IS AL 1020 X GELEZEN EN DAT KOMT ALLEMAAL DOOR JULLIE WANT ZONDER JULLIE ZOU HIJ NOOIT ZO VAAK GELEZEN ZIJN.
dus 1020 reads en mijn hoogste plek in fantasy is: 56 dus ik ben heel erg trots.

Omdat we de 1000 hebben bereikt, doe ik een Q&A jullie mogen van alles vragen. Over mij, over het boek of over de personages. Dus alles wat jullie willen weten. Je kan in dit hoofdstuk zoveel vragen als je wilt vragen. Natuurlijk kan je ook altijd een privéberichtje sturen met je vraag of gewoon om te kletsen ofzo ;-)
Dus succes met vragen bedenken.

Ohja als ik de Q&A publiceer zeg ik ook gelijk welke naam het is geworden voor het fantasy land.

Xx eline