transformation

Hoofdstuk 11

Twee dagen. Er zijn alweer twee dagen voorbij gestreken en Emma en de rest van de familie Bongers is nog steeds verdrietig, alleen de tweeling is vrolijk en onbezorgd ze snappen dan ook niet dat niemand met de wil spelen. Ze vragen het daarom ook honderd keer. Elke keer probeert de familie het weer uit te leggen maar dan snappen ze het niet en spelen weer vrolijk door.
Ondertussen weet Evi het ook, daarom heeft ze de trainingen, naja eigenlijk oefeningen maar even gestopt. Ze probeert haar vriendin nu zo goed mogelijk te troosten.

Op school is Emma erg afwezig. Ze let niet op, maakt geen huiswerk en heeft voor één toets al een vijfje gehaald.
Ook haar moeder en stiefvader zijn erg verdrietig ook al proberen ze dat niet ze laten merken. Zij moeten er voor nu de kinderen zijn.

Emma zit op school. Van haar ouders mocht ze een weekje thuis blijven, want eigenlijk is hun kindje gewoon gestorven. Ook al is het nog niet geboren. Zelf wil Emma wel naar school, dat zorgt voor wat afleiding. Het helpt totaal niet. Nog steeds denkt ze heel de tijd aan. 'Em, opletten.' Evi stoot haar vriendin aan. 'Je weet dat meneer Bendasa ontzettend chagrijnig wordt als je niet oplet' 'Ik weet het Eef, maar ik kan het niet helpen. Ik denk er gewoon heel de tijd aan. Echt ik had niet verwacht dat ik het zo erg zou vinden.' Evi trekt haar wenkbrauwen op en kijkt haar vriendin medelevend aan. Emma ziet het en zegt: 'maar ik denk niet dat jij dat snapt, je hebt toch nooit iemand verloren of een broetje of zusje gehad.' bij die laatste woorden vertrekt Evi's gezicht van verdriet. De rest van de les, negeert Evi, Emma. Hoe durfde ze zo iets te zeggen. Ook al probeerde Emma weer een gesprek aan te knopen, Evi zegt geen woord. Ze is zo kwaad maar vooral heel erg verdrietig. Het erge vooral is dat Emma haar excuses nog steeds niet heeft gegeven.

Als de les is afgelopen hebben ze pauze. Evi rent gelijk weg. Het lokaal uit. Emma merkt het en loopt snel achter haar aan. Niet snel genoeg. Uit alle lokalen van de gang lopen steeds meer tieners. Emma wordt meegezogen door de stroom mensen. Ze kan nog zet zien dat Evi in het meisjes toilet glipt.

Gelijk loopt ze in de tegengestelde richting in van de stroom. 'sorry, ik moet er door. Pardon.' en zo gaat het de hele tijd. Eindelijk, na wat eindeloos leek te duren is ze bij het meisjes toilet. Snel, voordat iemand haar tegen kan houden, loopt ze het toilet in. 'Eef? Waar zit je? Alsjeblieft antwoord, het spijt me. I-ik, als je naar buiten komt kan je het uitleggen waarom je zo doet. Eef echt het spijt me echt heel erg. Ik wil weet normaal vriendin zijn.' Smeek Emma. Ze hoort een snik, en nog één, en nog één, dan barst Evi in tranen uit. Emma hoort een klik. Snel, snelt ze naar de deur die nu niet meer op slot is. Ze doet de deur open en ziet Evi verdrietig op de wc bril zitten. Emma stapt het hokje in en doet de deur op slot. Ze hurkt naast Evi neer en pakt loefkoosend haar hand.'Eef, wat is er? Waarom ben je zo verdriet van mijn woorden? Okey ik weet het, ik was niet aardig. Ik was mezelf niet. Echt het spijt me.' 'i-ik... ik wil het wel vertelen. Niet hier. Hier, waar iedereen het kan horen. W-we moeten naar mijn huis. Daar kan ik het vertelen. Zonder dat iedereen het hoort. Okey? Kom je mee?' 'EEF, dat is spijbelen. Dat kan niet' 'we zeggen wel dat we ons niet lekker voelen. Jij in verband met de miskraam en ik, ik voel me ook echt niet lekker' zegt Evi voorzichtig. 'okey, we doen het' zegt Emma nu vast beraden.

Emma loopt als eerst naar de balie. Evi zit nog in het wc hokje. Na ongeveer 10 minuten zou Evi gaan. Anders zou het te veel opvallen.

Als de 10 minuten voorbij zijn gaat Evi naar beneden en meld zich af.
Ze loopt naar haar fiets, waarna ze naar haar huis fiets. Eenmaal bij haar huis, ziet ze Emma al voor haar huis zitten. 'Hey, ben je er eindelijk' zegt Emma met een grijns op haar gezicht. Evi geeft haar vriendin een por in haar zij. Daarna zet ze haar fiets in de garage.
'kom, ik zal het binnen uitleggen. Waarom ik zo... Naja je weet wel' Ze lopen naar binnen en gooien hun tassen in de gang ook hun schoenen moeten die behandeling onder gaan.
'waar gaan we heen, Eef? Vraagt Emma. 'We gaan naar de boeken zolder. Volg mij maar.'

____________________________________

Heyyy,
Yes het lukt me nog steeds. Om op elke zondag een hoofdstuk te plaatsen. Ik vind het niet echt een goed hoofdstuk. Maar ja niet alles gaat goed. Wat vinden jullie ervan.

Ohja ik zag net dat dit boek al 420 keer gelezen is. Waaaahaaa ik ben echt blij. Mijn eerste doel Was 100 maar dat is dus allang voorbij. Dus hierbij bedank ik jullie allemaal voor het lezen van mijn boek. Ook bedankt voor de inmiddels al 30 vote's en 24 liefe berichtjes. Heel hartelijk dank daarvoor.

Vote
Comment
Folow

Xx eline