A black Shadow (3)

-1-

POV Syhra
Voordat ik verder nog iets kan uitbrengen is de schaduw weg. Ik weet niet wat ik op dit moment moet voelen. Ben ik gek aan het worden van verdriet of gebeurde dit zojuist echt? Ik voel mijn verlangens opspelen. Er kan me niets gebeuren toch? Wat als we dit toch zo gaan doen, wat zullen de gevolgen dan zijn?

Voorzichtig breng ik mijn trillende hand naar mijn lippen en voel er zachtjes aan. "Verdomme verman jezelf!!" roept mijn stem in mijn hoofd. Het heeft gelijk. Ik sta op, veeg mijn tranen van mijn wangen en trek mijn shirt recht. "Je moeder heeft je niet opgevoed om zo zwak te zijn. Ze zou zich schamen," denk ik bij mezelf. "Oh alsof jij mijn moeder kent?" antwoord ik in mijn hoofd. "Natuurlijk sukkel, ik ben jou?!"

Wanneer het begint te regenen weet ik wat ik moet gaan doen. Ik ga hier uitkomen en goed ook. Fysiek en mentaal moet ik weer mezelf en zelfs beter dan mezelf worden. Heel even voel ik nog wat angst maar ik weet dat ik dit moet doen en ik sprint naar de roedel van Dave. Ik wilde niet meer terug komen maar de plek waar ik mezelf moet overwinnen begint bij hem. Hij is er vanaf het begin voor mij geweest en dat mis ik. Ik heb zijn hulp nodig om mezelf terug te vinden net als toen ik niet meer wist wie ik was nadat ik veranderde.

Als ik terug kom zie ik dat Mara en Dave elkaars hand vast houden. Zijn ze nu allebei toch samen? Ik loop er naar toe en zie dat het gezicht van Dave gelijk opklaart wanneer hij mij ziet. "Syhra, je bent terug! Ga niet meer weg, alsjeblieft!" roept Dave. Allemaal mensen staan rondom Dave en Mara en ik ken er een hoop ook niet van. Ik loop naar Dave toe en omhels hem. "Het spijt me," zeg ik zachtjes. Ik voel een koude rilling over mijn rug lopen. "Kus hem," zegt een stem in mijn hoofd die ik niet ken maar wel herken. "Dat kan ik niet," antwoord ik. "Doe je het niet, dan zal ik hem vermoorden," antwoordt de stem.

Voordat ik erop kan reageren word ik wakker geschut door een harde knal. Iemand valt op de grond en er vloeit allemaal bloed. Ik laat Dave los en ren er naar toe. De jongen ligt met open ogen op de grond en er stroomt allemaal bloed uit de achterkant van zijn hoofd. Naast hem ligt een pistool. Mara begint te schreeuwen en rent naar hem toe. "Dean!!!!" roept ze hard en er stromen tranen over haar wangen. "Iemand doe dan iets?!" huilt ze. Ik voel in de jongen's nek naar een hartslag maar ik kan er geen een vinden. "Waarom haal je hem niet uit zijn dood vandaan," zegt de stem cynisch, "daar ben je toch zo goed in?" "Houd je mond! Dat kost te veel energie," antwoord ik. "Nou je laat hem dood gaan zodat jij je niet moe voelt? Egoïstisch als je het mij vraagt."

De stem heeft de keus voor mij gemaakt. "Iedereen aan de kant! Ik heb mijn ruimte nodig wil ik hem kunnen redden. Niet ingrijpen als ik flauw val!" roep ik. De mensen om mij heen zetten een stap naar achter en Mara wordt naar achter getrokken door een meisje dat ik niet ken. Ik volg de stappen die ik ook heb uitgevoerd bij Max in de hoop dat het nu wel werkt. Ik raak hem aan, zeg de Latijnse woorden en hoop vervolgens op het beste. Ik voel de energie zich uit mij trekken en ik begin zwaar te ademen. Dit lijkt zwaarder te zijn dan toen bij Max. Na dit 5 minuten vol te hebben gehouden zijn mijn ogen zo zwaar geworden, mijn zicht zo wazig en mijn vermoeidheid zo groot dat ik in elkaar over hem heen zak. Ik voel dat ik naar achteren getrokken word en iemand zijn hand op mijn hoofd legt en mijn hoofd ondersteund wordt. "Het komt goed Syhra. Blijf ademen!" Ik kan niet meer onderscheiden van wie die stem is. Een jongen denk ik. Ik voel mijn hart langzamer en langzamer kloppen mijn adem stokt in mijn keel. Ik probeer naar adem te happen maar ben er simpelweg te moe voor. "Ze krijgt geen lucht!" hoor ik een stem roepen. Dan staat alles stil en ben ik weg.

Heeeyyyy wat vinden jullie van het eerste hoofdstukje? <3

x Bodine (@Gemini-)