A black Shadow (3)

-4-

POV Dave
Net als ik me omdraai om weg te lopen van de discussie met de arts werp ik nog snel een blik op Syhra. Ze begint te trillen als een gek, zelfs het bed gaat heen en weer. Ook de doktersassistente ziet dit en drukt gelijk op een knop. Meerdere artsen verschijnen en rennen de kamer van Syhra in. Er wordt niet meer op mij gelet en zo vind ik ook de mogelijkheid mij tussen de menigte doktoren te wurmen en aan Syhra's bed te gaan staan. De hartmonitor maakt een vlakke lijn, haar hartslag is gestopt. "Syhra geef niet op!" roep ik tegen het halve wolven- en halve  mensenlichaam dat voor mij ligt. Ik wordt naar achter getrokken. "Bed los!" wordt er geroepen door een dokter met een defibrillator. De twee pedalen worden op haar borst gezet en een schok wordt toegediend. Om haar wolven kant nog een extra boost te geven wordt er ook nog een shot adrenaline toegediend. Er is weer beweging in de hartmonitor. Goddank! Ik pak haar hand vast. "Laat me alsjeblieft niet meer zo schrikken," zeg ik zachtjes, eigenlijk meer tegen mezelf. Haar hand houd ik stevig vast en plant er een kus op. "Ik zou willen dat jij mijn mate was," zeg ik nog zachter dan de woorden daar voor. Ze heeft haar leven gewaagd voor een onbekende. Ik wist dat ze onzelfzuchtig was maar dit laat maar weer eens zien wat een groot hart ze heeft.

"Ze is weer stabiel," vertelt een andere arts die ik nog niet eerder heb gezien aan haar bed. Ik knik, "is het mogelijk dat ik bij haar blijf?" De arts pakt er een formulier bij en bekijkt deze grondig. Vervolgens gaan zijn ogen over Syhra heen, dan schieten ze weer naar mij en kijkt hij weer naar haar. Hij geeft een goedkeurend knikje. "Ik heb dit nog nooit eerder in het echt gezien," zegt de arts. Hij heeft bruin haar, een iets te tengere bouw en een wat lang gezicht. Hij heeft lachrimpeltjes rond zijn ogen, kraaienpootjes. "Wel eens over gelezen dan?" vraag ik zachtjes, bang voor een antwoord dat mij niet zal bevallen als hij hierop door zou gaan. Hij knikt, "Ik ben een heelmeester uit de buurt. Het nieuws verspreidt zich hier snel, vooral als het om een witte wolf gaat. Ik ben hier heen gereisd om het met mijn eigen ogen te kunnen aanschouwen." Ik kijk verbaasd op, ik ken alle heelmeesters van de roedels hier in de buurt en hem heb ik nog niet eerder gezien. "Tot welke roedel behoort u?" "Ik? Nee ik heb geen roedel. Sociaal ben ik daar niet voor gemaakt, bovendien kan ik zo meer tijd besteden aan het lezen en begrijpen van oude geschriften. Zoals van dit speciale geval," hij glimlacht. Zijn gezicht ziet er oud en wijs uit maar als ik zijn leeftijd zou moeten raden zou ik het fout hebben. "Kunt u mij iets vertellen? De prognose misschien?" vraag ik gespannen.

"Oke, het verhaal geldt: Lang geleden waren er grootse heelmeesters en meesteressen. Zij hadden de aangeboren kracht om alles wat een levenskracht bevat, te helen. Iedereen kan leren helen maar dat kost vaak een hoop levensenergie. Bij deze heelmeesters en meesteressen kostte dat bijna geen moeite, dit kwam omdat de levensenergie makkelijk weer aangemaakt werd. Dit komt door hun aangeboren kracht, hun extra set genen die hun hier een voordeel op geeft. Zij ontwierpen samen een boek, en dat boek is gebruikt door jouw vriendin. Dit boek is ontworpen met het idee dat aangeboren heelmeesters sneller over hun krachten kunnen leren en hen sneller kunnen beheersen. Maar dit boek bevat niet alleen spreuken die goed zouden zijn voor de mensheid en alle andere levensvormen. Satan en andere duistere energieën konden zichzelf hiermee losmaken uit de hel. Uit de gevangenis die hen opsloot. Daarom werd dit boek goed verborgen, het is dan ook een wonder dat het weer is opgedoken. Normale wolven zonder aangeboren heelkracht kunnen -afhankelijk van de grootsheid van een spreuk- hun eigen levensenergie verliezen. Het gevolg daarvan is dat zij komen te overlijden. Maar er zijn uitzonderingen en Syhra is hier een van. Waarschijnlijk komt het door haar speciale genen. Ze is in feite haar levensenergie kwijt geraakt maar toch ook weer niet. Ze staat tussen een stadium van leven en dood en is geen van beide. Het is haar wilskracht die zal bepalen of ze hier doorheen komt." "Maar ze gaf dus op? De hartmonitor ging plat..." zei ik met ongeloof in mijn stem. "Dat hoeft niet perse, het kan ook zijn dat een negatieve entiteit haar lichaam wilt bezitten en haar zo naar de kant van overgave probeert te duwen. Als ze in slaap valt in haar tussenstadium of om een of andere reden bewusteloosheid bereikt, is het al mogelijk voor de entiteit binnen te dringen en haar uit te schakelen. We moeten hopen dat dat niet is gebeurd, anders zou het kunnen zijn dat wanneer dit lichaam wakker wordt, je Syhra niet meer voor je hebt maar een heel ander persoon. Het kost wel even tijd voor de entiteit om naar binnen te dringen en aangezien ik heb gehoord dat ze de hartmonitor nog geen 30 seconden op vlak heeft gestaan, zou het kunnen dat we geluk hebben." Mijn hart klopt in mijn keel. Wat als ik Syhra nu niet terug krijg en haar lichaam wel? Zou ik in staat zijn het lichaam te vermoorden vanwege de entiteit die zich daarin bevindt of zou ik zwichten voor het uiterlijk van mijn lieve Syhra, een zusje voor het leven en een liefde die ik nooit zal hebben?