*ASEL*

BÖLÜM ÜÇ

MEDYADA HENÜZ ADINI BİLMEDİĞİNİZ YAKIŞIKLIMIZ VAR ;)

Beğenmeniz dileğiyle...

Çiselemeye başlayan yağmur arabanın ön camında küçük su damlacıkları oluşmasına neden olurken silecekler de onları yok etmek için hiç durmadan aynı hareketi yapıyordu.

Kendimi hiç olmadığım kadar çaresiz hissetmem normal miydi?
Baranın evine yerleştiğimden beri beni bir kere bile aramayan ailem-yoksa koruyu aile mi demeliyim-için üzülmeli miyim?
Gerçek annemi,babamı bulmalı mıyım?
Acaba bir kardeşim var mı yada bir abim,ablam?

Bu düşünce sebepsiz yere beni gülümsetirken onları bulmak için kullanabileceğim bir ipucunun bile olmaması gülümsememi siliverdi anında...
Onları bulmak istiyorsam öncelikle beni bıraktıkları yetimhaneyi bulmalıydım.Bunu da ancak annem ve babam biliyorlardır.

Sitenin garajına arabayı park edip asansöre yöneldim.Yaklaşık iki dakika sonra Baranın dairesinin önüne varmıştım.Baranın bana verdiği anahtarla kapıyı açıp içeri girdim.Girişteki koltuğa çantamı ve montumu fırlatıp salona ilerledim.

"Baran!"
Salona göz attıktan sonra mutfağa yöneldim.Hey!Burda da yoktu.Odasında olduğunu varsayarak oraya doğru yürüdüm.
Kapıyı iki kez tıklatıp bekledim.Ses gelmeyince seslendim.

"Baran?"

"Gel güzelim"
Kapıyı açıp içeri girdim.Gri tonlarının yoğun olduğu odada yatağına uzanmış ellerini başının altında birleştirmiş tavanı izleyen Baran'a doğru ilerledim.Elimde tuttuğum anahtarları komidine bırakıp yatağa oturdum.Benim yakışıklımım morali bozuk gibi duruyor.Birseyler düşünürken daha da koyulaşan gözlerine baktım önce...

"Baran..bir sorun mu var?"
Kafasını çevirip bana baktı.Suratında ufak bir gülümseme oluşurken 'sonunda' konuştu.

"Asel...Ben" Onu ilk defa bu kadar tedirgin görüyordum.

"Evet Baran sen?"

"Ben...annemlerin yanına gidiyorum."

"Ha anladım ya sorun değil ne zaman dönersin"

"Temelli gidiyorum"

Söyledikleri bedenime şok dalgası yayarken şaka yaptığını düşünüyordum.Baran...gidemezdi...Gitmez o beni bırakmazdı.Gitmemeliydi!

"Baran gerçekten şakanın sırası değil"

"Şaka felan değil Asel basbaya gidiyorum işte"
Bir hışımla yataktan fırladım.

"Ne demek gidiyorum ya gidemezsin anladın mı beni bırakamazsın!" diye bağırdım.
Hiçbir tepki vermeden bana bakması sinirlerimi daha da tepeme çıkarıyordu.

"Ya Baran gidemezsin! İzin vermem.Hayır eğer gidersen bende gelirim duydun beni duydun mu?" sesim daha çok yükselirken Baran ayağa kalkıp tam karşıma geçti.

"Gitmek zorumdayım güzelim"

"Deme!Güzelim deme bana.Sen pislik herifin tekisin.Ya beni nasıl bırakırsın?Benim senden başka kimsem yok gerizekâlı!"

"Asel yapma böyle lütfen!Ben gitmeliyim.Gitmem gerekiyor."
Attığım tokatla suratı sağa doğru düştü.Geri geri yürüyüp konuştum.

"SENDEN.NEFRET.EDİYORUM"

Çantamı ve paltomu alıp dışarı attım kendimi.Arabaya binip son hız sahile sürdüm arabayı.Denize ihtiyacım vardı benim.Dalgalarına,huzuruna,mavisine....
Arabayı kilitleyip kumsala ilerledim.Hem yürüyor hemde ayakkabılarımı çıkarıyordum.Paltomu da ayakkabılarımla birlikte kenara atıp ayaklarımı denizle buluşturdum.Tenime değen buz gibi su hem üşümemi hem rahatlamamı sağlıyordu.