*ASEL*

~BÖLÜM BEŞ~

Medya Karakartal Baranımız :D

Selam hayatımın kadınları;
Bu bölümü hayatımın kadınlarından olan canım kuzenim Sevgi'ye armağan ediyorum.Kendisinin de bir hikayesi vardır.Okumak isterseniz takipçilerimden onu bulabilirsiniz...
Badgirl_svg hikayesi BİR PARÇA MUTLULUK'dur...
İyi okumalar...

Çınar eve geldiğinden beri sinirle homurdanıyordu.Ne yaptığını bilmiyordum fakat Baranla ilgili olduğu muhtemeldi.Bir kaç saattir kafamda tek bir soru vardı.Yani bir sürü soru vardı ama bu soru diğerlerine baskın geliyordu.Baran neden temelli gidiyordu?Beni burda bırakıp niye gidiyordu?Baran beni niye terk ediyordu???

"Eşeğin bokunu yiyesice"

"Çınar yeter artık!"

"Asel ne yeter ya ne yeter adam seni bırakıp gidiyor hemde bu gece!"

Bu gece gidiyordu!
Baran gidiyordu!
Bu gece!
BU GECE BARAN BENİ BIRAKIP GİDİYORDU!!!

Gözlerime biriken gözyaşlarını geri iteleyerek derin bir nefes aldım.

"Bu...gece mi gidiyormuş?"

"Evet bu gece gidiyormuş"

"Çınar neden gidiyor?"

"Bilmiyorum güzelim bilmiyorum...Bir bilsem!"

"Gitmesin Çınar lütfen....gitmesin"

Çınar kollarını bedenime dolayıp saçlarımla oynamaya başladı.Kalan tek dostumun kollarımı diye yoksa baska kimsem yok diye mi bilmiyorum ama ruhum ısınmıştı.Birinin yanımda olması iyi hissettirmişti.

"Kaçta gidiyormuş Baran?"

"Gece on birde uçağı varmış.Yaklaşık iki saat sonra defolup gidiyor"

"Yanına gideceğim" diyerek ayağa fırladım.Evet beni bırakıyor olabilirdi ama ona söyleyeceklerim vardı.

"Bende geliyorum güzelim bekle" diyen Çınara bakıp kapıya doğru ilerledim.

***

Gözlerim yıllardır beraber olduğum dostumu arıyordu.Etraftan gelen anons sesleri,çocukların kahkahaları,insanların konuşmaları,bavul tekerleklerinin yere sürtünme sesi kulaklarıma ulaşırken Baranı bulmak için koridorda ilerliyordum.Çınar Baranın yüzünü görmek istemediğini söyleyerek arabada kalmıştı.
Biraz ileride gördüğüm tanıdık sîma ile adımlarım o tarafa doğru yöneldi.Baran ilerideki sandalyede oturruyordu.Elindeki bileti inceleyerek bişeyler mırıldanıyordu.Yanına ilerleyip tam karşısında durdum.

Bir süre beni fark etmeyip elindekini incelemeye devam etti.Daha sonra fark etmiş olacak ki kafasını kaldırıp gözlerime baktı.Gözlerindeki şaşkınlık ve sevinç gözlerime ulaştı.

"Geldin.." diyerek yerinden kalktı.Bana doğru bir adım atıp sarılacakken bir adım geriye gidip bunu engelledim.Gözlerindeki o hüzün doğruyu söylemek gerekirse beni çok etkilemişti.Baranın gözlerinde gitmek istemediğini belirten bir ifade vardı.Hatta bundan eminim.Fakat neden gittiğini bir türlü anlayamıyordum.

"Asel be-"

"Sus" diyerek sözünü kestim ve devam ettim.

"Şimdi ben konuşacağım ve sen Baran..sen de dinleyeceksin.Hatırlıyor musun?Küçükken annenin vazosunu kırmıştım.Sen de suçu üstüne almıştın.O gün bana beni hiç bırakmayacağına dair söz vermiştin.Ama sözünü tutamadın Baran"

"Asel bak-"

"Dinle!Baran...Hani demiştin ya bana geçen gün canını yakanın canını yakarım diye şimdi kendi canını nasıl yakıcaksın Baran?"

"Asel yapma böyle güzelim"
Kollarımı birbirine kavuşturup topuklu ayakkabılarımla yerde ritim tutmaya başladım.

"Benim bişey yaptığım yok BİR ŞEY yapan sensin"

"Asel gitmeliyim"

"Sen bana verdiğin sözü tutamayacak kadar adam değilmişsin"
Gözlerim dolmaya başlamıştı uçağın anonsuyla...
Fakat bir türlü akmıyorlardı.

"Bir kere sarılmama izin ver "

"Sarıl ama söyleyeyim ben sarılmam"

Hiç beklemediğim bir anda çantasını alıp yürümeye başladı.Henüz üç beş adım uzaklaşmışken bağırdım.

"Kendine iyi davran Karakartal!"
Biraz bekledi ve arkasını döndü.

"Sende Ateş böceği"

Bunu söylemesinden nefret ederdim.Kücükken nasıl bir akla sahiptim bilmiyorum ama ateş böceklerinden korkardım.O da bana bunu derdi.
Öyle çok anımız vardı ki beraber....Sayılamayacak kadar çok ve güzeldi sanki...

Uçağa binmek için gidilen kapıdan girmeden önce bana baktı ve gülümsedi.Fakat ben anın o kadar dışındaydım ki arkamı dönüp arabaya doğru ilerledim.

Okuduğunuz için çok teşekkür ederim...
Hayatımın kadınları sizlerden yorum ve birer yıldız armağan etmenizi diliyorum...