NEFRET

♡Ozel Olmak♡

Multi:Işık Günday. (Daniella Campbell)

Arkamdaki sert, ve kararli sesle es zamanli dondum. Karsimda, gene gordugum 'mavili' duruyordu. "Yaprak? Senin icin? Ozelmi? " her kelimemde, soru sorarcasina biraz daha vurgu yapmistim. Beni takmayarak, yanima geldi ve agaca sirtini yaslayarak yere oturdu. "O yapragi, birakmani soylemistim. Hatirlasana? " dedi bana donerek. "Nedir, bunun bu kadar ozeli? " diye soru sordugumda, ofkeyle kasilan bedeni tamamen bana dondu ve iki elini yan tarafima kilitledi. "Soruma. Soruyla. Cevap. Verme. " her bir kelimesinde, sert ve ofke beliren ses tonuyla vurgu yapmisti. Yapragi, kanyona attim, ve ona dondum. "Simdi, konusacakmisin? " dedigimde yumusamiscasina onune dondu. "Hersey benim icin ozeldir aslinda. Bu agacin yapragi, Bu agac, bu kanyon ve aksam vakti bu kanyonun uzerinden kayan yildiz... Hepsi" dedi. Bu ne kadarda tuhaf bir cocuktu boyle? Gerci, bende o kadar normal sayilmazdim. Cocuklugum, pekte iyi gecmedigi icin herkese 'Cocuklugunu seviyormusun? ' diye sorardim. Beni cok seven, harika bir babam, teyzem, halam, babanem, ve malesef annem vardi. Aslinda annem harika bir kadindir. Sadece, babam oldukten sonra yaptigi igrencliklerden dolayi ondan nefret ediyordum. Cok kati ve kuralci bir insan olmustu. Beni bu hale getiren, evden kacma sebebimdi o. O, belkide suan boyle olmasaydi birbirimize sarilarak babamla eski anilarimizi anlatip gulerdik. Her zaman annemle istedigim aile tablomuz buydu gerci... Aklimdan hic cikmayan, her zaman oldugu gibi, olmayan ama olmus gibi yapan mutlu aile tablomuz. Iste buydu, benim hikayemin ismide buydu ' Olmayan Mutlu Aile Tablomuz'. Aklima aniden gelen soru ile 'maviliye' dondum. "Cocuklugunda ozelmidir, senin icin? " dedim. Cevabini cok iyi biliyordum aslindaa. Sadece, kendimi uzmek, eski yaralarimi tekrar desmek istiyordum. Bu cevaplari aldikca, annemin suratina ' Bizde boyle olmaliydik! ' diye bagirmak istiyordum iste. "Cocuklugum mu? Cocuklugum, Hah. Benim icin ozel olmayan ve her zaman nefret ettigim ILK VE SON sey. " mavilinin, 'butun dunyadan igreniyorum' ses tonuyla kurdugu cumle, beynimi delmiscesine bana sok etkisi yaratmisti. Acikcasi, boyle bir cevap yerine 'Tabikii. Herkezin cocuklugu mukemmel gecmistir, degilmi? ' diye bekliyordum. Sonra, bacaklarimi kendime biraz daha cekip usulca kitabimi yan tarafima koydum. "Peki, ismin ne? " diye sordum ona bakmadan. "Seni ilgilendirmiyor. Ismimde benim icin ozel. " dedi alayci bir ses tonuyla. Sinirle, ona dondum ve "Senin icin ozel olmayan, yada sinir oldugun bir sey varmi acaba?! " dedim. Bakislarini bana cevirip kikirdadi ve "Aslinda cocuklugum ve sen benim icin ozel degilsin. " derin bir nefes alip, elini yanagima koydu ve "Ama istisna olabilirsin guzelim. " dedi tek kasini kaldirarak. Kitabimi bir hisimla cantama koyup ayaga kalktim. "Aaa manyağa bak, cattik ya! " dedim ve bana arkadan seslendi, "Ben manyaksam, sende gerizekalisin. Hayatimda senin kadar salagini gormedim. " dedi ufleyerek. Cantami yere atip yanina gittim. Tam karsisina gectim. Basini kaldirip bana bakyi ve kikirdadi. Kikirdamasi, sey sanki ne biliyim Ilahi bir tınısı vardi. Alip saklar, telefonuma zil sesi bile yapardim. "Oglum, doverim bak seni. " dedim Allahtan sabir dilercesine."Cok merak ettim, bir kere vursana. " dedi alay ederek. "Allahimmmm nedir benim cektiklerim! " dedim ellerimi acarak. Cantami, kaptim ve evin yoluna dogru yurumeye basladim.

***