WALK WITH YOU FOREVER

CHAPTER20; HAPPY ENDING TOGETHER

Nang makausap ni Andrew ang mga bata at pumayag ang mga ito sa plano nya, inumpisahan na kagad nila ito. Pumunta ang mga bata sa bahay nina Manda.

"Tao po, Ate Manda! Ate Manda !" Natatarantang tawag ng mga bata kay Manda.

Agad namang binuksan ni Manda ang pinto.

"Oh mga bata, bakit kayo naparito?" Pag tatakang tanong ni Manda.

"Kasi po ang Tatang nyo, may nangyari po sa kanya."

"Ha? Anong nangyari kay Tatang?" Sa pag aalala nya ay umalis kagad si Manda para puntahan ang Tatang nya. Kasunod naman nya ang mga bata na tumatakbo din.

"Sa may ilog na po kayo dumiretso nandon po ang Tatang nyo."

Dala ng sobrang pag aalala ay nagpunta na kaagad si Manda sa ilog. Takbo sya ng takbo. Naiiyak na sya habang tumatabo.
Pag dating nya sa tabing ilog wala naman syang naabutang tao doon. Wala doon ang Tatang nya. Tsaka nya na lamang napagtanto na nasa paraiso sya. Ang paraiso nila ni Andrew. Dahil don lalo syang naiyak. Nakaramdam sya ng inis. Maya maya pa may narinig syang mga hakbang. Nagpalingalinga sya, at pag harap nya nakita nya si Andrew. Aalis na sana sya pero napigilan sya nito. Kaagad syang niyakap ni Andrew.

"Bhabe, bakit ka umalis? Pinag alala mo ko. Buti nalang alam ko kung san ka hahanapin. Kung di ka dito pumunta baka masiraan ako sa kakahanap sayo." Sabi ni Andrew.

"Talaga lang ha, dapat di mo na ko hinanap. Dapat dun ka nalang sa Chloe mo." Pagsusungit ni Manda.

"Bhabe naman, bestfriend ko lang yon, parang kapatid. I treat her as my sister."

"Sister? Bestfriend? Ganun na ba magturingan ang magkapatid? Naghahalikan??" May galit sa tono ng boses nya.

"What you saw is wrong. Totoo aaminin ko hinalikan ako ni Chloe. Pero wala lang un sakin. Isa pa nilinaw ko na sa kanya ang lahat. Sinabi ko na kapatid ang turing ko sa kanya. Na may mahal akong iba. Ikaw yun AMANDA! Ikaw lang ang mahal ko. At handa ko yung patunayan sayo. Kahit ilang beses ka pang magtampo at magalit sakin di ako magsasawang suyuin ka."

Maya maya dumating ang mga bata. Nakapila sila may mga dalang bulaklak. Isa isa nila itong ibinigay kay Manda. Hanggang sa pinakahuling bata, pero wala itong dalang bulaklak na kagaya nung mga naunang bata. May kinuha ito sa bulsa nya. Maliit na kahon. Iniabot nya ito kay Andrew. Pagkakuha ng kahon ay agad na lumuhod si Andrew sa harap ni Manda. Binuksan nya ang kahon at kinuna ang laman nito. SINGSING.

"Bhabe will you marry me?" Buong pusong tanong ni Andrew.

"Ayyyyiiiieeee" Sabi ng mga bata na di mapigilan ang kilig sa mga nakikita nila.

"Bbhha-bee.., pero seryoso ka ba?" Nauutal na tanong ni Manda.

"Oo naman, I didn't even hesitate about this proposal. Matagal ng ibinigay ni Lola sakin ang singsing na ito. The day na punakilala kita sakanila, sinabi nya na wag na daw kitang pakawalan. At kahit si Lolo gusto nya sayo ko ibigay tong singsing na to. Mahal na mahal kita Amanda."

"Pero pano si Tatang? Pano ang pag aaral natin?" Naluluhang tanong nya.

"Hindi naman natin kaylangang magmadali. Gusto ko lang ibigay sayo to, as a sign of my promise to you. I promise to you that I will love you every single day of my life. That I will always join you in every step of your journey and walk with you forever.."

Pinatayo ni Amanda si Andrew sa pagkakaluhod at niyakap nya ito habang umiiyak.

"Ano bhabe? Will you accept my proposal?"

"Yessss!" Sagot ni Manda.

"Thankyou bhabe. ILOVEYOU SO MUCH AMANDA RUIZ VILLEGAS!"

"ILOVEYOU TOO ANDREW VILLEGAS."