BEN SENİ YAZDIM SEN BENİ OKUDUN...

Adsız Bölüm 14

Günler öylece geçiyordu.Yine ayrı rutin şeyler. Hızlıca acile girdim.Daha kendime gelmeden omuzum da ki elin beni dürtmesi ile kendime geldim.Daha arkama dönemeden elin sahibini sesi , kim olduğunu haykırıyordu  kulağıma.

" Neden geç kaldın" diyen Turgay hoca.

saatime baktım , geç kalmamıştım.

"Sana geç kaldın diyorum , neden saate bakıyor sun"

Belli ki bu gün tersinden kalkmış yine.Neyse susma hakkımı kullandım .İnatlaştıkça daha da kötü oluyordu .Zaten çok moralim yoktu bu gün , tartışacak mecalim de yok.Konuşmak bile istemiyordum.

" Kusura bakmayın hocam "

Alttan almamı beklemiyordu galiba.Şaşkın şaşkın baktı suratıma.

" Gel benim le "

İtiraz etmeden gittim.Çok yorgundum ruhum yorgundu. Öylece  yürüdüm arkasından.Bir hastanın başında durduk. Tabi ki yine aynı klasik .Aynı hasta.

" Hastayı biliyorsun "

"Evet hocam ben ilgilenirim"

Yine bakıyordu yüzüme .Öylece kabul etmeme mi şaşırmıştı . Yada neden durgun olduğumu anlamaya mı çalışıyordu.Gerçi neden umurunda olsun ki .

" Tamam " diyerek uzaklaştı yanımdan.

Hemşire hanım yine uflaya puflaya işini yapıyordu. Sıkılmıştı kadın ne yapsın .Yıllardır çalışıyordu belli ki.

" Hemşire hanım siz gidebilirsiniz, bir çay için isterseniz ben hallederim"

kadının yüzünde bir gülümseme belirdi.

"Çok sağol canım ya"

Hiç arkasına bakmadan uzaklaştı kadın.Yavaşça yaklaştım adama.Aynı klasik yaralar. Bu sefer hiç konuşmadım.Zaten oda konuşmuyordu .Güzelce temizledim .Pansumanları yaptım.

Hemşire hanımı gönderdiğim için , onun yapacakları işleri de ben yaptım. 

" Geçmiş olsun" derken yüzüne bakmadım.  

" Teşekkür ederim" dediğinde , istem dışı ,şaşkınlıkla baktım adama.

Daha önce hiç konuşmamıştı. Şaşırmıştım doğrusu.Adama baktım ,yine o gözler .Derin derin, karanlık bakışlar.Ürkütücü hisler veren göz bebekleri.Bakıyordu .Daha farklı. 

"Su " 

ismimi duymam la arkaya döndüm .Bana  seslenen " Anıl" .O an onu gördüğüme şok oldum.Göğsüm sıkıştı. 

" Teşekkürler Su " dedi sonra adam .Bir an tekrar adama bakmak içi kafamı çevirdim.İsmimi söylemişti.İsmimi öğrenmişti.Bana bakıyordu öylece.Biraz ürktüm bakışlarından.

Ama arkamda ki Anıl düşüncelerimi alıkoydu.

" Tekrar geçmiş olsun " diyerek uzaklaştım adamın bakışlarından. Çok hoşlanmamıştım dudaklarında ismimi duymaktan. 

Anıla yaklaştım.Onu gördüğüme çok sevinmiştim.Öyle ki bütün yorgunluğum gitti. Yüzüme de bir sırıtma belirdi.

" Nasılsın Su"

" Teşekkürler Anıl sen nasılsın"

"Müsaitsen biraz konuşalım mı"

" Birazdan işim bitiyor sen kafeterya ya geç ben geleyim "

" Ama lütfen geç kalma çok önemli"

" tamam "

Neydi önemli olan.Önemli dedi.Önemli .İnsanın içini kemiren bu cümle.Kime göre önemli.