Harry hastaneye geldiğinde Louis yerde oturuyordu.Donmuş ve boş bakıyordu.Ve konuşmamanın daha iyi olacağını düşündü.Louis'in yanına oturdu.Onun gibi dizlerini karnına
çekip eliyle bacaklarına sarıldı.Louis kafasını Harry'nin omzuna koydu ve boş bakışlarını sürdürdü...
Harry ağzından:
Louis ile birlikte hastanede oturmaya devam ediyorduk.Lea iyi değildi.Çok kan kaybetmişti.Otururken koca dev geldi.Louis hiçbir şey söylemeden çekip gitti.Arkasından koştum.
Tam tahmin ettiğim gibi sahile doğru yürüyordu.
Kumlarda çıplak ayakla dolaşmayı hep severdi o.Tüm huzurunu bulurdu kumlarda.Ben de öyle... Gidip yanına uzandım.
''Artık o olmayacak.'' Louis ilk defa konuşuyordu.Kumlar onu canlandırmıştı.Konuşmamam gerektiğini biliyordum ve konuşmadım.
Yüzlerimizi birbirimize döndük.Ellerimi yüzüne götürdüm ve sadece gözlerine baktım.Hayatımın aşkına baktım.Boş bakmıyordu.Hep bir anlam vardı bakışlarında.Hep içime dokunurdu.
Yavaşça bana yaklaştı.Gözleri artık daha anlamlıydı.''Sonsuza dek'' fısıldayan bir sesle bunu tekrar etti.Ellerimi dudaklarına götürdüm.Ellerini belime sardı.''Sonsuza dek''
David ağzından:
Uzun süre yürüdükten sonra nerede olduğumu merak edip durdum.Evi geçmiştim.Ama düşüncelerim hala netleşmemişti. Harry embesili nasıl hayatım hakkında konuşabilir,
nasıl babamdan bahsederdi? Eskiden bu yana sinirime hakim olmakta güçlük çeksem de bu konuya gelince duraksıyordum.Düşünmek çözüm getirmiyordu.Eskiyi silemiyordum. O pislik hayatıma
kurulmuştu.Birden çıkıyordu ve hayatımı durduruyordu.İbnenin teki ile bile baş edemiyordum.Ama amacım baş etmek değil, onun bana yaptığı gibi hayatını değiştirmekti.En önemli
noktasından vurmaktı onu...
-------------------------------
Sabah sahilde uyandıklarında gün yeni başlıyordu. Harry yavaşça doğruldu ve bulunduğu yeri anlamaya çalışırcasına gözlerini kırpıştırdı.Daha sonra eski konumuna geri döndü.
Louis hala uyuyordu.Ama Harry'nin hareketlenmesi ile o da uyandı.Harry gibi gözlerini kırpıştırdı ve sanki sabaha kadar aynı şeyi yapmış gibi iç çekti.''Hasta olacağız.''
Louis bunu esneyerek söylemişti.Harry tatlı bir gülümseme ile Louis'ye döndü.''Ben sana bakarım.''Louis de onun gibi gülümsemişti.
''Neyse biraz daha burada kalırsak gerçekten bu yengeçler bizi yiyecek.''Harry bunu küçük yengece bakarak ve aynı gülümsemesi ile söylemişti. Louis Harry'nin elini tutup
yürümeye başladı.Kumun sıcaklığı ile irkilip ayakkabı giymeyi akıl etmişlerdi ancak ortalarda tek bir ayakkabı yoktu.Yapacak bir şey olmadığından, birbirilerinin ellerini sıkarak koşmaya başladılar.
Kumların üzerinde deli gibi koştular.Kahkaha ve çığlık attılar.İçlerini temizlediler.Eskisi gibi...
Sonra durup kendilerini yere attılar.Gülümsüyorlardı.Olan tüm şeylere rağmen eskisi gibi gülümsüyorlardı.
David ağzından:
''Çok zahmetli bir iş olacağa benziyor.''
''Sanmıyorum.''
''Ah David! Hiç değişmeyecek misin?Rahat bırak çocukları.''
''Beni rahat bırakmayanları rahat bırakmam.''
''Her neyse bu işten benim çıkarım ne olacak?''
''Geçen sene şu çok istediğin telefon?''Bu sözümle birlikte Orelia kahkaha atmaya başladı.
''Tamam David. Bunu sonra düşünürüz.''
Orelia giderken içimi bir heyecan kapladı.Her şey harika olacak gibiydi.
Onlara bu kadar pembe hayat yeter...
