11:59

Chapter 7

Angel POV

Nandito na kami sa garden. Break na. Well, good news. Wala teacher namin. Kaya, gora! Haha. Well, eto na. Inayos ko damit ko at buhok ko. Kinuha ko phone ko at 1 message.

+63922*******

"Well, I feel something for you..."

Ano naman kaya?! Pwes ayoko ng mag-mahal. Oo na, manhid at bitter na ko. Pero, wala.

*tenenenen*

+63922*******

"Should I say it live or not?"

Replayan ko nga 'tong manyak na 'to.

-63922*******

"Live na lang ugok! Bilis! Psh."

Sent!

"I love you." Sabi niya then he kiss me on my cheeks

"Ano ka ba?!" Reklamo ko saka ko pinunasan yung pisngi ko

"Ang arte mo! May ipagtatapat pala ako."

"Ano 'yun?"

Ano naman kaya? Wew! Puro eto ang mga tanong ko ha. Haha.

"Secret admirer mo ko."

"Psh. 'Yun lang pala. "

Oo na, bwisit na bwisit ako. Oo nga pala, siya si Christopher Samonte. For short, Chris.

"Hay nako kababata, ewan ko sa'yo!" Sabi ko sabay bitbit ko sa bag ko. Hinila niya ko at 1 inch na lang. Shocks! He's handsome! Fvcking handsome!

"Wow! Kababata talaga, 'di ba pwedeng gwaps na lang?"

"Psh. Pangs na lang. Pangit!"

"Uyy..bawal mag-mahal!" Asar ni Pauline

"Psh."

"Oo, bagay kami."

Bwisit na bwisit ako. Ewan ko ba?!

"Well, oki. Bye!" Sabi ko

"Wait!" Nagulat ako ng hilain ako ni Chris palapit sa kanya. But still nabwibwisit pa din ako. Argghh!!!

"I.."

Nagulat ako ng bumagsak sa balikat ko sa Chris. Agad ako sumigaw para humingi ng tulong. May mga tumulong naman. Binuhat nila si Chris papuntang clinic. OhMyGosh! Ano ba yung sasabihin niya? Tsaka bakit nahimatay siya?

Nandito na ko sa clinic. Nasa tabi lang ako ni Chris at hinihintay ko siyang magising. Nag-pakuha rin ako ng tubig. Ibubuhos ko sa kanya para magising na siya. Haha. Joke! Para pag gising na siya inom agad.

Well, big question. Bakit ba concern ako masyado sa kanya? Ano ko ba siya? Well, kababata ko nga po pala siya. Na-fall na ba ko? Baka hindi niya kasi ako sapuhin eh. Ayoko ng mag-mahal, baka kasi masaktan lang ako. Naramdaman kong tumulo ang luha ko at napapikit ako. Yumuko ako sa sobrang lungkot. Humahagulgol na din ako. Nagulat na lang ako ng bigla niya kong pinunasan ng luha. Inangat ko na ulo ko tsaka namunas ng luha.

"Don't cry, babe."

Tumingin ako sa bintana at laking gulat ko na makita si Kevin. Nakita ko pang nag-mura siya. Yung form kasi ng bibig niya eh.

"Don't call me.."

*flashback*

"Angel, I love you."

"Don't even call me Angel!" Lambing ko

*end of the flashback*

T_________T

Bakit umiiyak ako? Eh hiwalay na kami? 'Di pa ba talaga ako nakapag-moveon? Cry, cry, cry.

"Ano na pala yung sasabihin mo?" Tanong ko

"Ha? Wala."

"Chris, matagal na tayong 'di nag-kita 'no? How's your life?"

"Okay lang. Ikaw? How's your love life?"

Ay putek! Love life? For real? Wala. Walang love life.

"Well, single." Ningitian ko siya. "Ikaw? Lovelife mo? Tsaka, bakit ka nahimatay?"

"About my love life, single. Nanliligaw na. Tapos, may asthma ako. Sa sobrang kaba ko, nahimatay ako."

Gusto ko humagalpak sa tawa. Kaba, mahihimatay? Well, kanino naman siya nanliligaw? Wow ha! Concern much.

"Kanino ka nanliligaw?"

"Secret."

*eckk..*

Bumukas yung pinto ng konti. Hindi makita kung sino yung tao.

"Pasok!" Sigaw ko

"Is that--"

A/N: Uy..kinakabahan! Haha. Sino kaya yung tao? Vote please...love ya!