Change My Life~Niall Horan

28

Pov Camille

Ik word wakker van iemand die mijn naam schreeuwt. "Ja" mompel ik. "Je moet naar de winkels toe". Ik open m'n ogen en sta op. Ik kleed me snel aan. Een wit shirt, zwart vest en broek, witte all stars en een beanie.

Ik ren naar beneden en zie m'n moeder zitten in een jurk. Jurk? Ze haat jurken. "Dit moet je halen" zegt ze en douwt geld en een briefje in m'n handen. "Uh oke" zeg ik en trek m'n jas aan. Ik pak m'n skateboard en ga naar de supermarkt.

•

Als ik terug kom is het in huis verandert. De tv hangt er niet meer en de computer staat er niet meer. "Mam" zeg ik verbaasd en loop naar de woonkamer. Ze zit daar met een glas wijn in d'r handen. "Camille luister, jij blijft hier een week lang. Je was gisteren te laat op school. Ik heb al je spullen waarmee je iemand anders kan bereiken. Denk maar niet dat je weg kan komen. Volgende week ga je naar je vader" begint ze. "Mama, ik ga vandaag" zeg ik boos. "Nee, volgende week" zegt ze en staat op. Ze trekt de boodschappen uit m'n handen. "Je kan niet weg" zegt ze nog en loopt weg. "MAMA" schreeuw ik. Ik hoor de deur dicht gaan. Ik ren naar de deur en probeer hem open te krijgen. Lukt niet. Wat is dit voor een kut streek. Ik ren naar boven en kijk of m'n spullen er nog zijn. Nope. Ik wilde eerder naar Niall toe, nou lekker dan.

Hier zit ik dan, opgesloten in m'n eigen huis zonder elektra of iets. Zelfs de computer, tv, huistelefoon en radio doen het niet. M'n moeder heeft echt alles afgenomen, m'n telefoon, iPad, laptop, computer, iPod, alles waarmee ik andere mensen mee kan bereiken. Ik kan niet eens weg, alles zit op slot, m'n moeder heeft dus de sloten veranderd, ik kan niet ontsnappen via het raam ofso. Ik zit hier nog een week alleen omdat ik 5 minuten te laat was op school. Ze gijzelt me eigenlijk, alleen dan ben ik alone.

Ik zou nu eigenlijk allang in Londen zijn, bij Niall, bij pap, bij de jongens. Ik krijg tranen in m'n ogen bij die gedachte. Hoe kan mama dit aan doen?! In een paar weken tijd is ze niet normaal erg veranderd door die Jan.

Ik zucht en loop maar naar m'n kamer. Ik ga alles maar uitzoeken, vet saai zonder muziek, maar wat moet ik anders. De hele dag janken, nee. Dan doe ik liever iets nuttigs waar ik iets aan heb. Ik heb net met mezelf besloten om al m'n spullen te pakken, nou als het kan, en in Londen ga wonen bij papa. Denk je nou serieus dat ik dit wil, nope.

Ik zucht als ik klaar ben, ik weet niet eens hoe laat het is, maar het is al pikke donker en ik heb honger. Ik sta op en loop naar beneden. Wat zou Niall nu wel niet denken?

Ik trek de kasten open en zie dat er bijna niks staat. Nou niks. Ik zucht en loop naar de voorraad kast, als daar niks in staat, dan wilt ze me echt dood hebben. Ik kijk en zie dat er eten staat, nou alleen dingen in blik, waar je hooguit misschien 4 dagen van kan leven. Zo weinig. Ik pak maar een blik waarom bonen in zitten en verwarm dat maar. Er is ook niks om te drinken dus dan maar water. Volgens mij wilt ze me echt dood hebben ofso. Ze weet hoe slecht dit is.

•~•~•~

Mijn ontbijt: een sneetje ontbijtkoek met een glas water. Dit is echt zo goed voor je! Nee. Ik overleef het normaal al niet zonder een goed ontbijt, dus hoe ga ik dit overleven.

Zooo, niet normaal erg. Ik heb mega honger, maar als ik nu ga eten heb ik over 2 dagen niks meer. Jullie kennen toch wel dat programma expeditie Robinson? Nou ik heb nog minder te eten dan die daar. En die hebben daar ook niet zo veel.

Ik pak m'n gitaar en begin maar iets te spelen. Ik heb een cd speler en cd's, ja dat heb ik ja. Ik stop er maar gewoon een cd in en luister. Soms speel ik maar mee, wat moet ik doen? Dat mag god weten.

Na een tijdje verveel ik me. Ik ga midden in de woonkamer op de grond liggen. Ik voel me zo slecht, misselijk, licht in m'n hoofd, duizelig, geen fut om dingen te doen, niet langer dan 10 minuten iets doen. En ja dat voel ik al na 1 dag. Ik ben daar super gevoelig voor. Ik denk dat ik maar een maaltijd ga maken voor een paar dagen.

Ik sta op, maar hou m'n evenwicht niet. Volgens mij is het morgen vrijdag en komen ze eten langs brengen. Dan doet de AH elke vrijdag bij ons. M'n moeder heeft dat zo bedacht ofso. Oke, maar het opstaan lukte me al bijna niet. Dat word dus niet meer op de grond liggen.

Geen idee hoe laat het is, maar ben mega moe ook al heb ik amper iets gedaan. Echt het fijne is nog dat er geen klokken ergens hangen ofso, m'n moeder heeft daar een hekel aan dus daar heb ik veel aan.

Morgen ga ik goed opruimen, koffers inpakken, uh ja. Ik pak m'n koffers alvast in omdat, ja geen idee.

Hoe lang blijf ik dit voel houden? Waarom doet ze me dit aan? Waarom overkomt mij dit? Houd ze überhaupt nog van mij? Waarom doet ze Dylan dit niet aan? Niet dat ik Dylan haat, maar waarom ik? Waarom doet ze Jan dit niet aan? Hoe is ze op dit idee gekomen? Is ze gestoord? Is ze gek? Is ze een koe geworden? Waarom heb ik niks te eten? Waarom mag ik niet naar de Teletubbies kijken? Waarom kan ik niet naar Niall kijken of naar One Direction? Waarom kan ik naar K3 luisteren? Waarom kan ik niet naar Samson en Gert kijken? Waarom kan ik geen spelletjes spelen? Oke, ik heb de PlayStation. Waarom kan ik niet normaal nadenken?

Ik zucht en stop met die vragen. Waarom ben ik zo raar? Ulrg, ik stop gewoon niet met die vragen.

Ik heb van alles maar een prutje eten gemaakt. Ik noem het: Waarom Mag Ik Geen Normaal Eten Eten, WMIGNEE. Wat het is? Geen idee. Er zitten tomaten uit blik, maïs, bonen in tomatensaus, wortels met macaroni. Het is niet veel, maar het is iets. Ik weet niet eens of het te eten is. Ik neem een hap, ik spuug het gelijk uit. Gatver, dit is echt niet te eten. Ik moet later geen kokkin worden.

•~•~•~•

Koffers zijn ingepakt, staan beneden. Ruim nu het hele huis op. Is het vrijdag? Of zaterdag? Of zondag? Geen idee. Ik ben nu in Dylans kamer en z'n kamer is echt netjes voor hem. Normaal is het een ontplofte disco.

Ik heb het hele huis gehad. Ik ben ook op plekken geweest waar ik nog nooit ben geweest. M'n moeders kamer zat op slot, daar kon ik dus niet komen. Heb nog geprobeerd om te ontsnappen, maar nee. Dit heeft ze gewoon uitgedacht. Ik haat haar zo erg.

Ik pak Dylans bas en ga gewoon maar wat spelen. Ik zoek een paar boekjes van hem op en speel er een paar. Niet dat het mooi is, maar ik heb iets te doen.

Na een tijdje verveeld het en pak ik m'n skateboard. Ik ga gewoon skateboarden door het huis. Het boeit me niet, dan moet ze me maar niet opsluiten in m'n huis.

•~•~•~•

Het is...? Zondag ofso. Ik sliep vannacht zo slecht. Ik voel me zo slecht. Ik douche elke dag, normaal helpt het, maar nu niet. Ik mis Niall zo erg, ik voel me zo schuldig. Ik heb niks laten horen. EN IK KAN FCKING NIKS LATEN HOREN!!! Ik ben zo geïrriteerd en boos ondanks hier niemand is reageer ik alles op mezelf af en op spullen. Ik scheld gewoon op spullen omdat geen idee? Al het eten is al 2 dagen op. Ik heb dus de afgelopen dagen niet gegeten.

Ik speel nu GTA, heb net vet lang FIFA gespeeld. Ik ben alles gewoon zat. Zelf dit is saai, terwijl ik dit altijd super leuk vind. Nu niet dus.

Ik sta op en loop naar de keuken. Onderweg zie ik alleen maar vlekken voor m'n ogen. What the fack is this? What the hell is going on? Voor ik het weet zie ik niks meer. Het laatste wat ik voel is een klap.