Change My Life~Niall Horan

68

Pov Cam

We rijden naar huis. We komen ongeveer rond drie uur s'nachts thuis. We hadden nog een gezellige dag ondanks mijn hoofd- en buikpijn. De familie van Niall is een tweede familie voor mij, van Maura mag ik haar zelfs mama noemen. Super lief.

"Babe" zegt Niall zacht. Ik kijk naar hem. "Kunnen we langs de KFC?" Vraagt hij. Ik grinnik. "Het is 11 uur" zeg ik. "Ik heb honger". "Maakt niet uit, rij er maar naartoe" zeg ik. "Yes" fluistert hij. Ik glimlach.

•

"Sorry, er wilden een paar meiden op de foto" zegt Niall als hij de auto weer instapt. "Ze vroeger nog naar jou" zegt hij. "Is niet erg, super leuk toch" zeg ik. Hij knikt en geeft een paar patatjes aan mij. Ik frons. "Zo weinig maar?" Vraag ik verbaasd. Hij knikt. "Niall" zeg ik en rijk mijn hand uit. Hij durft me niet aan te kijken. "Niall Horan" zeg ik. Hij kijkt me nog steeds niet aan en eet gewoon door. "Niall James Horan". "Camille Isa Jansen" zegt hij kinderachtig. Ik zucht, irritant kind.

"Nialler" zeg ik. Hij kijkt me eindelijk aan. "Mag ik alsje alsje alsjeblieft een hapje ven je burger?" Vraag ik. Hij kijkt van zijn burger naar mij en van mij naar zijn burger. Ik zie hem twijfelen. "Mm alleen omdat ik van je hou" zegt hij uiteindelijk. Ik glimlach. Hij houd zijn burger voor mijn mond. Ik neem een klein hapje, als ik een grote hap neem, ben ik dood. Zijn liefde voor eten... Hij kijkt me aan. "Lekker" mompel ik met volle mond. Hij glimlacht en neemt weer een hap.

"Zal ik nu gaan rijden?" Vraag ik. Hij kijkt me aan alsof uk gek ben. "Je hebt 5 uur gereden en het is al 11 uur" zeg ik. "Babe ik kan echt wel wat aan hoor" zegt hij lachend. Ik kijk hem serieus aan. "Oke" zucht hij en stapt uit. Ik stap ook uit en loop naar hem toe. Ik knuffel hem. "Hoe gaat het met je buik?" Mompelt hij in mijn nek. "Goed, nou het doet minder pijn" zeg ik zacht. Hij knikt en trekt terug. Hij drukt een kusje op mijn lippen. "I love you" fluistert hij. "I love you too" fluister ik en druk nog een kusje op zijn lippen voordat ik de auto weer instap.

Ik start de auto. Niall stapt ook in en ik rij weg. "Je weet toch de weg he?" Vraagt hij. "Ja, en anders heb ik Google Maps" zeg ik. Hij knikt en legt zijn hand op mijn knie.

•

Het is 2 uur en Niall slaapt, hij is zo schattig. Ik moet nog 1 uurtje rijden en dan zijn we in Londen. Dan nog naar huis en dan zijn we thuis. Ik zet de radio op een Nederlandse zender, 538.

"Wij hebben leuk nieuws" zegt een man, ik ken die stemmen niet. "Nou vertel" mompel ik. "Niall Horan van One Direction wordt vader". Ik frons. "De Nederlandse Camille Jansen, danser en vriendin van Niall, hebben we gespot bij het ziekenhuis met een kaart in hun handen. Ze leken super gelukkig te zijn op de foto en de kaart is van de ego". Ik proest het uit. Ik zwanger? Nou Camille Jansen, heb je me wat te vertellen? Uh nee niet dat ik weet. Ben je zwanger? NEE WTF NEE. IK BEN NIET ZWANGER. Ik lach, ik heb een facking gesprek met mezelf in mijn hoofd. Welke gek doet dat nou? Me!!

Ik zing zacht mee met Stitches- SM, ja hij begint nu pas bekent te worden in Nederland -_- Nu pas, ik ken hem al sinds hij begon. Maar oke.

•

Ik parkeer de auto en stap uit. Ik loop naar de kant waar Niall zit en trek de deur open. "Niall, baby" fluister ik en kriebel over zijn arm. Hij brabbelt een paar dingen. "Nialler" zeg ik. Hij opent zijn langzaam zijn ogen en kijkt slaperig om zich heen. "We zijn thuis" zeg ik. Hij gaapt en rekt zich uit. "Oke" mompelt hij en stapt uit. Ik pak de tassen en doe de auto op slot. Niall is slaapdronken. Het is eigenlijk nog best grappig. Ik leg mijn hand op zijn heup en maak de voordeur open. Ik loop met hem gelijk naar boven zodat hij kan slapen, raar maar toch waar, ik ben klaar wakker.

Niall laat zich vallen op bed. Ik grinnik. Hij sluit zijn ogen gelijk. Ik trek zijn schoenen, broek en shirt uit en leg hem onder de dekens. Ik loop weg. "Babe, blijf hier" mompelt hij. "Ben zo terug" fluister ik en loop naar beneden.

Ik loop naar de keuken en pak een glas water. Ik drink het snel op en sluit alles af beneden. Ik pak de tassen en ren naar boven.

Ik kleed me snel om en ga naast Niall liggen. Hij slaat zijn armen om me heen en niet veel later val ik ook inslaap.

•

Ik word wakker omdat Niall me zowat fijn knijpt in zijn greep. "Niall" zeg ik hees. "Nee, blijf bij me" zegt hij. "Niall" zeg ik. Hij laat me los en draait zich om. "Nee" zegt hij. "Camille alsjeblieft, ik hou van je" zegt hij. Ik knip het licht aan en wrijf ik mijn ogen. Ik kijk naar Niall, hij huilt. Hij draait zich om en schopt met zijn benen. "NEE" gilt hij, hij heeft een nachtmerrie. Ik ga zitten en pak zijn schouders vast, ze zijn bezweet. Ik schut hem een beetje heen en weer. "Blijf verdomme van me af" sist hij. God, wat moet ik doen. "Niall" zeg ik. "Wakker worden".

Zijn ogen schieten open en hij hijgt. Hij begint weer te huilen. "Verdomme" mompelt hij. Ik leg mijn hand op zijn buik. Hij schrikt en kijkt naar mij. "C-cam wat doe jij h-hier?" Vraagt hij stotterend. Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Je bent toch bij Bradley?" Vraagt hij huilend. "Nee" fluister ik. "Je had een nachtmerrie". Hij haalt opgelucht adem. "Ik dacht dat je weg was" fluistert hij en gaat rechtop zitten. "Nee" zeg ik. Hij trekt me in een knuffel. Ik wrijf zachtjes met mijn hand over zijn rug. "Wil je het vertellen?" Vraag ik. Hij knik en laat me los. Ik ga tegen de muur zitten of de leuning heb heb bed tegen de muur, weet niet hoe je dat noemt. Hij komt tussen mijn benen zitten, het is raar, maar voor nu is het goed.

"Ik droomde dat je de kamer verliet en zei dat je zo terug kwam. Ik sliep door en de volgende ochtend was jij er niet. Ik belde je, maar je nam niet op. Ik ging naar jouw huis en ik zag je met Bradley zoenen. Ik huilde en je zei dat ik niet goed genoeg was" begint hij. Ik sla mijn armen om zijn middel en druk een kusje op zijn schouder. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Ik wilde met je praten, alleen, maar je wilde dat Bradley erbij was. Je vertelde dat je me haatte". Hij barst uit in tranen. Ik leg zijn hoofd op mijn borst. "Shh" sus ik. Ik heb natte ogen. "Volgens jou was ik een eikel die zich aanstelde" snikt hij. "Nee, never" zeg ik en druk een kusje op zijn haar. "Ik hou van je" zeg ik. "Echt?" Vraagt hij onzeker. "Echt" zeg ik. Hij draait zich om en kijkt me aan. Ik veeg zijn tranen weg. "Ik hou ook van jou" fluistert hij. Ik glimlach.

"Zijn we weer thuis?" Vraagt hij verward. Ik knik. "Oh" zegt hij. Ik grinnik. "Ik weet misschien waarom je een nachtmerrie had" zeg ik. Hij kijkt me aan. "Toen ik je naar bed bracht, moest ik beneden nog was gaan halen. Jij zijn 'babe, blijf hier'. En ik zei 'ik ben zo terug'. Ik denk dat dat het was" zeg ik zacht. Hij knikt twijfelend. "Ik denk het" mompelt hij. We gaan weer liggen.

"Dank je" zegt hij. "Waarom?" Vraag ik. "Ik had dit een keer eerder, die dag nadat ik je soort van had verlaten omdat ik dacht met dat van Bradley, maar het was anders. De jongens zeiden dat ik het moest vergeten en ik kon er niet over praten en bij jou wel". Ik glimlach zwak. "Dank je" fluistert hij en drukt een kusje op mijn lippen. "Geen probleem" zeg ik zacht. Ik glimlacht en drukt een kus op mijn voorhoofd.

Na een tijdje praten val ik langzaam inslaap.