Change My Life~Niall Horan

60

*twee weken later*

Pov Camille

Kate is nog steeds vermist. De politie komt niet verder. Ze lopen de hele tijd op een dood spoor.

Niall en ik, ik weet niet of het goed gaat tussen ons. Ik ben snel geïrriteerd waardoor hij dat ook wordt door mij. Ik kan er gewoon niet tegen als er mensen vermist zijn en de politie er niet veel tegen doet. Ze komen langs en zeggen; 'ja sorry, we hebben niks'. Ja dan word ik pissig. Jullie hebben toch die privédetectives?

•

Niall en ik lopen door Oxford Circus. Wel hand in hand. Dat hebben we de hele week nog niet gedaan.

"Niall" zeg ik zacht. "Mm" mompelt hij. "Sorry" zeg ik. Hij stopt met lopen en kijkt me aan. "Ik begrijp je". "Maar ik snauw je de hele tijd af en dat kan niet" zucht ik en kijk op zijn schouder. Mijn ogen worden groot. Ik laat Niall's hand los en ren weg. Ik ren tussen de mensen door. Nu komt atletiek goed van pas, ook al heb ik het 4 jaar geleden voor het laatst gedaan.

Ik pak Kates arm vast. Ze kijkt verschrikt om. "Kom" zeg ik. Ze schudt haar hoofd. "Nu" waarschuw ik haar. Ze wijst naar de man naast haar. Mijn mond valt open, de vader van Bradley. "Uh ga de primark in en ga naar de pashokjes. Zet he schoen iets buiten het pashokje" zeg ik en loop weer weg. Fuck Niall, wat zou hij nu wel niet denken? Ik pak mijn telefoon en bel Niall.

N: "wat wil je nou nog?"

C: "dat je komt, ik heb Kate gezien"

N: "sorry, eerst mij zomaar verlaten en dam Kate zien? Sorry hoor" lacht hij.

C: "ik rende weg omdat ik Kate zag. Ik wilde wel schreeuwen, maar mensen. Ze kennen ons en dan staat binnen no time half Londen om ons heen. Daarom bel ik je ook. Ik bel nu de politie. Kate is in de primark" zeg ik.

N: "oke" zegt hij zacht en hangt op.

Ik loop naar binnen en bel de politie.

Ik pak een random shirtje en loop naar de pashokjes. Ik zie Kate daar ook staan. Ik fluit. Ze kijkt om. Ze glimlacht nerveus. Ik geef een warme glimlach.

Ik loop de gang in waar de pashokjes zijn. Ik zie Kates schoen. Ik loop ernaartoe en schrijf het gordijn een stukje open. Ik stap het pashokjes binnen en begin te hyperventileren. Ik pak in paniek mijn telefoon en bel de politie.

P: "hallo met Harlem"

C: "h-hallo, ik heb mijn z-zusje ge-gevonden" stotter ik.

P: "Camille, waar ben je?"

C: "primark, 5de pashokje aan de rechter kant" zeg ik.

P: "we komen, blijf waar je ben en raak niks aan" zegt hij snel en hangt op.

Hoe kan ik niks aan raken als Kate dood of bewusteloos op de grond ligt?! Ik hoor het gordijn open gaan. Ik kijk verschrikt achter mij. De vader van Brad...

"Zo zo, Camille" zegt hij met een enge grijns. "Wat heb je gedaan?" Sis ik. "JIJ breekt Brad. JIJ maakt hem kapot en JIJ moet er onder leiden" zegt hij. "Serieus?" Vraag ik niet begrijpend. "Ik zweer Brad maakt je dood als hij weet wat jij doet" zeg ik boos. "Dat boeit me geen ene flikker" zegt hij lachend. Ik trek een wenkbrauw op. "Ik wil mijn zoon gelukkig zien, dat is hij niet door Camille" zegt hij en slaat op mijn wang met zijn hand. Daarna een vuist in mijn maag. Ik begin te kokhalzen. Daarna nog een paar vuisten in mijn gezicht voordat ik weer out ga.

••

Pov Niall

We zitten in het ziekenhuis. Kate en Cam liggen ergens. Ze willen ons niet toelaten. Ze zijn nog te 'zwak'. Sorry hoor, maar ik wil mijn meisje zien. Ze is in elkaar geslagen door de vader van Bradley. Hij zit vast, nou ze overhoren hem enz.

"Familie van Camille en Kate Jansen" zegt een man. Ik kijk gelijk op. "Ja" zeg ik hees. Ik kijk naast me, Dylan, Erik, Sarah en Julie zijn inslaap gevallen. Ik maak ze wakker en wijs naar de man. Ze zijn gelijk wakker.

"Camille is wakker. Ze heeft alleen blauwe plekken en moet weer aansterken. Kate, daar gaat het wat slechter mee. Ze is mishandelt, niet seksueel, en ze is net weggevallen waardoor ze in coma ligt. Jullie kunnen naar ze toen gaan" zegt hij. Ik sta op. "Ik ga naar Cam" zeg ik. Ze knikken. "Kamer 529, vijfde verdieping" zegt hij. Ik knik en haal mijn neus op. Ik loop naar het trappenhuis en ren de trap op.

Ik kom aan op de goeie verdieping en ren de gang in. "Meneer rustig" zegt een vrouw. Ik negeer haar en doe de deur van de juiste kamer open. Ik kom weer op adem en loop naar binnen.

"Princess" zeg ik zacht. Ze kijkt op en er rolt een traan over haar wang. Ik loop naar haar toe. "Ik was zo bang" snikt ze. "Sh ik ben hier" zeg ik en sla mijn armen om haar heen. Ze legt haar hoofd op mijn borst en slaat ook haar armen om mij heen. Ze huilt. "Sh" zeg ik zacht en druk een kus op haar haar. Ik voel dat mijn ogen vol stromen met tranen, maar ik probeer ze tegen te houden. Maar wat ik al dacht, ze ontsnappen en rollen over mijn wangen.

"Ni" zegt Cam zacht. "Ja" zeg ik. Ze laat me los en kijkt me aan. "Waarom huil je?" Vraagt ze. "Je bent 2 dagen weggeweest, ik ben zo blij dat ik je weer kan knuffelen" zeg ik en veeg mijn tranen weg. Ze glimlacht en er rolt weer een traan over haar wang. Ik kus het weg. Ze bloost.

"Waar is Kate?" Vraagt ze. "Weet ik niet" zeg ik, oke dat had ik beter niet kunnen zeggen omdat haar ogen nu super verdrietig staan. "Ik bedoel, ik weet niet waar de ligt in het ziekenhuis. Ze ligt in coma" zeg ik zacht. Ze zicht opgelucht. "Kan ik maar haar toe?" Vraagt ze. "Van mij mag het, maar ik weet niet of het van de dokter mag" zeg ik. Ze knikt.

•

We mogen naar Kate. Ik til Cam op en ze klemt haar benen om mijn middel en legt haar armen in mijn nek. "Zie je mijn onderbroek niet?" Giechelt ze. Ik trek haar (mijn) shirt over haar kont. "Nope" zeg ik en loop de kamer uit. Ik loop naar de lift en druk onhandig op het knopje.

Ik stap de lift in en druk op het goeie knopje. Cam kijkt me aan. Ze drukt haar lippen op die van mij. Ik kus gelijk terug en duw haar tegen de wand van de lift. Ze giechelt tegen mijn lippen aan. Ik glimlach. Ze doet haar mond een stukje open en ik doe dat ook. Onze tongen draaien rustig om elkaar heen totdat de lift een geluidje maakt. Ik trekken terug en ik zie dat we nog een verdieping naar beneden moeten. Er komen twee dokters binnen komen en ze kijken ons boos aan. Cam giechelt en drukt haar lippen weer op die van mij.

Ik trek terug en loop de lift uit. We zijn dit keer wel op de goeie verdieping. Ik loop naar de kamer van Kate.

Ik loop haar kamer binnen en zet Cam weer neer. Ik trek haar shirt weer goed. Ze glimlacht en drukt een kusje op mijn lippen. Ze draait zich om en kijkt naar Kate. Ze slaat haar hand voor haar mond en haar schouders beginnen te schokken. "Wat heb ik gedaan?" Fluistert ze. Ik knuffelt haar van achter. "Niks, nou je bent eigenlijk haar redder. Als ze nou langer weg was geweest dan had ze het niet overleeft" zegt Dylan. "Als ik haar niet de primark in stuurde, had ze niet in coma gelegen" zegt ze. "Als jij haar de primark niet instuurde, was ze hier niet geweest. Dan had ze nog bij die man geweest" zegt Erik. Ze huilt. Ik trek haar in een knuffel.

•

Cam moet nog voor een nachtje in het ziekenhuis blijven voor de zekerheid en ik mag bij haar slapen, mag? Ja het mag, maar als het niet mocht zou ik gewoon blijven. De zuster zet een extra bed naast het bed van Cam.

Ik sla mijn armen om die van Cam. "Ik ben zo blij" zeg ik zacht. "Waarom?" Vraagt ze. "Dat ik weer naast je slaap. Ik heb de afgelopen twee nachten niet geslapen" zeg ik. Ze kijkt me aan. "Nog sorry voor de afgelopen twee weken. Ik was boos en ik reageerde het op jou af en dat had ik niet moeten doen" ratelt ze. "Shh" zeg ik en leg mijn vinger op haar lippen. "Het is goed" fluister ik. Ze glimlacht en haalt mijn vinger weg. Ze drukt haar lippen op die van mij. Ik glimlach tegen haar lippen aan.

Ik trek na een tijdje terug. "Slaap lekker" zegt ze. "Slaap lekker princessje" zeg ik zacht en druk een kus op haar voorhoofd. Ik trek haar dicht tegen me aan. Ik voel haar buik tegen mijn buik. Ik glimlach trots en vlecht onze benen met elkaar. Ik voel haar warme adem tegen mijn lippen. "Ik hou van je" fluister ik. "Ik ook van jou" fluistert ze terug. Ik val niet veel later met een glimlach op mijn lippen inslaap.