Why me..?

2

Terwijl ik stilletjes probeer in mijn bed te gaan liggen, vullen mijn ogen zich met tranen. In de lange gang was het licht maar hier was het donker. Dus ik kon zien dat Marijn naar binnen liep. Hij haalde zijn hand door zijn warrige blonde haar en zuchtte. Hij ging ook in bed liggen maar ik kon aan hem zien dat hij niet kon slapen. Ik ook niet. Ik besloot er maar niet aan te denken en kneep flink mijn ogen dicht. Opeens hoor ik wat gefluister naast me. "Psst" "Amber" "Wat!" Riep ik ietsjes te hard. "Waarom huil je?" "Ik huil niet" maar je kon het zo duidelijk zien aan me, ik weet het. Ik probeerde me toch in te houden. "Ik vertel je het morgen wel" zeg ik terwijl ik gaap. Ik kijk op mijn mobiel. 2 uur. Ik moet slapen, morgen vroeg weer opstaan. Ik voel mijn oogleden zwaar worden. Uiteindelijk val ik in een diepe slaap.
"..."
Ik word wakker. Melanie ligt ook nog in bed. Ik zal het haar vandaag nog moeten vertellen over dat wat er gisteravond is gebeurd. Als ik er al aan denk kan ik wel janken. Maar ik moet sterk zijn. Ik besluit op mijn mobiel een appje te sturen naar mijn moeder.
- Hoi mam, het is heel leuk hier! Xx Amber. Al gauw krijg ik een berichtje terug.
- Hai schat, fijn om dat te horen, veel plezier nog! 😘
Die woorden stellen me gerust. Ik klik mijn telefoon uit en stop hem in mijn tas. Ik ga overeind zitten. Recht tegenover me ligt Marijn. Hij merkt dat ik ging zitten, dus doet hij dat ook. We kijken elkaar recht in de ogen. Hij zet weer een schuine zwakke glimlach op. Ik kijk snel weg. Daarna hoor ik de leraar in het deurgat roepen: De eerste groep meiden naar de badkamer. Ik loop, nee slenter door de gang. Ik borstel mijn haar en poets mijn tanden en doe een laagje mascara op mijn wimpers. Opeens hoor ik een lieve warme stem achter me en ik weet gelijk wie het is. Marijn. "Wat ben je mooi". Ik nergeer hem en geef hem een duw en loop terug door de lange gang richting de slaapzalen. Ik loop naar een kleedhokje en kleed me daar om. Een skinny jeans met een simpel zwart topje. Het staat leuk bij mijn bruine lokken. Uiteindelijk loop ik naar buiten voor het ontbijt. Harde broodjes met beleg en een ei voor iedereen. Ik ga naast Melanie zitten aan een ontbijttafel. "Zo" "vertel je nog wat er gebeurt is?" Ik leg het hele verhaal uit aan Melanie. Ze staat met open mond te luisteren. "Meid" "die Marijn krijgt een pak slaag". Ik knik instemmend. We aten zwijgend ons ontbijt verder op.