Why me..?

6

Langzaam open ik mijn ogen. Ik voel dat ik moet overgeven en buig me naar voren. Ik voel mijn telefoon in mijn broekzak zitten. Snel pak ik hem uit mijn broekzak. Ik tik het nummer "112" in. Na 2 keer overgaan hoor ik een vriendelijke vrouwenstem.
Met 112 heeft u ambulance, brandweer of politie nodig?
Politie en ambulance alstublieft
Wat is er aan de hand?
Ik ben door een man het bos in gesleurd en hij heeft mijn pols doorgesneden.
Waar zit u precies?
Ergens diep in een bos.
Herinnert u zich de plaats waar u bent?
Ja, in Rotterdam.
Oke, we sturen zo snel mogelijk een ambulance en politie op uw af. Bedankt voor het bellen.
Daarna hoor ik niks meer aan de lijn. Ik begin te lopen door het bos. Ik zoek voor bessen om te eten. Ik heb heel erg honger. Ik hoor later wat mannen praten een paar meter verder. Ik spits mijn oren om te horen wie het zijn. "We moeten haar vinden" "ze kan dood zijn" "laten we daar maar op rekenen". Ik wil gillen maar heb de kracht er niet voor. Ik plof op de grond neer en begin luid te snikken. Daarna voel ik mijn telefoon trillen in mijn zak. Ik kijk wie het is. Shit! Nog maar 20 procent batterij over. Ik zie dat het Marijn is. Ik zie ook een lieve foto op het beeldscherm van ons. Ik neem op.
Amber! Ben je daar?
Ja, ik ben hier. Help me ik zit in het bos en ik kan helemaal niks. Ik ben blij dat hij me belt maar ik hoop dat mijn telefoon het red.
Aub Amber blijf aan de lijn ik wil je niet verliezen.
Waar ben je?
In het bos aan het zoeken naar jou.
Gek genoeg hoor ik iemand praten. Hij zegt hetzelfde als Marijn aan de telefoon.
Marijn! Ik kan je horen in het bos!
Blijf mijn naam roepen ik vind je wel
Oke is goed.
Daarna hang ik op. Mijn telefoon valt ook uit. Daarna begin in met roepen.
Marijn! Marijn! "Amber?!" Daarna zie ik hem met volle vaart naar me toe rennen. Hij opent zijn armen en ik val er in. Ik huil heel hard. "Ik dacht dat ik het niet zou redden" "ik laat je niet gaan, weet je nog?" Fluisterde hij in mijn oor. "Ik heb de politie meegenomen, ze nemen je mee naar het ziekenhuis. Ik blijf bij je, goed?" "Ja". Marijn droeg me naar de auto. de politie was onder de indruk. "Zo jongeman, dat is erg knap van je". Marijn gaf de politie een knipoog. Ik kreeg een deken om me heen gewikkeld en Marijn ging al zitten in de auto. Ik lag met mijn hoofd op zijn schoot. Toen reden we naar het ziekenhuis. Ik viel in slaap in de auto.