Why me..?

18

'De volgende dag'
Gelukkig, het is bijna 1 uur. Mijn ontbijt heb ik net opgegeten. Ik ben goed uitgeslapen.. Het is kwart voor 1. Ik besluit dan toch maar nog 1 keertje in de spiegel te kijken. Make-up goed.. Haar goed.. Perfect! Ik trek mijn jas van de kapstok en trek hem aan. Ik duw mijn telefoon in mijn zak met de sleutel. Ik neem voor de zekerheid toch maar foundation en mascara mee. Voor het geval er iets gebeurd. Ik open de voordeur en loop naar buiten. Ik trek de deur achter me dicht en begin te lopen. De zon schijnt, het is warm. Ik volg de bordjes naar de hoekstraat. Eenmaal aangekomen in de hoekstraat, zoek ik naar nummer 59. Ik loop door de straat en kom bij nummer 59 terecht. Ik kijk bewonderend naar her huis. Het is prachtig! Het huis heeft een grote voortuin. Ik loop naar het hekje voor de tuin en doe het smalle deurtje open. Ik loop over het paadje richting het huis en druk de deurbel in. Na een paar seconden vliegt de deur open. Daar staat hij dan. Zijn wilde haren, zijn blauwe ogen.. *smelt*. Hij kijkt me betoverend aan en ik kijk gauw weg. Ik voel dat ik rode blosjes op mijn wangen krijg. Hij pakt mijn hand vast en sleurt me mee naar binnen. Hij pakt mijn jas van mij over en hangt hem aan de kapstok. Hij loopt dan weg en ik loop hem achterna . We lopen door de woonkamer heen, die prachtig is. Uiteindelijk komen we terecht in een soort van filmzaal. Er staat een slush puppie machine, waar ik direct naar toe vlieg. Ik pak een reuze beker en vul hem met alle kleuren slush puppie, rood, groen, paars blauw.. Ik duw de dop er op en duw er een lang rietje in. Ik drink gulzig de beker leeg. Daarna grijp ik naar mijn hoofd en schreeuw keihard; BRAINFREEEEEZZEE!! Lucas kan zijn glimlach niet onderdrukken. Hij loop naar mij toe en tilt me op. Hij laat me vallen in een zachte stoel, met een bak popcorn ernaast en 3 repen chocola. Ik pak gretig een reep chocola en open hem. Ik neem een grote hap en sluit mijn ogen.. Wanneer ik mijn ogen weer open zie ik hem weer voor me.. Die sprankelende ogen, die blonde haren ... Dan vergeet ik dat ik staar. Ik kijk gauw weg en zeg bescheiden 'sorry'. Ik merk dat ik rood word. 'Geeft niet' en daarna glimlacht hij uitdagend. Ik kan het niet laten en breng mijn hoofd dichter bij de zijnde. Als er nog 1 millimeter tussen zit, stop ik. Ik begin te lachen. Toch drukt hij zijn lippen op de mijne.