Why me..?

16

'Shit shit shit shit shit shit!' Denk ik bij mezelf. Ik hoor een vage stem. 'Neem haar mee' zegt hij dreigend tegen de anderen. Ik weet wie het is! Het is Marijn. Natuurlijk is hij het. Wie moet het anders zijn? Ik bedoel.. Hij is de enige die mij bedreigde. Ik voel me slap, maar prober toch met alle kracht naar mijn broekzak te grijpen voor mijn telefoon. Gelukkig! Hij zit er nog in. Intussen hebben ze me 5 minuten geleden in dit hok gestopt. Ik kijk om me heen. Er zit een doek voor mijn mond. Ik ruk hem van mijn hoofd en haal diep adem. Het stinkt hier. Het is klein en helemaal vies van de schimmel. Ik pak mijn telefoon en toets in wie ik zou moeten bellen. Ik toets toch 112 in. Hij gaat over. Hartkloppingen in mijn borstkas. Seconde na seconden gaan voorbij. Ik hoor een zware mannenstem.
112 wat is je probleem?
Ik ben ontvoerd door een paar jongens..
Weet u wie een van die jongens zijn?
Ja, de baas is Marijn van Rietveld.
Van rietveld? Precies degene waar de politie een hevige zoektocht naar is gestart!
Stuur snel politie, die klootzak moet gepakt worden.
Probeer aan de lijn te blijven hangen.
Toen ging de deur met een klap open. "AMBER" Wordt er luid naar me geschreeuwd. Het is Marijn. Ik schrik me rot en rol mezelf op tot een bolletje. De man is nog steeds aan de telefoon.
Blijf rustig! De politie is onderweg! Niet in paniek raken. Ik raak toch in paniek. Marijn heeft me vastgepakt en ik stribbel hard tegen. 'LAAT ME LOS VUILE KLOOTZAK!' Schreeuw ik zo hard al ik kan. De man heeft nog steeds niet opgehangen. In de verte hoor ik sirenes. 'DE POLITIE IS ONDERWEG' Schreeuw ik recht in het gezicht van Marijn. 'Serieus, zijn jullie zo dom om mij mijn telefoon te laten houden?' 'Stelletje amateurs.' Dan stormt de politie binnen en roepen keihard 'HANDEN OMHOOG VAN RIETVELD' Hij steekt zijn handen bang in de lucht. De politie omsingeld hem en duwt hem op de grond. Hij krijgt handboeien om en word meegenomen in de politie auto. De rest van de groep ook. Een van de agenten neemt mij mee in de politieauto en brengt me naar huis. Ik pak mijn telefoon en stuur een appje naar Marijn. ; stelletje amateurs. Tss..
Daarna blokkeer ik hem en verwijder hem uit mijn contactenlijst. Als ik thuis ben roep ik keihard 'Mam'!! 'Waar ben je!!' Ik hoor de tv aanstaan. Ik hoor mijn naam voorbij komen. 'Een meisje genaamd Amber uit Amsterdam is voor een middag ontvoerd geweest door haar ex-vriend.' 'Ze is weer terecht en de dader, Marijn van Rietveld, is opgepakt.' 'Zijn straf is 5 jaar cel samen met zijn handlangers.' Ik doe een dansje van vreugde. 'Yes yes yes yes!' Ik loop naar boven om even een douche te nemen. Ik trek de badkamer deur open en zie iets wat ik nog nooit gezien heb. Ik kijk met veel ongeloof er naar toe. 'M-m-mam?' Daar hangt ze dan. Zo levenloos. Zo dood. Het touw snijdt door haar keel. Haar ogen zijn dicht. Een stoel ligt op de grond. Een brief ligt op het kastje. Het enigste wat er op staat is;
Ik kan niet leven zonder Amber.
Ik lees het. En nog een keer. En nog een keer. En zo blijf ik het maar telkens opnieuw lezen. Ik begin zachtjes te snikken. Ik bel mijn oma.
Met mevrouw kingsberg.
O-oma?
Meisje toch, wat heb ik lang niet van jou gehoord. Hoe is het?
M-m-mama, ze, ze, i-i-is dood.
Meen je dat?
J-ja.
Ik kom je meteen ophalen.
Ik pak mijn spullen en duw ze in een koffer. Ik doe er een foto in van mij en mijn moeder. Een traan valt op het glas. Ik veeg het weg en stop hem in de koffer. Even later hoor ik een toeter. Het is vast mijn oma. Ze stapt met moeite uit en loopt naar me toe. Ze neemt me stevig in haar armen en ze zegt niks. Ik ga in de auto zitten. Onderweg val ik in slaap. We moeten nog een heel stuk naar Utrecht.