Why do they hate me?

forever and always

Ad Louis:

Ik kan het niet geloven, ze maakt een grapje toch? Niall heeft geen kanker. Dat kan niet, dat mag niet. Hij is mijn neefje van net 11. Hoor je dat 11! Ik kan hem niet al verliezen. Hij moet dit overleven, ik kan niet zonder hem. Vroeger al niet, nu niet en later zeker niet. Hoe gaat het verder gaan met One Direction. Zonder hem gaat het gewoon niet, voor hem hebben we meegedaan aan de X-factor. Er was geen one Direction zonder hem en dat zal niet veranderen.

"Lou?" hoor ik de breekbare stem zeggen. Ik zou zo graag hem nu wegnemen hier ver vandaag, maar dat gaat niet. Ik wil niet dat hij dood gaat.

"Ja Ni?" vraag ik zachtjes. "Waarom ween je? Wat is er?" vraagt hij. "Niets Niall." antwoord ik zachtjes. Hopend dat hij nu stopt met dingen te vragen. "Lou,zeg het me. Geen leugens." zegt de jongen waarvan ik zoveel van hou.
"Je hebt fucking kanker!" komt er boos uit. Ik zie Niall schrikken, en de eerste tranen lopen over zijn wangen. De jongens en meiden kijken me aan. Waarom heb ik geroepen tegen Niall? "Sorry Ni." zeg ik en ren weg. Hoe kon ik dit roepen? Ik ben niet boos op hem echt niet maar op het lot. Eerst het pesten en snijden en nu hersentumor en waarschijnlijk anorexia. Kan het nog erger?

Ik ben zo boos op mezelf. Waarom kon ik me niet inhouden? Waarom moest net dan een deel van mijn woede eruit komen, tegen degene die er zelf de dupe van is en die er niks aan kan doen.

Ad Liam:
We schrikken allemaal van Louis zijn boosheid. Toen hij weggelopen is, begon Niall harder te huilen. En net op dat moment komt Mila binnen en zegt dat er nu maar 1 iemand mag blijven.

De jongens kijken naar mij waardoor ik eerst naar Juliët kijk. Juliët knikt waardoor iedereen opstaat en Niall een knuffel willen gaan geven, maar de enige die hij niet wegduwt is Juliët. Even later zijn ze weg en ga ik naast Niall zitten.

"Ni, sluit me niet buiten. We houden van u." zeg ik zachtjes wat Niall doet opkijken. "Li waarom is Louis weg?" vraagt hij zachtjes terwijl hij snikt. "Hij is kwaad opzichzelf Niall, hij is boos geworden op zichzelf nadat hij heeft geroepen Niall. Maar hij komt wel terug." zeg ik zachtjes terwijl ik de kleine jongen in mijn armen sluit.

"Li ga ik dood?" vraagt Niall na een tijdje. "Ni je bent sterk." antwoord ik, want ik wil hem wel zeggen dat alles goed komt. Maar ik weet het niet. Ik wil er alles voor doen om er voor te zorgen dat hij beter wordt. Maar dat kan ik niet. We blijven gewoon geloven. Dat is het beste wat we kunnen doen.

"Ni ga maar slapen." zeg ik terwijl ik kijk naar de magere, kleine jonge van 11 die zich vastklempt aan mijn T-shirt. "Gaat niet." is het anwtoord van hem, maar ik weet dat hij moe is. Hij wilt gewoon weten waarom Louis weg is. Dat is het enigste.

Zachtjes begin ik voor hem te zingen. 'Don't forget where you belong' en even later zoals ik voorspelde ligt hij te slapen in mijn armen.

De deur gaat niet veel later open en Mila rijd een bed binnen met een meisje erop. "Mila?" hoor ik een meisjestem vragen. "Ja April." "blijf bij me." "forever and always."