He's Just Beside Me

Chapter 13: Revelation's Consequence

                Nagkita na kaming tatlo at naupo na ako katabi ni Jico habang nasa harap ko si Kris. Pinilit ni Kris na kumain na lang at halatang halata naman sa kanyang mga mata na siya’y nagkukunyari lang na ‘okay’ pagkatapos niyang marinig yun. Kami naman ni Jico ay magka-holding hands at naglalandian lang.

                Nasasaktan ako. Ayaw kong nakikita yung bestfriend ko na ganun. Hindi ako manhid. Alam ko naman na may gusto sakin si Kris. Matagal na. Sino ba namang nagsex na higit sa isang daang beses na ang hindi mai-inlove sa isa’t isa? Saka, cover lang talaga namin yung deal namin na walang mai-inlove. It was a truce meant to be broken. Nothing lasts forever ika nga.

                In the other hand, nakikita ko naman na masaya si Jico. Masaya siya kasi kasama niya ako at nagmamahalan kami. Hindi man gaano katagal yung getting to know period namin ni Jico eh ganun talaga. Kapag inlove ka, you break all the rules. Yung kakilala ko nga, sinabi niya na wag daw madaliin at malaking risk daw ang ita-take kapag minadali ang isang relasyon pero ayun, bumigay din after 5 days. Kaya, hindi mo ako masisi. Mahal ko si Jico. Walang rason. Di kayang ipaliwanag ng mga salita.

                Nagulat ako, biglang kinausap ni Jico si Kris. Dumaloy yung kaba sa dugo ko. Bakit naman kaya biglang kakausapin ni Jico si Kris ng ganoon lang? Nakahalata na kaya si Jico sa inaasal ni Kris? O kanina niya pa nahahalata at naawa na lang siya kay Kris?

                                “Kris, it’s a good thing we’re all here. I wanted to tell you something. It’s just that I really didin’t have the guts to tell you this earlier.” Panimula ni Jico habang hinihimas niya ang kamay ni Kris.

                                “I know... It’s already self-spoken. Naiintindihan ko kayo ni France. Masakit man sabihin, na mas nauna kang napansin ni France kesa saken.” Sabi ni Kris na nakayuko at kunyaring patuloy pa din kumakain habang may luhang tumulo mulasa kanyang mata.

                                “Kris, hindi ako manhid. Mahal kita. Mahal na mahal kita. Kahit ang sakit sakit na. Pinilit kong mahalin ka. Kaso, I always thought na ayaw kong mawala yung friendship naten. Yung pinaghirapan naten ng sobrang tagal. Yung meron tayo ngayon, ayaw kong mawala yun. Kaya mas pinili ko na lang na maging bestfriends tayo.” Pahayag ko na malumanay habang hinahaplos ang kanyang kabilang kamay at tumutulo din ang aking mga luha.

                                “France, alam ko yun... Alam na alam kong mahal  mo din ako. Ganyan din naramdaman ko. Pero, mukhang masaya ka na kay Jico. Wala naman akong magagawa kung talagang nagmamahalan kayo. It’s just a a matter of time before I realize that pangarap na lang kita...” Sabi ni Kris habang lumuluha at tumatangis. Sabay tayo niya at lakad ng mabilis. Nadapa pa siya at mabilis naming nilapitan pero hindi niya kami pinansin.

                                “Hon, I think we did the right things.” Malumbay na sabi saken ni Jico.

                                “Yes, we really did the right thing. We were honest and open naman diba hon?” Tugon ko.

                                “We were more than open. We did our obligation as her friends. I hope things will be fine between us three. Diba hon?” Sabi ni Jico.

                                “Yes, sige na. Let’s not destroy the night. San tayo hon?” Tanong ko.

                                “Dun tayo sa resto nila Phil. Masarap ang pasta dun.”