Von's POV:
I know I have everything. Everything.... Pero why is it parang isn't enough. Bakit parang, I still want more. Why am I not contended,
Bakit ang labo? Bakit nagkaganito ang lahat! Bakit nangyayari ito? I love Gracey so much, pero bakit bigla na lang nagbago ang lahat simula nang dumating si Nathan? Am I not enough? Is it because of my hectic schedule at nagkakaganito si Gracey? Maybe she needs attention. Hindi pa ba sapat lahat ng atensyon na binibigay ko? Isn't she contented? I value her so much. Bakit parang hindi ko maramdaman ang pagpapahalaga niya sa'kin?
"Bro," untag sa'kin ni Kiefer
"Yes bro?" Tanong ko,
"Okay ka lang ba?"
"Yeah," I said
"Ah, pero hindi kasi halata. Kanina pa tayo nagpa-practice pero it seems, ang lalim ng iniisip mo. What's bothering you ba?" Kiefer asked
Hindi ako sumagot. Ayokong pag-usapan. Ayokong malaman nila na nagkakalabuan na kami ni Gracey
"Babae ano?"
"Haynako. Bakit di ka kaya magkwento ano? Yan ba ang epekto ng sobrang kapogian?"
I shrugged. Wala talaga ako sa mood eh.
"Alam mo bro, pabebe ka masyado eh. Alam ko naman na may problema, ikaw lang itong ayaw magkwento. 'Yung punto lang naman dito e, Bro... ALAM NAMAN NG BUONG TEAM NA LQ KAYO NI GRACEY. HINDI NAMAN KAMI MANHID EH!"
"How come nalaman niyo?"
"Aish. Hindi mo na kasi palaging kasama si Gracey, dati rati andito siya tuwing practice. Hays. Ewan ko talaga sa'yo Von. Ang atupagin mo yung upcoming games natin. Hindi 'yung nagda-drama ka dyan. Emo masyado ka bro ha, hindi naman ikaw yan eh." Kiefer said. May point naman siya eh. No wonder bakit bestfriend ko siya for eleven years. Siya lang naman kasi ang nakakaintindi.
"Tama ka diyan Kiefer! Kahit kailan ang talino mo talaga! Kaya ngayon, alam ko na talaga ang gagawin ko." I said half smiling
"Huh?" Kiefer asked me confusingly "Kanina, para kang namatayan na ewan na hindi nagsasalita, ngayon sasabihin mo sa'kin na alam mo na ang gagawin? May saltik ka ba?" Kiefer said.
"Kakausapin ko si Gracey! Kailangan na naming magkaayos. I can't stand this anymore! We need each other."
"Tsk, do whatever you want Von." Sabi ni Kiefer
"Hey, aren't you happy sa gagawin ko?" Tanong ko
"Ikaw ba Von sigurado kang masaya ka sa kay Gracey? Sigurado ka ba talaga na siya ang mahal mo? Baka kasi oo, mahal mo siya, pero along the way magbago. Alam mo kasi Von, may ibang taong minamahal ka. May tao ring mahal ka kasi kailangan ka, siguro for fame or whatever. Pero may tao ring mahal ka ngang talaga pero hindi mo lang pansin, dahil masyado kang nakafocus sa isang tao lang. Von, hindi ka naman ang solar system eh. Hindi kailangan na umikot ang mundo mo sa isang tao na hindi naman ganun ang feelings for you. Pero Von, tandaan mo lang. Andito lang ako para sa'yo." Kiefer said and walked a way. Hindi ko makuha ang punto niya. Ano ba talaga ang sinasabi niya? Now, I'm confused.
I decided to leave. Kailangan kong makausap si Gracey. We really need to fix this. Hindi pwedeng hindi kami magkaayos! Hindi pwede na maging malabo kami. I really can't stand it!
***********
Nagpasya akong bilhan ng bulaklak si Gracey, I hope she'll like this. I'm here now sa harap ng bahay nina Gracey. Dati rati, ako ang naghahatid sa kanya pauwi. Namiss ko na siya!
Nagdoorbell ako, biglang bumukas, at bumungad sa'kin si Gracey.
"Uhm, Hi." I said.
"Anong kailangan mo Von?" She said casually.
"Gusto ko na kasing makipagbati sa'yo. I even brought some flowers, peaxe offering ko kasi sa'yo."
"You know, I don't like flowers diba? Pero sige na. It's the thought that counts." She said.
"So, pwede na ba akong pumasok sa loob?" I smiled
"Sure! Tamang tama, wala si Mama. May business trip kasi sila ni Dad. I hope you could sleep here?" Tanong niya. Aayaw ba ako? E sabi niya eh!
"Oo naman, ako pa ba? Hindi ako umaayaw sa request mo baby."
"That's nice. Nagdinner ka na ba? Padeliver na lang tayo ng pizza. I haven't eaten my dinner pa kasi." Sabi naman ni Gracey.
"Sige ba, what do you want for dinner?" I asked
"Pizza will do dear,"
I dialled the number na rin. We waited pero medyo natagalan. Hindi ba niya alam gutom na gutom na siguro yung baby ko? Haist.
"Von...." Gracey said sexily.
"Hmm," I said.
"How much do you love me?"
"Hindi kayang ipaliwanag ng science ang pag-ibig ko sa'yo. Basta ang alam ko lang, I can't stand without you not talking to me, not seeing you, not hearing your laughs, gusto ko palagi kitang kasama like ayaw kong makita kang may kasamang iba, cause you know what I love you so much, na hindi ko-----" naputol ang sinsabi ko nang bigla na lang akong halikan ni Gracey. Gracey is kissing me torridly, yet sweetly. So I answered back her sweet kisses. Hinawakan ko ang legs niya para ikandong siya saakin. Gumagalaw na ang dila niya sa loob ng so I do the same thing na rin. We were enjoying every moment of it. Tinanggal ni Gracey ang tshrt ko at ganun rin ang ginawa ko. I layed her down sa sofa and I was now above her. She was smiling at me na para bang sinasabi niyang ituloy pa namin ang ginagawa namin. I started kissing her neck down to her tummy. She let a small laugh.
"Von, it tickles me." Sabi niya. Ngumisi ako sa kanya, at ayun. Inangkin na naman niya ang mga labi ko. We were about to do IT. Nang biglang mag door bell. "PIZZA DELIVERY!!" "PIZZA DELIVERY!!!"
"COMING!!" Gracey shouted back and nag suot na siya ng Tshrt niya. Wala na rin akong nagawa kundi magsuot na rin. I can't imagined we almost did it! ALAM NAMIN NA MALI PERO.... Nangiti na lang ako.
"Baby, let's eat!" She said
I followed her and ayun we ate our dinner peacefully. Mabuti na lang hindi talaga awkward. Instead, our dinner was the most sweetest I've ever experienced.
Basta ang alam ko lang, MAS OKAY PA KAMI NI GRACEY SA OKAY!
Author'sNote!
Guys, kamusta naman siya? Huhuhu. Im sorry if now lang ako nakapag-update! I hope you guys will leave a comment! Mas natutuwa kasi ako pag may nagcocomment. Paki sabi siya if its too lame o corny! I'll be hoping na rin sa mga opinions niyo! Thanks again for reading! Enjoy!!! Don't forget to Vote, and Comment!!! :)
SoMuchLove,
Nostalgic123♥
