Cumartesi gecesiydi ve yağmur yağıyordu.Saat gece 12:30 gibiydi gözlerim kapandı tam uykuya dalacakken annemin çığlığıyla havaya zıpladım.Koşarak merdivenleri inmeye başladım son merdiven basamağına bastığımda ayağıma yaklaşan kırmızı sıvının kan olduğunu farkettim.Adeta ruhum beni terketmişti sadece bakıyordum.
Babamın gözleri dolu elinde silah bir anneme bir bana baktığınını farkettim.Birşeyler mırıldandı.
Sonra bağırdı.
"Beni affet.Beni affet."
Silahı kafasına dayadı.
"Özür dilerim meleğim.Daha mutlu olacağımız bir dünyada görüşmek üzere"
Ben o an gerçekten ruh gibiydim.Hâla gözlerimden akan yâşları hissedebiliyordum.Sonra kulaklarım çınladı ve birden kendime geldim işte o an sanki ruhum geri geldi yere benden kan damladı.Burnum kanıyordu korktuğumda hep burnum kanardı.Çığlık attım.
"Hayır anne baba lütfen dayanın."
Hemen acil yardım numarasını tuşladım.Yere yığıldım yattığım yerde titremeye başladım.Hâla burnum kanıyordu çok fazla.
Sonrası yok.Uyandığımda hasrane odasındaydım hemşireye annem ve babamı sordum.Aldığım cevap korkmama ve dünyamın başıma yıkılmasına sebep oldu adeta.
