Love me Back

Drie.

De volgende ochtend als ik wakker wordt kijk ik op mijn wekker. 12:34. Shit! Ik heb veel te lang geslapen! Ik spring mijn bed uit en stap onder de douche. Heerlijk zo'n warme douche! Tien minuutjes later sta ik op de gang. 'Hmm... Aan wie zal ik het vragen? Sietse? Nee die weet er niet zo veel van. Eva? Zou wel kunnen. Of toch Daniël dan kan ik meteen vragen hoe hij dat vind. Ja ik doe Daniël.' besluit ik. 'Wat is er met mij?' ik schrok me rot van die stem. 'Nou.. hmm...' hij kijkt me vragend aan met zijn chocolade ogen. 'Nou eigenlijk wilde ik wat vragen.' 'Vraag maar raak!' 'Nou.. Hmmm... waar zijn je ouders? Of mag ik dat niet vragen?' Ik zie dat hij zijn tranen moet inslikken. 'Mijn ouders zijn... Hmmm.... nou ja... verongelukt.' Een traan loopt over zijn wang. Ik pak al mijn zelfvertrouwen bij elkaar en pak mijn eigen duim en veeg met mijn duim zijn traan weg. Hij kijkt me lief aan. 'Ze zijn bij een auto-ongeluk omgekomen, het was mijn schuld, ik had mijn vader niet moeten afleiden!' Ging hij verder met zijn verhaal. Ik stond tegen de muur en hij stond voor me. 'Ik denk niet dat het jou schuld was, Daan!' Hij kijkt me weer aan. 'Het was gewoon een ongeluk!' Fluister ik zachtjes. Hij knikt. 'Misschien wel ja.' Ik sta nogsteeds met mijn rug tegen de muur. Opeens komt hij steeds iets dichter bij mij, of lijkt dat maar zo? Gaat hij me nu zoenen? Hij is bijna bij mij. Maar we komen niet verder. 'Ahum?' hij trekt gauw terug. Ik kijk op en zie Sietse staan, shit! Niet uitgerekend hij! Nu kan hij me uitlachen of plagen. 'Wil je alsjeblieft niet aan mijn zusje zitten?' zegt Sietse maar ik zie dat hij een lach moet onderdrukken en knipoogt naar Daniël. Ik glimlach. 'En dat zegt de jongen die een veel te knappe vrouw heeft!' als blikken konden doden lag ik nu al op de grond. Voordat Sietse wegloopt fluistert hij nog wat in Daniëls oor. 'Hé dat is niet eerlijk, ik wil het ook weten, Sietse!' hij trekt zijn schouders op en loopt weg. Ik kijk Daniël aan. 'Sorry, dat had ik niet moeten doen!' fluistert hij. 'Maakt niet uit.' Fluister ik terug. 'Kom we gaan eten...'

Die middag lig ik in de achtertuin te vervelen als er iemand in mijn zon gaat staan. Ik kijk op en zie Daniël staan. 'O, hey!' zeg ik. 'Moge.' zegt hij. 'Heb je lekker gegeten?' 'Zekers! Hebben jullie een kok of kookt Eva altijd?' 'Nee, we hebben een kok.' 'Echt waar?' Hij knikt: 'Zullen we even in het zwembad zwemmen?' vraagt hij. 'Ja leuk!' ik doe mijn blous los die in een knoop zat en doe mijn broek uit. 'Jij gaat nu het water in, Lisa!' ik gilde want Daniël pakte me op en gooide ons 2 in het zwembad. 'Hmm... Echt lekker water!' zegt Daniël. 'Heerlijk!' zeg ik knikkend. We zitten nu aan de kant. 'Even een vraagje hé!' 'Vraag maar!' 'Wil je vanavond met mij op een date vanavond?'

Hij vroeg mij vanmiddag mee op een date en hier ben ik dan, helemaal opgetut met een hele leuke jongen, we gaan zo naar de film. Het is een engelse film, met spaanse ondertiteling dus moet ik een beetje concentreren wil ik de film volgen. We gingen daar lopend heen en we zijn nu onderweg. We kletste nog wat over zijn vrienden, zijn school maar op een gegeven moment wordt het stil tussen ons, het is niet ongemakkelijk, eerder lekker. Dan opeens beginnen we allebei te praten. We lachen en ik zeg: 'Zeg maar wat wil je zeggen?' ik zie hem twijfelen 'Hmmm....!' ik glimlach. 'Zeg maar!' 'Oke! Nou, ikke... Ik vind je echt een heel leuk meisje.' ik kijk hem verbaasd aan. Ik wil antwoorden maar voor ik iets kan zeggen zie ik een brommer op Daniël afrijden, hij is maar 2 meter van Daniël af, voor ik het weet duw hem weg, dan wordt het zwart voor mijn ogen, ik hoor Daniël mijn naam gillen. Ik hoor voetstappen en iemand pakt me op. 'Lisa!' hoor ik iemand roepen. 'Nee!' roept hij weer. Ik voel mezelf nat worden. Niet door de regen maar door mijn bloed. En dan, hoor ik niks meer en ik voel niks meer...