Love me Back

Vier.

'Nee!' niet zij! Schreeuwt Daniël hard. Daniël heeft haar opgepakt en mensen bellen de ambulance en godzijdank kwam de ambulance snel. De ambulancebroeders lopen naar Daniël toe en pakken hem vast. Hij jammert en roept dat hij bij Lisa wil blijven. Maar als hij merkt dat dat niet werkt moest hij janken. 'Lisa!' snikte de zware jongensstem. Ze pakken haar op en Daniël vraagt of hij mee mag met Lisa. Ze knikken: 'Tuurlijk, knul.' Hij stapt in en pakt Lisa's hand. Daniël staart naar haar. Ze is heel wit en zit vol bloed. Ondanks dat is ze mega knap. Daniël zou haar wel willen zoenen maar dat lijkt hem nu geen goed idee. Na een paar minuten zijn ze bij het ziekenhuis. Ze halen haar heel gauw naar binnen en leggen haar op een ziekenhuis bed. Daniël wil mee lopen maar het mag niet. Zusters houden me tegen. Ze leggen hem op een bed. En Daniël gaat uitgeput liggen. Piekerend.

Even later kwam er een dokter naar hem toe. 'Hallo ik ben dokter L. Firn. Mag ik je een paar vragen stellen?' ik knik. 'Hoe heet je?' 'Daniël Pees' Hij schrijft het op. 'Hoe heet je vriendinnetje?' 'Het is niet mijn vriendinnetje maar ze heet Lisa Johnsen.' Dat schrijft hij ook op. Hij stelt nog een paar vragen en daarna mag Daniël naar Lisa. Hij loopt naar haar toe en ziet haar liggen. Ze heeft allemaal slangetjes in haar armen en benen en neus. Ze ziet er vreselijk uit. 'Het gaat niet heel goed met haar. Ze heeft 12,6% kans dat ze het niet overleefd. Sorry knul!' Het slaat hard toe. Misschien gaat de allermooiste, slimste, knapste en liefste meisje dood! Dat mag niet! Waarom zij?! Hij wil haar niet kwijt! Hij pakt haar hand vast. 'Lisa! Je mag niet dood! Echt niét!'

Even later kijkt hij op zijn mobiel. Achtien gemiste oproepen en zevenentwintig sms'jes. Hij verwijder de sms'jes en kijk wie me gebeld heeft. Zijn vrienden. Hij belt Tim terug. 'Hallo met Tim!' zegt een zware jongens stem aan de andere kant. 'Tim! Ze gaat dood! Ze gaat dood!' zeg Daniël met een trillerige stem. 'Wie? Lisa? We hoorde in het nieuws dat er een zwaar ongeluk is gebeurd!' Hij zakt door mijn kniën, hij is doodop en moet nu huilen. Hij zit op de grond te huilen. Zijn mobiel valt naast hem neer. 'Lisa!' hoort hij zichzelf zegen. Niet dood gaan!

Ik hoor iemand gillen. Een piepje. Geschreeuw dringt mijn oren in. Ik doe mijn ogen open. Er zit een slangetje in mijn neus, voel ik. Iemand pakt mijn hand. 'Lisa?' ik schrik. Daniël! Dat is Daniël! Ik probeer mijn ogen open te doen. Het lukt en ik kijk in Daniëls ogen. 'Lisa!' zegt hij. Ik knik. Mijn ogen zijn moe en ik val weer in slaap.

Even later word ik weer wakker. Ik zie Daniël op de grond zitten met mijn moeder en broer. 'Daan, het is niet jou schuld!' Hoor ik mijn broer zeggen. 'Maar ik had daar moeten liggen! Zij heeft mij weg geduwd!' Ik hoor dat hij moet huilen. Ik hoor mijn moeder zeggen: 'Sst.... Stil maar jongen.' Ik glimlach. 'Daniël, stil maar het is niet jou schuld!' zeg ik en ik zie opeens 3 hoofden omhoog komen.

Het is een week later en ik voel me weer geweldig! Ik leef en blijf leven! Als alles een beetje goed gaat! Ik hoop het wel.. Iedereen is heel aardig voor me hierzo in het ziekenhuis. Ik heb een paar lesjes Spaans gehad dus nu kan ik een beetje Spaans praten. (Kon ik al want ik moest van mijn ma persee Spaans leren dus heb ik zo'n cursus gedaan was echt leuk!) Maar nu kan ik het nog beter volgens de mensen hier. Daniël is hier dag en nacht en is hartstikke lief voor mij. Het is echt heel gezellig met hem. Mijn moeder en ik hebben het weer goedgemaakt en Eva en ik hebben elkaar nog beter leren kennen. Sietse en ik hebben veel over mijn vader gepraat en ik heb veel spelletjes gedaan met de dokter. Hij is echt mega aardig! 'Lisa!' word er geroepen. Ik kijk naar de deur en zie Daniël staan met een pakketje. Ik kijk verbaasd naar het pakketje. 'Hoi!' zeg ik. 'Hallotjes!' roept hij. Hij geeft mij snel een knuffel en gooit het pakje zachtjes op mijn schoot. Ik maak het pakje open en zie een beertje met een hartje waarop I LOVE YOU! staat. 'Aaah! Wat schattig! Dankje!' Hij loopt naar mij toe en tikt op zijn wang. Ik herken het signaal en geef hem een klein kusje op zijn wang. Hij glimlacht. 'Zullen we een stukje gaan lopen door het ziekenhuis? En even iets drinken?' vraagt hij. Ik knik: 'Is goed!' ik stap uit bed en pak Daniëls arm omdat ik nog steeds een beetje zwak ben. 'Komt u maar mee mevrouw!' zegt Daniël elegant. Ik moet lachen terwijl we de gang oplopen. 'Ik heb trouwens nog iets voor je!' zegt hij. Ik word nu mega nieuwsgierig: wat zou hij voor me hebben? 'Maar je krijgt het pas in het restaurant!' ik kijk hem nep boos aan: 'Waarom?' vraag ik heel niewsgierig. 'Haha! Ja...?' zegt hij heel geheimzinnig. Na even lopen komen we bij de restaurant aan. 'En nou geven!' zeg ik. 'Ja ja, madammeke!' hij doet zijn hand in zijn zak en haalt er iets vel geels uit. 'Dat is mijn mobiel!' gil ik. Hij lacht. Ik kijk op m'n mobiel: 5 sms'jes en 9 gemiste oproepen! Ik verwijder de oproepen en begin mijn sms'jes te lezen:

HEY LISAA...! WAAROM NEEM JE NIET OP? WE MISSEN JE! IS HET LEUK IN SPANJE? Nog leuke jongens? Xx m&l

HEY meisie! Hoest daar? Kheb al lang niks meer van j gehoord!!!! Laat ff wat van j hore xx M&L

Hallo! Ff een weetje: IK HEB VERKERING MET JESSE! Die jongen uit de klas!!! I

Hi we worde echt ongerust! We hebbe al een week niks van je gehoord! Zeg ff iets! Xx M&J&L

LISAAAAAA...! Ben j dood? Is je mobiel gestolen? Heb j geen bereik? Xx M&J&L

'Aaaaaah! Ze waren allemaal heel ongerust en m'n vriendin heeft verkering!' gil ik naar Daniël. Daniël lacht. 'Aaah! Lief hoor!' Zegt hij terwijl hij in mijn buik pord. Ik neem een slok uit mijn bestelde glas cola. 'Ja heel lief!' zeg ik. Ik sms gauw terug.

HEY mensies... Jaaa ik was dood! Maar j hebt t al gehoord van m'n ma... Echt? Hebbe jullie verkering? Wat leuk gefeliciteerd...! Ik heb ook een VRIEND! Een gewone! Xx L&D

'Yeah ik ben een vriend!' zegt Daniël nadat hij m'n smsje gelezen heeft. Ik lach. Ik doe mijn mobiel in mijn zak en drink mijn cola op. 'Maar... Je moet dus over anderhalve maand alweer weg?' vraagt hij. Ik knik. 'Ja...' het is alweer op de helft! Mijn vakantie... 'Kom we gaan terug naar je kamer.' Ik knik en we lopen terug. Ik spring m'n bed in en hij springt erachteraan.

Ik lag in het ziekenhuis bed en Sietse ernaast. 'En... Lisa? Wat voel jij voor Daniël?' zegt hij uitdagend. 'Oeh jongen! Gewoon een vriend!' zeg ik. Hij port in m'n zij en zei: 'Waarom had je dan een date met hem? Waarom die bijna kus? Waarom dat beertje met I LOVE U?' ik lach. 'Als vrienden. Geen antwoord. Gaf hij mij.' zei ik snel. 'Jaja!' zegt hij. En hij houdt er wijselijk over op. 'En? Mee eens dat Eva veel te knap voor je is?' vraag ik. Als blikken konden doden was ik nu weer dood. 'Ik heb trouwens nog een verrassing voor je!' Ik kijk hem aan en gil. 'Jippie!' hij lacht. 'Eva, Daniël en ik komen voor 3 jaar naar Nederland!' roept hij. Ik kijk hem verbaasd aan. Ik besef het pas na 3 uur (2 minuten). Ik begin te gillen en spring op en neer. 'Echt?' gil ik. Hij knikt. 'Ja!' Opeens komen er allemaal vragen naar boven: 'Waar gaan jullie wonen? Waarneer komen jullie? Sinds waarneer weten jullie dat? Gaat Daniël ook...?' ik kom niet verder want Sietse valt in: 'Dat huis naast jullie. 2 weken nadat jullie weg gaan. Sinds 2 maanden. Daniël gaat ook mee.' ik glimlach. Daniël gaat naast me wonen! 'Super cool!' gil ik. Hij knikt. 'Waar is Eva?' vraag ik. 'Die is nog even thuis.' 'Oke.'

Na het geweldige nieuws kreeg ik ook nog ander geweldig nieuws. Ik werd vandaag ontslagen uit het ziekenhuis! Wat mega leuk! Ik had m'n tas al ingepakt toen m'n moeder kwam om me op te halen. Eerst hadden we nog een gesprek dat ik over een paar dagen even terug moest komen voor controle. Voor de rest ging het heel goed met mij. Ik heb ook nog ge-e-maild met Maaike en Lars over het schoolwerk dus heb ik dat ook nog even snel gemaakt. Ik liep het ziekenhuis uit en nam afscheid. Ik stapte de auto in en m'n moeder en ik reden naar m'n broers huis en ik zag Daniël staan. In m'n buik begonnen vlinders te vliegen. Wacht... Wat?! Ik mag niet verliefd op hem zijn! Dat mag niet! Ik stapte de auto uit en gaf Eva een knuffel en de andere een high-five. Sietse pakte m'n koffer en ik liep naar binnen. Er hingen allemaal slingers en WELKOM HOME dingen. Ik vond het zo lief van ze. 'We hebben een chocolade taart voor je gemaakt, je lievelings!' zegt Eva. 'Echt?' vraag ik. Ze knikt. Deze dag kan echt niet beter worden!