Geschreven door...

1. De blaadjes

Het verhaal speelde een poosje terug, toen opa net zo oud was als jij nu bent. Het was een koude herfstdag. Buiten was er niemand te bekennen. De mensen zaten thuis, dicht bij de kachel of open haard, een boek te lezen, of ze speelde samen spelletjes. Ik keek uit het raam naar de vliegende blaadjes in de lucht, en vroeg me af waar ze naar toe zouden vliegen. Ik zou het ze dolgraag vragen. Maar blaadjes praten nou eenmaal niet terug. Dus ik fantaseerde maar dat ze als bruin verlept blaadje naar Turkije of Spanje of een ander warm land  vlogen. Ze hoopte dat ze het daar Beter zouden hebben. Dat ze daar een fijn thuis zouden hebben. En net toen ik bedacht dat dat helemaal niet kon omdat het veel te ver vliegen zou zijn, en dat ze dan tegen de tijd dat ze daar aankwamen al lang dood waren, zag ik buiten iets anders dan blaadjes. Het was een klein jongetje met een grote winterjas die moeite moest doen om niet weg te waaien. Ik wist dat hij bij mij aan zou bellen, dus stond ik op en liep maar de voordeur. En net toen ik de deurkruk omlaag duwde klonk de bel. Ik doe wel open mam! Riep ik mijn moeder toe, die boven de zolder aan het opruimen was, voordat ik de deur opende. "Hoi, wil je met me spelen op het strand?" Vroeg het jongetje dat voor mij stond mij. Het klonk als een geweldig idee, want hij had ook Altijd geweldige ideeën. Snel trok ik mijn jas van de kapstok, en riep ik naar boven;" mam ik ga buiten spelen!","  dag is goed lieverd zorg je dat je voor het eten thuis bent?" Riep ze terug van zolder. "Is goed!, doei mam" riep ik voordat ik de deur achter mij sloot. "we kunnen ons in de duinen verstoppen". Zij hij, toen ik me omdraaide. Ik knikte en samen liepen we de straat uit op weg naar het strand. Ik kon het geruis van de wind al horen, en het gedonder van de aanspoelende golven was ook niet te missen.