Als dit is hoe iets eindigt, dan eindigt het niet.
Dat weet ik omdat het nu zou moeten eindigen en dat doet het niet.
Maar stel nou dat het eindigen van iets juist het beginnen van iets anders is. Dan eindigt het nooit. Waarom Zou iets ook eindigen, als het opnieuw kan beginnen?
Als dit is hoe het begint, dan begint het niet. Dat weet ik omdat het nu zou moeten beginnen, en dat doet het niet. Maar stel nou dat het beginnen van iets, juist het eindigen van iets anders is. Dan begint iets nooit. Waarom zou iets ook beginnen als het toch eindigt.
Als dit wachten is, dan wacht ik te lang. Ik wacht zo lang tot alle beginnen begonnen zijn, en tot alle eindes geëindigd zijn. Ik heb op alle eindes van het begin gewacht, en op alle beginnen van het einde. Zo lang wachten, is te lang wachten.
Want waar wacht ik op? Het begin of het einde? Als ik op het begin zou wachten, heb ik dan het einde al gehad? En als ik op het einde zou wachten, heb ik dan het begin al gehad?
Ik ben geen vrienden met het einde en met het begin. Dat komt omdat ik ze niet begrijp. Niemand doet dat.
Het einde en het begin zijn ook geen vrienden, dat is Een tweeling. Precies het zelfde. Dat komt omdat ze elkaar alsmaar volgen. Als het begin komt, gaat het einde, en als het einde weg gaat, komt het begin.
Als je weg gaat kom je ergens, als je ergens komt ga je weg.
Dat is zo omdat alles een plek is waar je weg kan gaan en kunt komen.
Een plek is iets waar iets komt, en begint, en weg gaat. Op een plek kan iets zijn.
Ik ben iets. Maar van iets snap ik ook niets. Er was iets op een plek. En nu ben ik iets. Het begin van iets. Maar hoe is het begonnen. Ik denk dat het begon toen iets eindigde, maar misschien begon het ook toen het begin begon. Oneindig. En dat snap ik niet. Op het begin, het aller eerste begin, was begin er zelfs niet. Maar als ik daar aan denk moet ik huilen. Huilen was ook begonnen maar waar en hoe weet ik niet.
En wat nou als iemand dit bedacht heeft? Net als dat ik dit bedenk. Maar waar komt de gedachte dan vandaan?
JE LEEST
Geschreven door...
Short StoryHij trok mij mee over het natte zand. Zo snel ik kon rende ik achter hem aan. Plots bleef hij staan en wees naar iets wat ik niet kon zien. Al snel stond ik naast hem en keek net als hem met grootte ogen naar de groene fles die glinsterde in het lic...
