Ik denk dat het een half jaar na de flessenpost was dat ik hem
Gedag zwaaide op het vliegveld. Mijn beste vriendje die ik al mijn hele korte leven kende. Geloof ik waren we allebei 7 jaar. En toen verhuisde hij een half jaar na de flessenpost naar Berlijn. Mijn moeder vertelde mij dat Berlijn in Duitsland was. Mama vertelde ook dat zijn mama daar familie had wonen. En omdat de berlijnse muur gevallen was, was er feest en plek, en reismogelijkheid. En daarom ging hij weg. Naar zijn nichtjes en neefjes en tantes en ooms. En weg van mij. En voor dat hij ging gaf hij mij de fles en zei ' jij moet er op passen en later als we groot zijn gaan we samen het raadseltje oplossen'. Ik wist niet precies wanneer we groot waren.
'Is dat het einde?' Onderbreekt Aylan mijn verhaal. 'Natuurlijk niet, hij kwam altijd zijn beloftes na, ook deze.'
13 jaar lang had ik mijn speel kameraadje niet gezien. 13 jaar is een behoorlijk lange tijd. In die tijd was ik van de lage school in ons dorp naar de grote school in de stad gegaan. Ik had mijn examens gehaald op 6 atheneum, en was vervolgens gaan studeren. Ik was 20 toen ik midden in mijn studie zat, en besloot dat het tijd was voor vakantie. Met een paar vrienden en kamergenoten boekten we een reis naar Italië. We waren met vier mensen. Ik, Didi mijn kamergenoot, Thijs en Wiki. Thijs en Wiki kende ik van de studie die ik volgde. Didi woonde toevallig in het zelfde studenten huis, en toevallig mochten we elkaar graag. Didi hield van mensen rare vragen stellen zodat ze zich ongemakkelijk voelde. Ze hield niet van haar haar. Ik trouwens ook niet. Thijs was onwijs lang. Hij hield van op kleine mensen hun hoofd of schouder leunen. Met namen mijn hoofd en schouder. Hij hield niet van dronken mensen, en had zich eerst ook verzet tegen het idee Didi mee te nemen. En Wiki was gewoon Wiki. Hij hield van het voorspellen wat mensen gingen zeggen, en eerlijk gezegd kon hij dat ook goed. Hij hield niet van geverfd hout. 7 april 2011 vertrokken we vanaf Amsterdam naar Italië. 1650,6 km en 17 uur rijden. Dat was in ieder geval wat we berekend hadden.
JE LEEST
Geschreven door...
Короткий рассказHij trok mij mee over het natte zand. Zo snel ik kon rende ik achter hem aan. Plots bleef hij staan en wees naar iets wat ik niet kon zien. Al snel stond ik naast hem en keek net als hem met grootte ogen naar de groene fles die glinsterde in het lic...
